Μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα και με διεθνή αντίκτυπο, η τοποθέτηση του έτερου Κυριάκου της κυβέρνησης ως επικεφαλής του Eurogroup.

Δεν είναι λίγο για τη χώρα -και φυσικά για την κυβέρνηση, καθώς συμβαίνει επι των ημερών της- να τοποθετείται Έλληνας υπουργός στη κρίσιμη αυτή ευρωπαϊκή θέση, όταν μόλις μια 10ετία πριν είχαμε φτάσει στα πρόθυρα του… Grexit!

Ούτε είναι άσχετη, για να τα λέμε όλα, με τη στάση που έχει κρατήσει συνολικά η ελληνική κυβέρνηση, απέναντι στα τεκταινόμενα στην ΕΕ, στη ρητορική, τις έμπρακτες θέσεις και τις περισσότερες πολιτικές της. Εχει και πλεονεκτήματα να θεωρείσαι, για να το πούμε λαϊκά, «προκομμένο καλό και ήσυχο παιδί», στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Μεγάλο ρόλο έπαιξε ασφαλώς και το απολύτως ευρωπαϊκό προφίλ, η επικοινωνιακή δεινότητα και η εκσυγχρονιστική αποτελεσματικότητα που έχει να επιδείξει ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, αρχής γενομένης από το θεμελιώδες και για την Ευρώπη ζήτημα, της καινοτομίας και της ψηφιοποίησης.

Δεν είναι τυχαίο ότι βρέθηκε να είναι ο μόνος υποψήφιος, κόντρα στο Βέλγο ομόλογό του Βίνσεντ Βαν Πέτεγκεμ, ο οποίος μάλιστα είναι και αναπληρωτής πρωθυπουργός στη χώρα του.

Πέρα όμως από το προσωπικό χάρισμα και τις ικανότητες του Κυριάκου Πιερρακάκη, που έκανε και μία πολύ αποτελεσματική μίνι-εκστρατεία στους ομολόγους του, σημαντικό ρόλο στη μάλλον… ολοκληρωτική εκλογική νίκη, έπαιξε, λένε οι πληροφορίες, κι ένα άλλο θέμα.

Ο Βέλγος ίσως να απολάμβανε μεγαλύτερης υποστήριξης από το μπλοκ των Βορειοευρωπαίων, εάν δεν υπήρχε στη μέση η μεγάλη κόντρα της χώρας του, απέναντι στις προθέσεις της ΕΕ να χρησιμοποιήσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια της ρωσικής κεντρικής τράπεζας, που βρίσκονται παγωμένα στο Βέλγιο, στο κεντρικό αποθετήριο Euroclear.

Έχουμε αναφερθεί ξανά στο θέμα αυτό. Η Κομισιόν, με την υποστήριξη πολλών κρατών μελών (κυρίως του Βορρά) και αιχμή του δόρατος την Γερμανία, έχει κινήσει γη και ουρανό, για να «αξιοποιήσει» υπερ της Ουκρανίας το ρωσικό χρήμα, επικαλούμενη ακόμη και ευρωπαϊκές διατάξεις οικονομικής «έκτακτης ανάγκης» (που όμως… δεν υφίσταται) για να ξεπεράσει τις αντιδράσεις.

Φάνηκε αυτό άλλωστε, όταν ο Βέλγος υπουργός έκανε μια δήλωση που άφηνε περιθώρια οπισθοχώρησης της χώρας του στο συγκεκριμένο θέμα, αμέσως πριν μπει στην κρίσιμη συνεδρίαση των ομολόγων του, κατά τη διάρκεια της οποίας έγινε η εκλογή.

Έκανε ότι… μπορούσε ο άνθρωπος.

Ο αγώνας όμως είχε κριθεί υπέρ του Πιερρακάκη, κάτι που φάνηκε όταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας, άφησε να γίνει γνωστή η στήριξη του προς τον Έλληνα υπουργό.

Στον τελευταίο, η στήλη εύχεται ολόψυχα καλή επιτυχία, διότι η περίοδος στην οποία αναλαμβάνει, είναι γεμάτη προκλήσεις για την Ευρώπη.

Στο μεταξύ, χθες η ΕΕ συνέχισε ακάθεκτη την προσπάθεια να «παγώσει» έως και… για πάντα τα χρήματα της ρωσικής κεντρικής τράπεζας, (περίπου 210 δισ. ευρώ), καθώς εγκρίθηκε σε επίπεδο πρεσβευτών των κρατών μελών (με «καθαρή πλειοψηφία» λένε οι πληροφορίες) η ενεργοποίηση του άρθρου 122 περι έκτακτης ανάγκης. ‘Ωστε να μην έχουν πλέον δικαίωμα μεμονωμένες χώρες, να βάλουν βέτο στη συνέχιση των κυρώσεων που έχουν παγώσει αυτά τα χρήματα.

Πρόκειται για διαδικασία που δημιουργεί επικίνδυνο προηγούμενο και για τη χώρα μας, καθώς στη πράξη συρρικνώνει το δικαίωμα του «βέτο» σε ένα θέμα που άπτεται κατ εξοχήν της εξωτερικής πολιτικής. Τους λόγους υποθέτουμε ότι τους αντιλαμβάνεστε, σε μια περίοδο «μεγάλης αγάπης» πολλών ευρωπαϊκών ηγεσιών, για τη… Τουρκία.

Η κίνηση αυτή, που αποτελεί προετοιμασία για τη λήψη αποφάσεων, ίσως στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, για την «δημιουργική κατάσχεση» των ρωσικών χρημάτων, υπερ της Ουκρανίας, έχει όμως ευρύτερη σημασία.

Το αμερικανικό σχέδιο ειρήνευσης, όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα, προβλέπει οικειοθελή χρήση αυτών των χρημάτων, εκ μέρους της Ρωσίας, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.

Με άλλα λόγια, η ΕΕ μπαίνει -για πρώτη φορά- δυναμικά στη μέση για να δείξει στον πρόεδρο Τραμπ ότι το σχέδιο του εξαρτάται και από εκείνη.

Αν τελικά αποφασιστεί κάτι τέτοιο, στην επόμενη σύνοδο κορυφής, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την αντίδραση -και τα αντίποινα– όχι μόνο της ρωσικής πλευράς, που είναι ούτως άλλως αναμενόμενη, αλλά και του ίδιου του Ντόναλντ Τραμπ.

euro2day.gr