Οποία σύμπτωσις!
-Ρεπούση: Πανεπιστημιακός ιστορικός, στο βιβλίο της αναθεωρεί την ιστορία της Καταστροφής της Μικράς Ασίας. Στο λιμάνι της Σμύρνης λέει έγινε Συνωστισμός και εξ’ αιτίας του συνωστισμού πνίγηκαν οι Ίωνες. Οι επί 3.000 χρόνια κάτοικοι των παραλίων την Μ. Ασίας οι άγρια σφαγιασθέντες απ’ τους Τούρκους του Κεμάλ. Απ’ το αίμα η θάλασσα της Σμύρνης έγινε κόκκινη. Και τα πληρώματα των Συμμαχικών πλοίων έκοβαν τα χέρια των Ελλήνων που προσπαθούσαν ν’ ανέβουν στα πλοία και να σωθούν.
Η Μουσική στα πλοία των Συμμάχων, Άγγλων –Γάλλων – Γερμανών, έπαιζε στην διαπασών για να μην ακούγονται οι θρήνοι και τα μοιρολόγια των Ελλήνων.
Αλλά η κα Ρεπούση γράφει βιβλία ιστορικά κλείνοντας τα μάτια και τ’ αυτιά της ιστορικής μνήμης.
Τυχαίο; Όχι βεβαία. Είναι γραμμή αυτή. Από πού κατευθυνόμενη;
Απ’ αυτούς που δεν θέλουν αντικειμενικότητα αλλά σκοπιμότητα.
Στοχεύουν, ότι με το πέρασμα του χρόνου και των επόμενων γενεών η μνήμη σβήνει και τα βιβλία μένουν και έτσι μακροπρόθεσμα συντελείται η παραχάραξη της ιστορίας. Η μνήμη όμως δεν σβήνει. Την μεταδίδομε από γενιά σε γενιά γιατί μπορούμε ακόμα και κουβεντιάζομε με τα παιδιά μας. Και απ’ τις βιβλιοθήκες μας δεν λείπουν και τα πραγματικά βιβλία με την αληθινή ιστορία όπως είναι «Τα ματωμένα χώματα» της Διδώ Σωτηρίου, της Αγγέλα Παπάζογλου και άλλα πολλά .
-Ρίχτερ: Μιλά αυτός, στο βιβλίο του για κανόνες πολέμου. Λες, και στους κανόνες πολέμου ήταν οι αιχμάλωτοι τους ΑΝΘΡΩΠΟΙ, Ρομά, Εβραίοι, Διαφορετικοί, να γίνονται σαπούνια. Λες και στους κανόνες πολέμου ήταν να βάζουν τους αιχμαλώτους στους θαλάμους Αερίων.
Μιλά, για κανόνες πολέμου. Λες και οι «Ιππότες του» οι οπλισμένοι σα αστακοί αλεξιπτωτιστές δεν έκαναν επίθεση με την κάθοδό τους σε άοπλους πολίτες. Λες και δεν έπεφταν στα σπίτια των άοπλων πολιτών, στις αυλές τους, στα αμπέλια τους, στα χωράφια για να κάνουν τι; Να προσφέρουν «Οι ιππότες εξ’ ουρανού» λουλούδια;
Ή για να σκοτώσουν, και να τους κατακτήσουν; Αυτό δεν είναι έγκλημα Πολέμου; Να επιτίθεται ο στρατός αυτός σε άοπλους πολίτες;
Και οι άοπλοι πολίτες έπρεπε σύμφωνα με τον κο Ρίχτερ ν’ ανοίξουν τας αγκάλας και να υποδεχθούν αυτούς που ήρθαν εξ ουρανού να τους σκοτώσουν αν δεν τους προσκυνούσαν.
Πανεπιστημιακός Ιστορικός. Αναθεωρητής.
Ααα! Ξέχασα, ανάμεσα στα προσόντα που αναφέρουν οι Πανεπιστημιακοί που τον ανακήρυξαν παρακαλώ Επίτιμο γι’ αυτά που γράφει, είναι και ο χαρακτηρισμός του ως Φιλέλληνας.
μα και ο Χίτλερ Φιλέλληνας δήλωνε. Και οι αιμοσταγείς αξιωματικοί του δήλωναν θαυμαστές του Μεγαλείου της Αρχαίας Ελλάδας και Φιλέλληνες. Μόνο που αυτό δεν τους εμπόδιζε να ξεκοιλιάζουν έγκυες γυναίκες να δολοφονούν γέρους μικρά και παιδιά γενικά να καταστρέφουν την Ελλάδα και τους Έλληνες που δεν είχαν την ίδια άποψη μ’ αυτούς. Δηλαδή που δεν ήταν Ναζί. Το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να μην είμαστε Ναζιστές, δηλαδή να έχομε άλλη άποψη απ’ τους κατακτητές και να μην θέλομε κατακτητές παραγνωρίζετε από αυτούς που σήμερα υπερασπίζονται με ανακοινώσεις ντροπής το δικαίωμα για τις διαφορετικές απόψεις του Ρίχτερ.
Απόψεις που παίρνουν την θέση, των αλεξιπτωτιστών και όχι των Κρητών απλών πολιτών που αντιστάθηκαν στην εισβολή.
– Φίλης: Μετά από χρόνων αγώνες δικαιώθηκε το δράμα των Ποντίων και ονομάσθηκε επίσημα «Γενοκτονία». Και έρχεται ο Φίλης και αναιρεί την γενοκτονία ονομάζοντας την εθνοκάθαρση και παίρνοντας ουσιαστικά τη θέση των Τούρκων. Που μάχονται πάντα για τα συμφέροντα τους και δεν αναγνώριζαν την γενοκτονία που έκαναν. Αυτοί, καλά κάνουν! Εμείς είμαστε για φτύσιμο. Οποία σύμπτωσις όμως! Και οι 3 ουσιαστικά υπερασπίζονται ίδια γραμμή.
Από πού κατευθύνεται αυτό;
Ας μας προβληματίσει!
Ας σκεφθούμε περισσότερο και ας αντιστεκόμαστε σ’ ό,τι προσβάλλει την μνήμη μας και την χωρίς σκοπιμότητες κρυστάλλινη αλήθεια.
Αργυρώ Βαλαντάκη
