Του Νεκτάριου Κοκολαντωνάκη *
Σε λίγες μέρες το μεγαλύτερο πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο του κόσμου (Ford) θα πλέει λιγότερο από ένα μίλι κοντά σε αμέριμνους (;) λουόμενους στις όμορφες παραλίες του κόλπου της Σούδας. Ανάλογη είναι η αντίφαση με το γεγονός πως η χώρα με Σούδα, Αλεξανδρούπολη και αποστολές βαρέων όπλων μπλέκεται στον πιο επικίνδυνο πόλεμο μετά το Β’ παγκόσμιο, και στην παρατεταμένη προεκλογική συζήτηση το ζήτημα έχει κρατηθεί σε πλήρη σίγαση με επιμέλεια από τους κυρίαρχους Ν.Δ.- ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ και τα δεκανίκια τους, αλλά και με βάση την ατολμία της αριστεράς που κατά τα άλλα βερμπαλίζει αθεράπευτα πνιγμένη στην εκλογική αγωνία και καμώνεται το σωτήρα του λαού.
Είναι ολοφάνερο πως και η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και η λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος με την ακρίβεια, είναι αποτέλεσμα της ενίσχυσης των δυνάμεων του κεφαλαίου έναντι της εργασίας και της κυριαρχίας του συστήματος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Όμως η κυριαρχία του συστήματος εκδηλώνεται ουσιαστικά ακόμη πιο δραματικά με την εμπλοκή της χώρας στον άδικο απ’ όλες τις μεριές πόλεμο των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ με τη ΡΩΣΙΑ.
Ποιος είναι ο πόλεμος
Οι ΗΠΑ (χαρακτηριστικό δείγμα και η άσκηση Air defender) θέλουν να ηγούνται ενός ενωμένου ΝΑΤΟ και να παρατείνουν όσο μπορούν την κυριαρχία της Δύσης σε βάρος της Ανατολής και του λεγόμενου παγκόσμιου Νότου που ασφυκτιούν και διεκδικούν μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα. Αυτός είναι με μια πρόταση ο πόλεμος των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ με τη ΡΩΣΙΑ που οδηγείται σε σημαντική σύμπλευση με την ΚΙΝΑ και άλλες δυνάμεις στο πλαίσιο μιας πρωτόλειας έστω αντισυσπείρωσης απέναντι στη Δύση. Η ΡΩΣΙΑ στο πλαίσιο αυτής της σύγκρουσης άδικα , βάναυσα και εγκληματικά εισέβαλε στην Ουκρανία όμως οι πραγματικοί εμπρηστές του πολέμου είναι οι ΗΠΑ- ΝΑΤΟ που υλοποιούν την επέκτασή τους προς ανατολάς εδώ και δεκαετίες και επιδιώκουν να διατηρήσουν αν όχι πλέον την κυριαρχία, τουλάχιστον την ηγεμονία στον πλανήτη.
Η υψηλή τεχνολογία, η ενέργεια και οι δρόμοι μεταφοράς της, το παγκόσμιο εμπόριο και το χρηματοπιστωτικό πεδίο είναι εξέχοντα πεδία μιας άγριας ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Μιας σύγκρουσης που στρατιωτικοποιείται ολοένα με ολοφάνερες, πέρα από τους κινδύνους πολεμικής κλιμάκωσης, τις συνέπειες στην απορύθμιση της παγκόσμιας οικονομίας και στην επιδείνωση της αθεράπευτης κρίσης του καπιταλιστικού- ιμπεριαλιστικού συστήματος. Μια κρίση που σέρνεται πολλά χρόνια που όμως ελλείψει συγκροτημένου ταξικού αντιπάλου το καπιταλιστικό σύστημα μπορεί και κινείται μ’ αυτή φορτώνοντας συνεχώς όλο και πιο δυσβάσταχτα βάρη στην εργατική τάξη και ευρύτερα στον κόσμο της δουλειάς. Να λοιπόν πως για άλλη μια φορά δικαιώνεται ο ποιητής Βάρναλης. Ναι για τ’ αφέντη το φαί στήνονται τα πολεμικά ανθρωποσφαγεία, ωμά και ολοφάνερα.
Οι αξίες, το ηθικό πλεονέκτημα, ο πόλεμος της προπαγάνδας και ο «ειρηνευτικός» ρόλος του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ που έκαναν πρόσφατα τη σύνοδο των G7 στην πόλη Χιροσίμα όπου είχαν ρίξει την πρώτη πυρηνική βόμβα, είναι ζητήματα σημαντικά και κρίσιμα για την έκβαση του πολέμου. Όμως η αλήθεια (που έχει και αυτή τη σημασίας της ) είναι, πως είναι σ’ εξέλιξη ένας βρώμικος πόλεμος με άμεσα θύματα τους λαούς κυρίως της Ουκρανίας αλλά και Ρωσίας. Έμμεσα τους λαούς όλου του πλανήτη που βυθίζονται όλο και πιο βαθειά σ’ ένα σκοτεινό μέλλον παρά την προκλητική προεκλογική κοροϊδία στη χώρα μας της Ν.Δ. του Μητσοτάκη και του συνόλου του αστικού πολιτικού προσωπικού που κινείται γύρω απ’ αυτή και τη σιγοντάρει χωρίς καμιά διάθεση έστω σοβαρής αστικής αντιπολίτευσης.
