Του Μανώλη Καπετανάκη *
Φαντάζει απελπιστικά άνιση η αναμέτρηση. Όπως έγινε κάποτε χιλιάδες χρόνια πριν στα ίδια εδάφη. Σφεντόνες πρωτόγονες εναντίον ενός από τους πλέον σύγχρονους στρατούς και εξοπλισμένο με τα πιο προηγμένα οπλικά συστήματα του πλανήτη. Γυμνά στήθια και σηκωμένες γροθιές απέναντι σε μια αμείλικτη πυρηνική δύναμη. Οιμωγές που πνίγονται απ` την οργή και γίνονται κραυγές καταγγελίας και διαμαρτυρίας του σφετεριστή της πατρογονικής γης και εκμεταλλευτή του μόχθου τους. Ένας μισητός νεοναζιστής κατακτητής, που μονάχα άλλαξε τη σβάστικα με το σύμβολο της πεντάλφα, κτίζοντας όπως λένε τη μεγαλύτερη διαβόητη φυλακή της υφηλίου.
Έξι εκατομμύρια πολιορκημένες ψυχές στενάζουν, αλυσοδένονται, πυροβολούνται αλύπητα, εξαθλιώνονται από ένα κτηνώδες καθεστώς με πλέρια υποστήριξη από τον επιθετικότερο ιμπεριαλισμό. Τον υπερατλαντικό βέβαια, ο οποίος αδίστακτα καταρημάζοντας με ασυγκράτητη ορμή τη μια χώρα μετά την άλλη αψηφά τον τρομακτικό κίνδυνο εξώθησης της υδρόγειου μέχρι τα πρόθυρα της ατομικής ανάφλεξης και καταστροφής.
Και ενώ το Ισραήλ δράττοντας την ευκαιρία της εκρηκτικής συγκυρίας αποθρασύνεται συμπλέοντας συντονισμένα με τους φοβερούς πολεμοχαρείς σχεδιασμούς των προστατών του, δηλαδή αμερικάνικων γερακιών. Εντατικοποιεί κατά συνέπεια την πολύπλευρη πολιτική γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού και με απολυταρχική νοοτροπία απειλεί και βομβαρδίζει με ιταμότητα γειτονικές χώρες. Παράλληλα γεύεται την ουσιαστική ανοχή της «πολιτισμένης» υποκριτικής δύσης. Μηδέ εξαιρουμένου του νατοϊκού ανδράποδου και εγκάρδιου συνεργάτη του σφαγέα Νετανιάχου, της κυβέρνησης Τσίπρα- Καμένου. Όλοι τους εν χορώ, συνένοχα και προφανώς άσφαιρα ψελλίζουν λογύδρια για καταλλαγή της μονομερούς «υπερβολικής» βίας.
Οι πολύπαθοι Παλαιστίνιοι αντιμάχονται άοπλοι λοιπόν με το εβδομηντάχρονο εγκάθετο κρατικό τέρας και πιστότερο -φανατικότερο προπύργιο των ΗΠΑ στη Μέση Αναστολή απομονωμένοι από τους φύσει σύμμαχους και επίσης στυγνά στραγγαλισμένους και αδρανοποιημένους αραβικούς λαούς. Όντας ανυπεράσπιστοι από τη μαζική και αποφασιστική αλληλεγγύη του παγκόσμια χαμηλοφτερουγισμένου αντιφασιστικού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού, εθνικοαπελευθερωτικού και του φωτοδότη όλων κομουνιστικού επαναστατικού κινήματος.
Τα χώματα της Γάζας είναι κορεσμένα πια από ποτάμια αίματος, που κατά καιρούς ρέουν άφθονα. Οι καπνοί των δακρυγόνων πνίγουν τα πνευμόνια των εξεγερμένων πολιορκημένων. Η κλαγγή των τουφεκιών σκεπάζει ανατριχιαστικά τον αέρα της και οι βολίδες τους σχίζουν ασταμάτητα τα κορμιά των νιάτων της. Άνιση αναμφισβήτητα η σύγκρουση. Κάποιοι ακόμη καλοπροαίρετοι (ή μη) απαισιόδοξοι θα συμπλήρωναν πως είναι και μάταιη.
Όμως οι πεισματωμένοι και διψασμένοι για λευτεριά κάτοικοι της επιμένουν και συνεχίζουν. Ξαποσταίνουν, κλείνουν προσωρινά τις πληγές τους, θάβουν βιαστικά τους νεκρούς τους, πλημυρίζουν πάλι από αγανάκτηση που δεν λέει στιγμή να κοπάσει και εφορμούν ξανά και ξανά με νύχια και με δόντια στον αιμοδιψή δράκο.
