Του Δρ. Ηλία Κοπανάκη
Λίγες μέρες πριν, στις 17 Μαΐου 2025, πραγματοποιήθηκε στο νησί της Σύρου μια συγκινητική και αποκαλυπτική εκδήλωση για την γιορτή της Μητέρας από τον Σύλλογο Γυναικών Σύρου. Καλεσμένη του Συλλόγου η Μαρία Καρυστιανού, η οποία εκφώνησε έναν εξαιρετικό λόγο που αξίζει να ακούσει κανείς. Ο λόγος της κυρίας Καρυστιανού καθώς περνούν οι μήνες και τα χρόνια του Αγώνα του Συλλόγου των Τεμπών, διαφοροποιείται και σχηματίζει νήματα και δεσμούς με ποικίλες πτυχές της ελληνικής κοινωνίας, αποδεσμευόμενος από αυτό καθ’ εαυτό το επιμέρους ζήτημα της δολοφονίας των 57 ανθρώπων στα Τέμπη. Μιας δολοφονίας που αυτουργός της είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία βαρύνεται επιπλέον και με μια σωρεία ενεργειών συγκάλυψης και ψευδών ειδήσεων από την μοιραία βραδιά της 28ης Φεβρουαρίου 2023 και μέχρι σήμερα. Μιας κυβέρνησης που δίχως ίχνος μεταμέλειας και αναγνώρισης των λαθών της, συνεχίζει μια πορεία που ιστορικά θα αποδειχτεί κατά τη γνώμη μας καταδικαστέα και μοιραία.
Η εξαιρετική αυτή εκδήλωση στην Σύρο, που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς στο διαδίκτυο, δεν είναι η μοναδική στην χώρα. Από την ενημέρωση που έχουμε, σε όλη τη χώρα λαμβάνουν χώρα ετερόκλητες ως προς την φύση και την θεματολογία τους εκδηλώσεις, που όμως κοινός τους τόπος είναι το πνεύμα αλληλεγγύης και απαίτησης δικαιοσύνης σε όλους τους χώρους. Ένα πνεύμα που λέει ότι σε μια μετακομματική εποχή όπως αυτήν στην οποία βρισκόμαστε, χρειαζόμαστε ένα λαογέννητο Κίνημα (προφανώς πολιτικό) με κύριους άξονες όσα μας ενώνουν και όσα μας καθορίζουν ως πολίτες του Ελληνισμού κύρια και της Ελλάδας δευτερευόντως.
Στην προαναφερθείσα εκδήλωση, όλων όσων μίλησαν ήταν άκρως συγκινητικές οι ομιλίες τους, με αποτέλεσμα και οι ίδιοι οι ομιλητές / ομιλήτριες σε κάποια σημεία να δακρύσουν. Όλοι εκτός από μία, την κυρία Καρυστιανού. Κι αυτό είναι καθοριστικό. Αλλά θα ήταν καθοριστικό ακόμα κι αν είχε δακρύσει. Το καθοριστικό είναι ότι έχει βάλει τον μπέτη της μπροστά και δείχνει το δρόμο του Αγώνα που οδηγεί σε νίκες και απτά αποτελέσματα. Κάνοντας μια εκτεταμένη δημόσια αυτοκριτική και έναν απολογισμό της πολιτικής της σκέψης, αναγνωρίζει ότι πλέον το Θεριό το γνωρίζει και πρέπει ο λαός να το χτυπήσει. Και κατά τη γνώμη μας το ανελέητο Θεριό το ίδιο, το έχει αναγνωρίσει αυτό, εξ ου και ο ανηλεής αγώνας του εναντίον της.
Η αισιοδοξία είναι η καλύτερη αμυντική πολιτική και η ελπίδα και το χαμόγελο η καλύτερη ασπίδα στα μέσα καταναγκαστικής εξαπάτησης. Το Σύστημα που εγκαθιδρύθηκε από την ομάδα του Σημίτη το 1996 και οσονούπω κλείνει τριακονταετία, οφείλει ο λαός να το διαρρήξει προτού αυτό διαπράξει μια ακόμα εθνική καταστροφή. Είναι ήδη αρκετές αυτές που έχει επιτυχώς δυστυχώς συντελέσει.
