Αν και εφόσον ευσταθούν οσα στοιχεία παραθέτει ο πρώην υπουργός Οικονομικών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Αλέκος Παπαδόπουλος, τότε η χώρα όχι μόνο δεν ανακάμπτει αλλά βυθίζεται ακόμη πιο βαθιά στη χρεωκοπία. Γιατί όταν είσαι χρεωκοπημένος, δε μπορείς να ξαναχρεωκοπήσεις, όμως μπορείς να πουλήσεις ακόμη παραπάνω ασημικά, να μεγαλώσουν οι εξαρτήσεις από ξένους παράγοντες, να πράττεις ακόμη παραπάνω υπό ασφυκτικό έλεγχο.
Σύμφωνα λοιπόν με κάποια από τα στοιχεία, το ύψος του δημόσιου χρέους σε απόλυτους αριθμούς ξεπέρασε αυτό που είχε κατά την κορύφωση της πρόσφατης κρίσης χρέους το 2011 και έφτασε τα 356.256 εκ. (171,3% του ΑΕΠ), το υψηλότερο από την είσοδο της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Επίσης, το ύψος του κρατικού χρέους ξεπέρασε αυτό που ήταν κατά την κορύφωση της πρόσφατης κρίσης χρέους το 2011 και έφτασε τα 400.276 εκ. (192,4% του ΑΕΠ), μακράν το υψηλότερο από την είσοδο της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Οι κυβερνητικές εγγυήσεις – εν δυνάμει χρέος- ξεπέρασαν τα 29,8 δισ., μακράν οι μεγαλύτερες από την είσοδο της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Το πραγματικό ΑΕΠ υπολείπεται ακόμη του πραγματικού ΑΕΠ που είχε η χώρα πριν από την πρόσφατη κρίση χρέους (ΑΕΠ 2011: 194,2 δισ., ΑΕΠ 2022: 192,1 δισ.)
Εφόσον όλα αυτά τα στοιχεία είναι γνωστά στα κόμματα που θέλουν να κυβερνήσουν η προεκλογική μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη μοιάζει να κυμαίνεται στα όρια του σουρεαλισμού.
Αν ευσταθούν τα στοιχεία, τότε η ομιλία του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη από τα Χανιά ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Δε γίνεται να μιλά για ανάκαμψη και ανάπτυξη που επιστρέφει, για την ανεργία που πέφτει και τους νέους που επιστρέφουν, αν η χώρα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην χρεωκοπία. Δε γίνεται να μοιράζει επιδόματα και κορυφαία στελέχη του να μιλάνε με αισιοδοξία για την επόμενη τετραετία, αν γνωρίζουν αυτά τα στοιχεία.
Εξίσου ακατανόητη όμως μοιάζει και η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει να εξηγήσει ο ΣΥΡΙΖΑ πώς θα μπορέσουν να πραγματωθεί το πρόγραμμά του σε μία χώρα υπό ασφυκτικό έλεγχο. Γιατί, δε θέλουμε να πιστέψουμε ότι στο ενδεχόμενο ανάληψης της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ, το επιχείρημα που θα χρησιμοποιήσουν όταν δε θα μπορούν να πραγματώσουν το πρόγραμμά τους θα είναι το παλαιοκομματικό “παραλάβαμε καμμένη γη”.
Υπάρχει ακόμα καιρός για να γίνει μία ουσιαστική συζήτηση πάνω στην πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχτούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Και πάνω σε αυτή ας ακουστούν πολιτικές προτάσεις για το πώς η χώρα θα βγει από το αδιέξοδο που είναι βυθισμένη από το 2009 και έπειτα και ας αποφασίσουν οι Έλληνες γνωρίζοντας τι πραγματικά ψηφίζουν.
Μία γενιά Ελλήνων έχει ήδη χαθεί. Δε χρειάζεται να χαθούν και άλλες.