«Πωλούνται, σε τιμή ευκαιρίας: Δικαιώματα πνευματικά εθνικού ύμνου. Νεφροί για επιβίωση των τέκνων μας. Πανεπιστημιακή έρευνα για το Δάκο. Στοιχειώδης Αξιοπρέπεια». Αξία όλων αυτών ένα… κωλοδάχτυλο!
Δυστυχώς αγαπητοί μου αναγνώστες, εκεί έχουμε φτάσει, αφού «Δεν υπάρχει άλλο σκαλί στου κακού τη σκάλα». Εμείς, ο αρχαίος Μεσογειακός λαός, με τον υπέροχο πολιτισμό!! Μην παρεξηγήσει κάποιος από σας για το εμείς.
Εμμέσως πλην σαφώς – δηλαδή δια των πολιτικών μας επιλογών – μας καταλογίζω ακέραιη την ευθύνη! Τι και πως την έχουν οι πολιτικοί (μας); Εμείς τους δημιουργήσαμε και πολλοί εξ ημών, ακόμα ομνύουμε σ’ αυτούς! Βεβαίως όσα πουλάνε πρέπει να συνταράζουν και να εξεγείρουν κάθε Έλληνα ή Ρωμιό για την ακρίβεια. Ας πούμε ο εθνικός ύμνος, δεν είναι ο καρδιακός παλμός αυτής της δυστυχούς χώρας; Δεν είναι το δημιούργημα του εθνικού μας ποιητή; Αποκλείετε να τρίζουν τα οστά του, εκεί στο νεκροταφείο της Ζακύνθου;
Δεν μπορεί η Ιαπωνική εταιρεία Sony να μας βάλει… πιπέρι στα στόματα, όταν τολμήσουμε να τον μουρμουρίζουμε σε ντεσιμπέλ που θα ακούγονται; Επίσης δεν μπορεί να απαγορέψει την ανάκρουσή του κατά τας εθνικάς επετείους; Δεν μπορεί επίσης η… ελαιοπαραγωγός Βρετανία, να χρησιμοποιεί την έρευνα του Πανεπιστημίου Κρήτης, για να προστατέψει τη μεγάλη… ελαιοπαραγωγή της από το δάκο; Ποιοι μας τα πήραν αυτά οι Εγγλέζοι… και πιστεύω χωρίς να δώσουν ούτε ένα ευρώ! Εταίροι μας είναι και κάνουν ότι τους καυ…σει!
Όσο για τους νεφρούς που πουλάνε Έλληνες πατεράδες, για να μη πεθάνουν – λόγω ανεργίας των – από την πείνα, τι να πει κανείς; Πιθανές απαντήσεις: Αφού πουλήθηκαν όλα τ’ άλλα, τι μας έμεινε εκτός από νεφρούς; Αφού η εργασία έγινε… μακρινή ανάμνηση, από πού να βγούνε χρήματα; Αφού δε φτάνουν τα «φιλόπτωχα συσσίτια» πως αλλιώς να τραφούν τα παιδιά των ανέργων μας;
Που είναι οι Δήμοι, στα όρια των οποίων «ζουν» οι άνεργοι οικογενειάρχες; Το κράτος και οι ασφαλιστικές του υπηρεσίες δεν τροποποιούν τις προϋποθέσεις των επιδομάτων ανεργίας, για να μην φτάσουν οι άνεργοί μας στον οργανικό τους ακρωτηριασμό; Τι μένει λοιπόν πέρα από όσα ανέφερα, παρά να πουλήσουμε και την αξιοπρέπειά μας, έστω τα ψήγματα που μας έχουν μείνει; Αλλά να μου πείτε, ποια ψήγματα; Οι απλώνοντες το χέρι για δάνεια, και δίνοντες «Γη και ύδωρ», έχουν άραγε και ψήγματα έστω;
Θα μου πείτε και ποιος ή ποιοι έχουν την κύρια ευθύνη γι’ αυτό; Εμείς φυσικά, ακόμα κι αν δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε!! Αφού δώσαμε το οκεϋ στους μασκαράδες να κάνουν ότι τους καυ…σει! Συγχωρήστε μου την λεκτική ακρότητα αλλά για όλα που πουλά η χώρα μας – δηλαδή τα… άξια και … εθνικώς υπερήφανα τέκνα της – η πληρωμή είναι αυτή που ανέφερα στην αρχή του παρόντος κειμένου: ένα κωλοδάχτυλο! Έτσι και τόσο κρίνουν πως μας αξίζει, για όσα δώσαμε στην ανθρωπότητα, για την αντίσταση μας στο χιτλερικό φασισμό, για την εργασιακή προσφορά των Ελλήνων μεταναστών, στις ξένες οικονομίες, για τις ομορφιές της χώρας μας, για όσα τέλος πάντων πράττει η χώρα μας, στέλνοντας πέραν των ορίων της τα τέκνα της να θυσιαστούν για… «τα ιδανικά του ελεύθερου κόσμου»!
Μην ξεχνάμε την Κορέα, το Αφγανιστάν, τη Βοσνία – Ερζεγοβίνη και άλλες αποστολές… Και ποια η πληρωμή μας; Το ξαναλέω και ζητώ ταπεινά συγνώμη: ένα κωλοδάχτυλο! Τόσο κρίνουν πως αξίζει η προσφορά μας σε όλους τους τομείς, υλικούς – πνευματικούς…
Αντώνης Χαρχαλάκης