Οι ΗΠΑ με βάσεις, αεροπλανοφόρα, CIA προπαγάνδα συντηρούν και κλιμακώνουν τον πόλεμο για να ηγεμονεύσουν στη Δύση μέσω του ΝΑΤΟ και να αναπαράγουν τον παγκόσμιο ρόλο τους. Η Ρωσία κραδαίνει ακόμη και την απειλή του πυρηνικού ολέθρου την ώρα που ήδη έχει ρημάξει μια μεγάλη χώρα για να διατρανώσει την ιμπεριαλιστική της ισχύ με τη διακριτική αλλά υπαρκτή στήριξη της Κίνας που επίσης απειλείται ο παγκόσμιος ρόλος της από ΗΠΑ- ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ είναι ιστορικά οι μεγαλύτεροι φονιάδες των λαών μετά τη χιτλερική Γερμανία και το αποδείχνουν ξανά σήμερα στην πυροδότηση και την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία. Η Μέρκελ πριν λίγους μήνες ήταν εξόχως αποκαλυπτική μιλώντας για τη συμφωνία του Μινσκ για όσους δεν κατάλαβαν τη Νούλαντ από το 2014. Συνεχίζει να είναι η πιο αδίστακτη και επικίνδυνη πολεμική μηχανή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Να γιατί η βάση τους στη Σούδα είναι ο μεγαλύτερος καρκίνος του τόπου μας. Να γιατί η επέκταση των βάσεων και η εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο αποτελεί το πιο επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό του ντόπιου συστήματος.
Η ντόπια πλουτοκρατία έχοντας επιβάλει τα μνημόνια των ιμπεριαλιστών πέτυχε τη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζόμενων και τη λεηλασία με ληστρικούς έως και καταστροφικούς όρους του πλούτου της χώρας, στη συγκυρία που διανύουμε έχει αξιόλογες οικονομικές αλλά και πολιτικές επιτυχίες. Έτσι το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης γίνεται αδιαμφισβήτητο περισσότερο από ποτέ έστω και αν είμαστε σε μια εποχή που οι ιμπεριαλιστές ζητούν γη και ύδωρ για τις ανάγκες του πολέμου με τη Ρωσία.
Ο υπουργός άμυνας της Ν.Δ. Παναγιωτόπουλος ανάμεσα σε συμφωνίες δις για Ραφάλ, φρεγάτες, F16 και F35 και συμφωνίες επέκτασης των βάσεων, δήλωνε πως θα χύσουμε έως και το αίμα μας για τις ΗΠΑ. Ήθελε να υπερκεράσει τη σπουδαία υπηρεσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην παραπέρα μετατροπή του τόπου μας σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ. Πιο πρόσφατα ο Μητσοτάκης από το βήμα του ΟΗΕ δήλωνε όπως και η Ντ. Μπακογιάννη πως είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία. Η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό λειτουργούν απολύτως τυχοδιωκτικά. Το FSRU στην Αλεξανδρούπολη, οι όποιοι αγωγοί αερίου, τα καλώδια από την Αίγυπτο, η μεταφορά LNG με τα ανάλογα πλοία και ότι άλλο αποφασίσουν οι ισχυροί παίχτες στο ενεργειακό- γεωπολιτικό σκάκι, είναι μπίζνες πολλών δις με σημαντικό μερίδιο για την ντόπια πλουτοκρατία.
Όμως πόσο κοστολογείται αλήθεια το δικαίωμα των ανθρώπων της δουλειάς να ζουν από το μόχθο τους αξιοπρεπώς και ειρηνικά στον τόπο τους;
Είναι ξεκάθαρο πως από κάθε άποψη το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή απαξιώνεται και στη χώρα μας από το σύστημα της εκμετάλλευσης και του πολέμου. Για άλλη μια φορά είναι ζητούμενο η επαναστατική κομμουνιστική αριστερά που δεμένη με την ανάγκη αντίστασης του λαού θα τολμήσει να δει κατάματα την πραγματικότητα που διαμορφώνει το σύστημα σ’ όλες τις εκφράσεις που αφορούν τη ζωή του λαού. Χρειάζεται πλήρη επίγνωση των αρνητικών συσχετισμών, απαλλαγή από βερμπαλισμούς του αέρος και αυταπάτες για εύκολους και γρήγορους δρόμους.