Η Μαρία Καρυστιανού έκανε μια ιστορική ομιλία. Μίλησε για «αβίωτη σαπίλα» ενός «διεφθαρμένου κράτους». Μίλησε για τις υπερωρίες και την κακοπληρωμένη εργασία, που σχετίζονται και με την δυσβάσταχτη φορολογία. Έκανε λόγο για την ανάγκη να διεκδικήσουμε μια νέα κοινωνία για την «πολυαγαπημένη μας χώρα», με κεντρικές πολιτικές για το θεσμό της οικογένειας και στήριξής της και για την αξία της ζωής. Αναφέρθηκε στην ανάγκη δημιουργίας ενός νέου κρατικού μοντέλου με διαφάνεια και με κέντρο τον άνθρωπο, αναφέρθηκε στα δικαιώματα των πολιτών ως πολιτικών όντων, την δυνατότητα και την αξία της συμμετοχής τους στα κοινά, την προσφυγιά αμέτρητων ελληνόπουλων τα τελευταία 15 χρόνια, αλλά μίλησε και για την ελληνικότητα ως έννοια και ως τρόπο ζωής, ύπαρξης και βιωτής, ενώ δεν παρέλειψε να κάνει μια σύντομη αναδρομή στο μεγαλείο των προγόνων μας και στα όσα σπουδαία δημιούργησαν και μας κληροδότησαν, να αναφερθεί στους ανθρώπους με ψυχικές νόσους που ζουν αποξενωμένοι στο σπίτι και πολλά άλλα.
Θεωρούμε ότι η ουσιαστική δικαίωση της θυσίας των 57 νεκρών στα Τέμπη είναι η δημιουργία ενός ελπιδοφόρου μέλλοντος για τις επόμενες γενιές Ελληνίδων και Ελλήνων. Οτιδήποτε άλλο, εδώ που έχει φτάσει το Κίνημα και μετά από όσα έχει πετύχει τα τελευταία 15 χρόνια, θα είναι ήττα. Καλείται σήμερα ο καθένας μας, από τους σπουδαίους νομικούς που δραστηριοποιούνται μέσα στον Σύλλογο των Τεμπών, μέχρι τον τελευταίο αφυπνισμένο εργάτη αυτής της χώρας, να αναλάβει τις πολιτικές του ευθύνες. Έγιναν πολλές επαναστατικές προσπάθειες δημιουργίας ελληνικού κράτους. Μία μόνο ήταν πετυχημένη, αυτή του 1821. Έχουν δοθεί πολλές πολιτικές μάχες από το 2010 μέχρι σήμερα. Ο λαός έχει δείξει θέληση, καθαρό μυαλό, υπομονή και στόχευση σε αυτά που ζητά και ονειρεύεται. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα μικρό παραθυράκι στην ιστορία του ελληνικού λαού να καθυποτάξει τις δυνάμεις του σκότους και της μιζέριας που διοικούν την πατρίδα. Να πιάσει τα ηνία της τύχης του στα χέρια του, παίρνοντας το τιμόνι από τα χέρια όσων προσπαθούν με σχέδιο να ρίξουν τα ελληνικό καράβι στα βράχια της ιστορίας και της λησμονιάς.
Όπως είχε πει πριν έναν χρόνο σε μια συνέντευξή της η Μαρία Καρυστιανού: «Το αίμα των παιδιών μας είναι παραπάνω από αρκετό για να αλλάξει η Ελλάδα». Είθε να συμβεί στη γενιά μας.
Υ.Γ. Ολόκληρη η εκδήλωση εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=tR-T4nnHHlM&t=3809s. Η φωτογραφία της κυρίας Καρυστιανού είναι της Όλγας Δέικου από το LIFO.gr
