Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Αντίστασης:
Άλλος ένας νεκρός εργαζόμενος προστέθηκε στην μαύρη λίστα των εργατικών δολοφονιών. Το τραγικό δυστύχημα σημειώθηκε στις 23:30 την παραμονή Πρωτοχρονιάς, ενώ ο 27χρονος από τα Χανιά εκτελούσε διανομή, καθώς εργαζόταν τα βράδια ως διανομέας για να συντηρεί την οικογένεια του (πατέρας δύο παιδιών 2 ετών και 8 μηνών αντίστοιχα).
Θυμίζουμε ότι σε όλη τη χώρα υπάρχουν 11 καταγεγραμμένοι θάνατοι εργαζόμενων με μοτοσυκλέτες έχουν χάσει τη ζωή τους την περασμένη χρονιά, την ώρα της δουλειάς, ενώ πολλοί περισσότεροι έχουν τραυματιστεί ή μείνει ανάπηροι. Στο άθλιο και δολοφονικό αυτό σκηνικό προστίθενται συνεχώς και εκείνοι οι εργαζόμενοι που αν διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους απολύονται, διώκονται για συκοφάντηση ή τους στήνουν καρτέρι και δέχονται ξυλοδαρμούς από τραμπούκους εργοδότες. Όσο για την «αντικειμενική» αστική δικαιοσύνη, συντηρεί την ταξικότητα του συστήματος αφήνοντας εξόφθαλμα ατιμώρητη την εργοδοσία, όπως συνεβη στο πρόσφατο περιστατικό στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης.
Στην κατάπτυστη ανακοινωσή του το Εργατικό Κέντρο Χανίων δήλωσε κυνικά πως «είναι επιτακτική ανάγκη να καταλάβουμε όλοι ότι πρέπει να τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία μας, και ειδικά οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι (delivery) τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας». Για τους εργατοπατέρες ο μόνος υπαίτιος γι’ αυτούς είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι από επιλογή ή αδιαφορία –κατ’ αυτούς– σκοτώνονται εν ώρα εργασίας, ένεκα της κακιάς ώρας ή των καιρικών συνθηκών. Εύκολη καραμέλα και «ανώδυνη»…
Αθωώνει αφενός το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα ως το βασικό υπαίτιο του εργασιακού μεσαίωνα, της ανεργίας και της στυγνής εκμετάλλευσης του εργαζόμενου λαού, το οποίο υπηρετούν πιστά οι εκάστοτε κυβερνήσεις, ενώ κρύβει επιμελώς την «δίκαιη ανάπτυξη» που οραματίζονται τα ντόπια και ξένα αφεντικά σε βάρος των εργαζομένων. Αφετέρου αποφεύγει να συντονίσει τον κόσμο της δουλειάς, που μετράει τα θύματά το ένα μετά το άλλο, σε αναμέτρηση με το σύστημα και τους υποτακτικούς του με προοπτική την ανατροπή του.
Στο πρόσφορο έδαφος της αντεργατικής – αντιλαϊκής πολιτική κυβέρνησης, κεφάλαιου, ΕΕ-ΔΝΤ, η εργοδοσία έχει όλο το περιθώριο να κερδίσει έδαφος ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα διαμορφώνοντας μια μαύρη πραγματικότητα για τους εργαζόμενους: θανατηφόρα «ατυχήματα», ελαστικά ωράρια, υπερωρίες, εξαντλητική και εντατική εργασία, μεροκάματα της πείνας, δουλειά και τις Κυριακές, ο φόβος της ανεργίας, οι λογαριασμοί που τρέχουν, οι φόροι και οι ανάγκες επιβίωσης συνθέτουν ένα αποπνικτικό υπόβαθρο ζωής και εργασίας.
Η επίθεση μάλιστα συνεχίζεται αμείωτη, βαθαίνει και ντύνεται με το μανδύα της «ανάπτυξης». Συνοδεύεται από την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια και οικονομικούς δείκτες που προσπαθούν να παρουσιάσουν μια αντίστροφη πραγματικότητα, να καλλιεργήσουν νέες αυταπάτες. Παράλληλα, οι αντιστάσεις των εργαζομένων έχουν μπει στο γύψο, ο φόβος και η ηττοπάθεια έχουν κυριαρχήσει, με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να κάνουν ότι μπορούν για να εξυπηρετήσουν την επίθεση του κεφαλαίου.
Τα εργατικά «ατυχήματα» είναι εγκλήματα της εργοδοσίας, είναι η πιο βάρβαρη έκφραση της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης αυτού του συστήματος. Ο δρόμος της οργάνωσης, της αντίστασης και της διεκδίκησης είναι ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ για τον κόσμο της δουλειάς. Μόνο μέσα από την οργάνωση, τον αγώνα και την συλλογική πάλη, σε κάθε εργασιακό χώρο, μικρό ή μεγάλο, μπορούμε να βάλουμε φρένο στην επίθεση.
Το δικαίωμα στη ζωή και τη δουλειά θα το κατακτήσουμε με αγώνες και οργάνωση στους χώρους δουλειάς, δεν θα μας το χαρίσει κανείς, δεν θα το παζαρέψουμε!