Η εργατική τάξη, η νεολαία και ο λαός παρά τους δύσκολους καιρούς θα επιμένει να θέλει να ζήσει. Θα συνεχίσει ν’ αντιστέκεται διαρκώς και όσο και αν τον εξαθλιώνουν δε θα αποδεχτεί στην εποχή μας (ούτε ποτέ το έκανε μαζικά) εκείνο το «κορίτσια ο στόλος» κάθε φορά που στη Σούδα δένουν τα αεροπλανοφόρα του θανάτου.
Κλείνω λέγοντας σ’ αυτούς που συχνά και άθελά τους αναπαράγουν τη μοιρολατρία και την υποταγή. Ναι οι βάσεις δε θα φύγουν εύκολα, ούτε γρήγορα. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Θα πρόσθετα πως ποτέ δε θα φύγουν από μόνες τους. θα χρειαστούν πολλά χρόνια αγώνων των λαών προφανώς σε διεθνή κλίμακα όμως μια μέρα και αυτή η αυτοκρατορία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού δε θα ξέρει από πού θα πρωτοφύγει έτσι όπως έχει απλωθεί. Αλλοίμονό μας αν ελπίζουμε κάτι τέτοιο από την αντίστοιχα ιμπεριαλιστική δράση των Ρώσων ή των Κινέζων κ.λπ. και περιμένουμε καρτερικά…
Είναι ανάγκη να ενισχύσουμε μ’ όλες μας τις δυνάμεις την πάλη του λαού μας και των λαών. Δε θα μας λύσουν κάτι τέτοιο οι βουλευτές του ΚΚΕ, του Βαρουφάκη και της Κωνσταντοπούλου. Οι εκλογές και το κοινοβούλιο είναι γήπεδο του συστήματος. Στο δρόμο λαέ και μόνο στο δρόμο μπορείς να τους νικήσεις…
Ένα ζήτημα που είναι κρίσιμο ν’ ανοίξει με όρους μαζικής λαϊκής πάλης και κοινής δράσης των αριστερών είναι το ζήτημα της εμπλοκής της χώρας μας στον πόλεμο. Είναι ένα ζήτημα που κρίνει τη ζωή και το μέλλον του λαού μας σε ενεστώτα χρόνο και όχι σε κάποιο μεγάλο βάθος χρόνου. Η πλειοψηφία του λαού αντιλαμβάνεται τον κάλπικο ψευτοπατριωτισμό του αστικού πολιτικού προσωπικού έστω κι αν πολλοί της αριστεράς διστάζουν να συμβάλλουν ουσιαστικά στην αποκάλυψή τους. Μπορεί αντικειμενικά και έχει ανάγκη να αντιληφθεί ο κόσμος της δουλειάς και ιδιαίτερα η νέα γενιά πως η πολιτική εμπλοκής της χώρας στον πόλεμο είναι τυχοδιωκτική και επικίνδυνη. Η ελληνική εξίσου με την τουρκική και άλλες αστικές τάξεις της περιοχής είναι υποχείρια των ιμπεριαλιστών και τόσο οι ανταγωνισμοί τους, όσο και συνολικά η πολιτική τους αποβλέπουν στην υπηρέτηση των ταξικών και όχι εθνικών συμφερόντων. Οι αστικές τάξεις και το πολιτικό τους προσωπικό είναι εχθροί των λαών εξίσου με τους όποιους ιμπεριαλιστές υπηρετούν.
Ένα κίνημα ειρήνης και φιλίας των λαών της περιοχής είναι ο μόνος ρεαλισμός ενάντια στις όλο και μεγαλύτερες απειλές απλώματος του πολέμου από τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο μέχρι τη Μέση Ανατολή.
Είναι αλήθεια θα αργήσουμε να διώξουμε τις βάσεις. Όμως το αν υπάρξει ή όχι αντίσταση στην εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο είναι ένα ζήτημα που θα καθορίσει συνολικά την πάλη και τη ζωή του λαού μας άμεσα και αξίζει να παλευτεί αποφασιστικά. Όλες οι αντιστάσεις του λαού έχουν την αξία τους και άλλωστε αλληλοτροφοδοτούνται. Η υποτίμησή τους όσο μικρές και αν είναι, είναι βλαπτική σε τέτοιους δύσκολους καιρούς. Όμως την κρισιμότητα του μετώπου πάλης ενάντια στον πόλεμο και την εμπλοκή χώρας μας ένιωσα την ανάγκη να την τονίσω ακριβώς γιατί το ζήτημα θάβεται προεκλογικά και αυτό δεν είναι τυχαίο. Κάτι που σίγουρα θα αποκαλυφθεί μετεκλογικά.
Να μη τους κάνουμε τη χάρη. Η αλήθεια βοά και μπορεί να γίνει δύναμη μέσα και στις πιο μικρές και από τις πιο μικρές αντιστάσεις του λαού για την υπεράσπιση της ζωής και του δίκιου του. Αυτές θέλουμε να υπηρετήσουμε, γι’ αυτό ζητάμε την πολιτική στήριξη με την ψήφο και στις 25 Ιούνη.
* υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ(μ-λ)
