Ο «ΕΓΩ» είμαι στα Χανιά και δεν υπάρχει κανείς άλλος, ξαναχτυπά! Αυτή τη φορά επιτέθηκε στον χαμένο των εκλογών, πρώην πλέον δήμαρχο Χανίων, Μανώλη Σκουλάκη.
Αφού επί 4 χρόνια καρπωνόντουσαν όλες τις διακηρύξεις και τα οφέλη της άοσμης, άχρωμης, ουδέτερης στάσης τους απέναντι στην εξουσία, τώρα που βρίσκεται πεσμένος στο έδαφος, τώρα που πλέον δεν έχει δύναμη και δε μπορεί να αντιδράσει, σηκώνουν το ανάστημά τους και παριστάνουν τους αντιστασιακούς. Σιγά τα ωά!
Βλέπετε δεν έμαθαν εκεί στην «μοναδική» ότι όταν ο αντίπαλος είναι πεσμένος στο έδαφος δεν τον χτύπας. Αλλά πώς να αναγνωρίσεις τη θέση ενός αντιπάλου όταν ποτέ δεν έδωσες καμία μάχη ενάντιά του; Χτυπούν, λοιπόν, αυτόν που δεν ήταν ποτέ αντίπαλός τους..
Πού οφείλεται αυτή η ανήθικη επίθεση προς έναν βαριά χτυπημένο; Γιατί, ξάφνου και κατόπιν εορτής φουντώνουν τα αίματα; Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται…
Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά. Διαρκώς τους τελευταίους μήνες εκεί στην «καλυτερότερη», ο «ΕΓΩ» – αυτό το «εγώ» που υποδηλώνει μία μοναξιά – αποφασίζει να κάνει τις «έκτακτες» εμφανίσεις του για να κρίνει κουνώντας το δάκτυλο όποιον θεωρεί πως αμφισβητεί το απόλυτο δικαίωμά του να καθορίζει τι επιτρέπεται να ειπωθεί και τι όχι.Περιέργως, ουδέποτε είναι κάποιος με εξουσία. Και πολλές φορές είναι άνθρωποι που επισημαίνουνενοχλητικές αλήθειες.
Κι έτσι, πριν τον πεσμένο στο έδαφος Μανώλη Σκουλάκη, ο «κύριε διευθυντά» επιτέθηκε στον πρόεδρο των γιατρών ΕΣΥ ν. Χανίων, επειδή έλεγε τα αυτονόητα: ότι τα μέσα ενημέρωσης απουσίαζαν από την προβολή των κινητοποιήσεων τους για το μέλλον της δημόσιας υγείας επειδή επέλεγαν να καλύπτουν τις εκδηλώσεις υποψηφίων δημοτικών αρχόντων που άλλωστε πλήρωναν για την προβολή τους. Μήπως ήταν ψέμα;
Εκεί στην καλυτερότερη όμως πειράχτηκαν, γιατί «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται». Και στα πλαίσια της «κριτικής στην εξουσία» που ανακάλυψαν εσχάτως, επιτέθηκαν στον πρόεδρο των γιατρών Ανδρέα Λιοδάκη σε προσωπικό επίπεδο. Λες και δεν εξέφραζε το σύνολο των γιατρών και μία συνέλευση αλλά τον εαυτό του.
Ο κ. Λιοδάκης βεβαίως δε μίλησε ποτέ για «χρυσοπληρωμένους εκδότες» όπως αναφέρει στην οργισμένη δεύτερη απάντησή του ο «ΕΓΩ» της καταλληλότερης αλλά για ιδιοκτήτες τοπικών Μ.Μ.Ε. που προτίμησαν να αναδείξουν τον «χρυσοπληρωμένο προεκλογικό αγώνα διαφόρων – κυρίως φιλοκυβερνητικών υποψηφίων». Αλλά, όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται, είπαμε, και Γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει.
Εμείς να πούμε στον «ΕΓΩ» πως πλέον στα Χανιά – εδώ και χρόνια άλλωστε –ότι κι αν αισθάνεται, δεν είναι μόνος. Υπάρχουν δεκάδες άλλα μέσα που παρά του ότι αυτός φαίνεται να λησμονεί την ύπαρξή τους, αυτό δε σημαίνει πως παύουν και να υπάρχουν. Η μοναξιά του –υπό αυτό το πρίσμα – είναι πράγματι αξιοπερίεργη και δύσκολα ερμηνεύσιμη. Κι αν έτσι αισθάνεται δε σημαίνει πως έτσι είναι κιόλας.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, πέραν από εμάς που εδώ και 30 και πλέον χρόνια συνεχίζουμε με τις δυνάμεις μας να δίνουμε τον αγώνα για ενημέρωση, υπάρχει μία πληθώρα ειδησεογραφικών πρακτορείων με καθημερινή και έντονη παρουσία, 3 τηλεοπτικοί σταθμοί, δεκάδες ραδιοφωνικοί και τοπικά έντυπα.
Σε όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης εργάζονται ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ.
Όπως δημοσιογράφος είναι και η Κατερίνα Πολύζου, για την οποία επικρατεί ακόμα και σήμερα μια ένοχη βουβαμάραστη συντριπτική πλειοψηφία τωντοπικών μέσων ενημέρωσης. Την ίδια στιγμή που το θέμα έπαιρνε πανελλαδικές διαστάσεις με διαρκείς δημοσιεύσεις σε ειδησεογραφικά πρακτορεία και αρθρογραφεία καλών συναδέλφων, εδώ η πλειοψηφία τίποτα δεν είδε, τίποτα δεν άκουσε.Δεν είχαν καν το θάρρος της αναδημοσίευσης. Λες και καλώς τιμωρήθηκε, εφόσον «έκανε ερωτήσεις που δεν έπρεπε». Λες και αυτό είναι η δημοσιογραφία. Το να είσαι αρεστός στην εξουσία.
Αλλά γι’ αυτό, που αποτελούσε και τον πυρήνα της ανακοίνωσης που εξέδωσε η Ένωση Γιατρών, ο «ΕΓΩ» είμαι και κανείς άλλος, δεν είχε κουβέντα να πει. Στα πλαίσια προφανώς της σκληρής κριτικής στην εξουσία, προτεραιότητα είχε ο συνετισμός του προέδρου των γιατρών Ανδρέα Λιοδάκη. Για να μην επαναλάβει το λάθος. Όπως συνέτισαν και την Κατερίνα Πολύζου.
Άκρως διδακτικό.
“ΑτΚ”