Σκληρότατη κριτική στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και προσωπικα σε χειρισμούς του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ασκεί άρθρο του γνωστού περιοδικού «Foreign Policy», με τίτλο «Η Ελλάδα οδηγήθηκε κατά λάθος σε κρίση εξωτερικής πολιτικής».
Το άρθρο, που υπογράφει ο Γιάννης Μπαμπούλιας, αρχίζοντας από την υπογραφή τον περασμένο Νοέμβριο του μνημονίου Τουρκίας-Λιβύης και τον αιφνιδιασμό που προκάλεσε στην Αθήνα, αλλά και τη χλιαρή αντίδραση Ε.Ε. και ΗΠΑ, σημειώνει ότι « το αποτέλεσμα ήταν μια από τις μεγαλύτερες διπλωματικές και πολιτικές κρίσεις στην πρόσφατη ελληνική ιστορία, που εξέθεσε τη διεθνή αδύναμη θέση της χώρας. Υπάρχει θετική προοπτική, ωστόσο, για τη συντηρητική κυβέρνηση της χώρας υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη -απλώς πρέπει να ακολουθήσει τα διπλωματικά υποδείγματα που έθεσε η αριστερή κυβέρνηηση του ΣΥΡΙΖΑ στον διάστημα από το 2015 ως το 2019».
Το άρθρο αναφέρεται στη συνάντηση Μητσοτάκη-Τραμπ, όπου ο πρόεδρος των ΗΠΑ αρνήθηκε να λάβει θέση υπέρ της Ελλάδας στη διαμάχη με την Τουρκία, αλλά και στην απουσία της Ελλάδας από τη συνδιάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, ενώ υπογραμμίζει την ατυχή δήλωση Μητσοτάκη για τη δολοφονία Σουλεϊμανί, κόντρα στη στάση του συνόλου των Ευρωπαίων συμμάχων των ΗΠΑ και επισημαίνει τους «σπασμούς ρίσκου» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, όπως η πρόθεση της Αθήνας να στείλει στρατό στη Λιβύη, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Σοφία», αλλά και οι συζητήσεις για την αποστολή συστοιχίας Patriot στη Σαουδική Αραβία, σε πλήρη αντίθεση με την παραδοσιακή διπλωματική πολιτική της Αθήνας.
Ωστόσο, το άρθρο σημειώνει ότι «αυτές οι πρωτοβουλίες δεν είχαν κανένα άμεσο αποτέλεσμα για τα συμφέροντα της Ελλάδας στο Αιγαίο. Η Τουρκία έχει διαφύγει κάθε διεθνούς κύρωσης για την μονομερή διπλωματία της στη Λιβύη και η θέση της Ελλάδας πιθανόν θα χειροτερέψει στο εγγύς μέλλον, καθώς Τουρκία και Ρωσία βαθαίνουν τους δεσμούς τους», συμπληρώνοντας ότι εν μέρει στέκουν οι κατηγορίες κατά της Γερμανίας για υπερβολική ανοχή προς την Τουρκία προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της αλλά και επισημαίνοντας ότι «η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μεγάλο κομμάτι της ευθύνης για την περιθωριοποίηση της χώρας στο Αιγαίο. Η διπλωματική προσέγγιση του πρωθυπουργού επιτάχυνε αντί να επιβραδύνει τη διαδικασία».
«Ο Μητσοτάκης θα τα είχε πάει καλύτερα αν είχε περάσει τα χρόνια της αντιπολίτευσης προσπαθώντας να κατανοήσει τη διπλωματική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να της επιτίθεται σε κάθε ευκαιρία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε να προκαλέσε προβλήματα στους πιο ισχυρούς συμμάχους της Ελλάδας, προκειμένου να κερδίσει το σεβασμό τους. […] Η χώρα δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Τα επόμενα χρόνια ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς είχαν επιτυχημένη επιστασία της γεωπολιτικής ισχύος της χώρας, συμμετέχοντας ενεργά σε πολλές διπλωματικές συνδιασκέψεις», αναφέρει ο δημοσιογράφος, προσθέτοντας ότι «τελικά, η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει τίποτα από την αμέριστη υποστήριξη στη δολοφονία του Σουλεϊμανί ή τις ανακοινώσεις Δένδια για άκαρπη στρατιωτική συμμετοχή στη Μέση Ανατολή. Οπότε τι εξηγεί αυτές τις αποφάσεις; Ένα στοιχεία προσφέρεται από το βιβλίο του Μητσοτάκη για την εξωτερική πολιτική (σ.σ. μετάφραση της διπλωματικής του στο Χάρβαρντ). Η βασική του θέση μπορεί να περιγραφεί σε αυτό το σημείο: “Η ικανοποίηση των εσωτερικών υποχρεώσεων ενδέχεται να χρειαστεί αποφάσεις για την εξωτερική πολιτική που δεν είναι οι πλέον ταιριαστές από την άποψη του λογικού παίκτη, αλλά παρέχουν κέρδη εσωτερικά” -ή, για να το παραφράσουμε, η εξωτερική πολιτική της χώρας θα πρέπει να σχεδιάζεται με το ένα μάτι στην εσωτερική πολιτική».