Αλλά η λυσσασμένη καταστολή που δέχονται εκφράζει συνάμα και τον τρόμο του αντίπαλου. Η αντιφατικά πραγματική και φαινομενική συντριπτική υπεροχή περικλείει αδυναμία. Ζωτική μάλιστα. Εφόσον το τσάκισμα των διαδηλωτών γεννά το φούντωμα της αντίστασης. Εγείρει επιπρόσθετα καίρια ερωτηματικά αποτελεσματικότερης δράσης και διερευνά αγωνιωδώς τους όρους μιας νικηφόρας πορείας. Είναι βλέπεις το πεπρωμένο του ανθρώπινου γένους ο πόνος και η ασφυξία της ποικίλης σκλαβιάς, ο θρήνος των θυσιών προς χάριν της συντριβής της να ωριμάζουν και χαλυβδώνουν τους καταπιεσμένους.
Και όλα ετούτα τα ηρωικά και αγέρωχα δεν είναι λυρικοί ύμνοι ανόητων οραματιστών και κενές ονειροπολήσεις αιθεροβαμόνων ιδεαλιστών. Αποτελούν απόσταγμα από τη βαθειά ανάγνωση της ίδιας της ιστορικοκοινωνικής εξέλιξης. Που αν δεν ίσχυε έτσι, η ανθρωπότητα απλούστατα θα παράμενε αγκυρωμένη στη δουλοκτητική περίοδο της.
Γατί αυτή είναι η μοίρα του οποιουδήποτε λαού που υποφέρει από τον καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό ζυγό. Των Ελλήνων που βιώνουν τη συμφορά της δίχως τερματισμό αμερικανοευρωπαϊκής μνημονιοκρατίας. Των Σύριων (αλλά και Σέρβων, Ιρακινών, Αφγανών, Ουκρανών, Λίβυων στο πρόσφατο παρελθόν) που αλέθονται κατά μιλιούνια στην κρεατομηχανή των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Των γαλλογερμανών εργαζόμενων που αντιδρούν δυναμικά στην επιχειρούμενη ποδοπάτηση κεκτημένων και δικαιωμάτων τους. Των μαύρων αμερικανών πολιτών που ξεσηκώνονται ενίοτε σε παλιρροιακά κύματα κατά της αστυνομικής δολοφονικής βαναυσότητας.
Σαν λοιπόν την λάβα που κοχλάζει στα σωθικά του ηφαίστειου και αναζητά μανιασμένα τη διέξοδο, είναι ο ανικανοποίητος πόθος και η φλόγα της δικαιοσύνης. Αν και συμπιέζεται για αιώνες και χιλιετηρίδες, αν και ξεθυμαίνει παροδικά, εξακολουθεί και φουντώνει προκαλώντας ρήγματα στο πλασματικά συμπαγές κέλυφος και ψάχνοντας διαύλους διαφυγής από τη θηριωδία του εγκλωβισμού.
Το αναφέρουν ακόμη και οι γραφές. Όχι εκείνες των πανάρχαιων παραμυθιών της παλαιάς και καινής διαθήκης. Μα της αδιάψευστης ιστορικοκοινωνικής πραγματικότητας, που όσο και αν παραχαράζονται από τους δυνάστες της οικουμένης, δασκαλεύουν πως οι σιδηρόφρακτοι δήμιοι Γολιάθδες σωριάζονται με πάταγο χάμω είτε σε χειμερινά τσαρικά ανάκτορα ή σε βιετναμέζικες ζούγκλες κάτω από ώριμες προϋποθέσεις.
Κατέχουν άριστα οι τύραννοι την αλήθεια πως η ανάγκη, η πάλη για λυτρωμό του ανθρώπου, της εργατικής τάξης θα σιγάσει αποκλειστικά όταν αυτός ο στόχος επιτευχθεί οριστικά και αμετάκλητα.
Ίσαμε τότε τα πανικόβλητα βόλια των στυγερών εγκληματιών στη Γάζα και παντού αλλού και πάντοτε θα συμβάλλουν έστω και άθελα τους στην ενίσχυση της κατεύθυνσης χειραφέτησης ταξικής και εθνικής των βασανιζόμενων μαζών. Καθότι αφυπνίζουν, πυροδοτούν τα υποκείμενα της αγριεμένης αδικίας, ώστε να εκπληρώσουν μια ώρα αρχύτερα τον νομοτελειακό προορισμό τους.
Το αίμα αθώων όλο και πλημμυρίζει την Παλαιστίνη. Αλλά μαζί θεριεύει και η προοπτική αργά ή γρήγορα να πνίξει αυτούς τους ίδιους, που το χύνουν με τέτοια απίστευτη βαρβαρότητα.
Χρέος κάθε δημοκράτη, προοδευτικού, ανθρωπιστή και αριστερού αγωνιστή και συλλογικότητας η κοινοδρασιακή καταδίκη των φονιάδων αμερικανών και σιωνιστών και η έμπρακτη εξαντλητική συμπαράσταση στον καταδιωκόμενο παλαιστινιακό λαό. Αυτό το ζωντανό σύμβολο αντίστασης δεν χρειάζεται τα δάκρυα της παθητικής συμπόνιας μας, μα την πλέον θαρραλέα πολυπληθή κατακραυγή των εκτελεστών του στους δρόμους.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΣΙΩΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
* μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης