Γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου | Η δική των μελών της Χρυσής Αυγής, που ξεκινά τη Δευτέρα 20 Απριλίου, αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι καταρχήν μια μεγάλη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος το οποίο συγκρούστηκε με το κράτος, τα ΜΜΕ και την ελληνική δικαιοσύνη (τα οποία συνεργάζονταν ανοιχτά με τους ναζιστές) και ζήτησε την παραδειγματική τιμωρία της συμμορίας δολοφόνων.
Το info-war.gr θα παρακολουθεί καθημερινά τις εξελίξεις και μέσα από τo site της πρωτοβουλίας Golden Dawn Watch. Η ευαισθητοποίηση όλων μας αποτελεί καθήκον κάθε πολίτη και η δίκη είναι μια από τις μάχες τις οποίες πρέπει να δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Αρκεί… να μην έχουμε ψευδαισθήσεις για τη λειτουργία της «ανεξάρτητης ελληνικής δικαιοσύνης» – ίσως το πιο σύντομο ανέκδοτο των τελευταίων δεκαετιών.
Εμείς δίπλα στους ναζιστές δολοφόνους θα θέλαμε να δούμε και του πραγματικούς ηθικούς αυτουργούς της ανόδου του ναζισμού στην Ελλάδα (συνειδητά δεν χρησιμοποιώ τον όρο νεο-ναζιστές καθώς θεωρώ ότι η Χρυσή Αυγή συνδέεται οργανικά με τους συνεργάτες των Ναζί, που στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό και την ελληνική αστική τάξη μετά τον εμφύλιο).
Ποιους θα θέλαμε λοιπόν να δούμε στο εδώλιο του δικού μας εικονικού δικαστηρίου:
– Μέλη της ελληνικής δικαιοσύνης, που φρόντισαν ώστε για χρόνια να μην ασκηθεί ούτε μια δίωξη για ρατσιστικά εγκλήματα, γεγονός που άνοιξε το δρόμο στους ναζιστές να δολοφονήσου τον Παύλο Φύσσα.
– Τους αρχηγούς της Ελληνικής αστυνομίας που αγνόησαν συγκεκριμένες καταγγελίες για συνεργασία μελών της ΕΛ.ΑΣ με τη Χρυσή Αυγή. Η κατηγορία δεν είναι γενική και αόριστη. Αν θέλει ο σημερινός αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ ας δώσει τουλάχιστον στη δημοσιότητα τις μαγνητοφωνημένες συνομιλίες μεταξύ των πληρωμάτων περιπολικών και του κέντρου επιχειρήσεων το βράδυ της 10/5/2011, όταν η αστυνομία παρακολουθούσε αμέτοχη το πογκρόμ εναντίον μεταναστών που ακολούθησε τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη.
– Τους δημοσιογράφους Γιάννη Πρετεντέρη και Στέφανο Κασσιμάτη, οι οποίοι την ίδια ημέρα (16/9/2012) υπέγραφαν σχεδόν πανομοιότυπα άρθρα με τα οποία παρουσίαζαν το ναζισμό της Χρυσής Αυγής σαν μια μοναδική «ευκαιρία» για την ελληνική κοινωνία.
Επίσης τον εκδότη της εφημερίδας Πρώτο Θέμα, Θέμο Αναστασιάδη ο οποίος ηρωοποιούσε τα μέλη της Χ.Α μέσα από τις εκπομπές του και σύμφωνα με καταγγελίες παρουσίαζε «στημένα ρεπορτάζ» για το «κοινωνικό έργο» των ναζιστών. Μαζί τους τον δημοσιογράφο Γιώργο Τράγκα, που προωθούσε για μήνες το έργο της Χ.Α από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ του Γ.Αλαφούζου.
Το κατηγορητήριο θα μπορούσε να διευρυνθεί για δημοσιογράφους όπως η Μελέτη που παρουσίαζε τον Κασιαδιάρη σαν ίνδαλμα για την ελληνική νεολαία, τον Σταύρο Θεοδωράκη που έπινε επιδεικτικά νερό από τις κούπες της Χ.Α και έκανε στον Μιχαλολιάκο «δύσκολες» ερωτήσεις, όπως αν ήταν καλός μαθητής στο σχολείο. Στο εικονικό μας εδώλιο θα έπρεπε να καθίσει ίσως και ο Μπογδάνος που ξεκίνησε την τηλεοπτική του σταδιοδρομία με μια συνέντευξη του Μιχαλολιάκου – αν και κρίνοντας από τον ολοκληρωτικό διασυρμότου εκείνο το βράδυ, ο δημοσιογράφος μάλλον θα αθωωνόταν λόγω περιορισμένων αντιληπτικών ικανοτήτων.
Μα θα αρχίσουμε να δικάζουμε δημοσιογράφους, με κίνδυνο να ποινικοποιήσουμε την ελευθερία του Τύπου, θα αναρωτηθεί κάποιος. Τι να σας πούμε; Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι στη δίκη της Νυρεμβέργηςδικάστηκε και καταδικάστηκε και ένας δημοσιογράφος για την υποστήριξη που παρείχε στον Χίτλερ. Ξέρουμε επίσης ότι ο Βέλγος δημοσιογράφος Ζορζ Ρουγκιού καταδικάστηκε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τα εγκλήματα στη Ρουάντα λόγω των ραδιοφωνικών του εκπομπών, από τις οποίες προωθούσε το μίσος για συγκεκριμένα τμήματα του πληθυσμού. Προφανώς τα εγκλήματα δεν είναι συγκρίσιμα, αλλά αυτό αφορά την «ποινή» που θα επιβληθεί από το εικονικό μας δικαστήριο – όχι το αν ευσταθεί η κατηγορία.
Προφανώς η βαρύτερη κατηγορία δεν αφορά τους δημοσιογράφους (αν και αρκετοί από αυτούς που αναφέραμε είναι και στελέχη επιχειρήσεων, εκδότες κτλ) αλλά τους ιδιοκτήτες των μέσων τους. Μιλάμε φυσικά για τις οικογένειες Βαρδινογιάννη, Μπόμπολα, Ψυχάρη, Αλαφούζου, Κυριακού κ.α τα μέσα ενημέρωσης των οποίων προωθούσαν για χρόνια το έργο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Φυσικά το δικό μας κατηγορητήριο δεν μπορεί παρά να εστιάζει το ενδιαφέρον του και στα πολιτικά πρόσωπα που ενορχήστρωσαν την άνοδο τη Χρυσής Αυγής. Τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη ο οποίος το 2011, μιλώντας στο MEGA αποκάλυψε ότι υπήρχαν καταγγελίες για συνεργασία της ΕΛ.ΑΣ με το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής από το 2008 – αλλά φυσικά δεν έκανε τίποτα για να την αντιμετωπίσει. Τον Αντώνη Σαμαρά ο οποίος παπαγάλιζε κάθε ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής (π.χ εκδίωξη παιδιών μεταναστών από βρεφονηπιακούς σταθμούς), κήρυττε το μίσος εναντίον των μεταναστών και των προσφύγων (αποκαλώντας τους «λαθρομετανάστες» και «τύραννους» της ελληνικής κοινωνίας) και καθοδηγούσε την κοινοβουλευτική δράσητης Χρυσής Αυγής μέσω του Μπαλτάκου.
Επίσης τον Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος όταν δεν ήταν απασχολημένος να παρουσιάζει τους αλλοδαπούς σαν υγειονομική βόμβα αναφερόταν στη Χρυσή Αυγή σαν το πρώτο αυθόρμητο κίνημα που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
Αυτούς ποιος θα τους δικάσει;
