Πρόσκληση για την προβολή του ιστορικού ντοκιμαντέρ της Καλής Συκιάς, απηύθυναν στους δημοσιογράφους παραγωγούς του Γιάννη Κανελλάκη και Μανόλη Παντινάκη, διοικούντες των σωματείων Κρητικών στην Αμερική. Ήδη, είναι γνωστό, το φιλμ είχε συμμετοχή πέρυσι αυτή την περίοδο στις προβολές του 17ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τον περασμένο Οκτώβριο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας και πριν ένα μήνα στο Διεθνές Φεστιβάλ Νοτιανατολικής Ευρώπης στο Ζάγκρεμπ.
Το περιεχόμενο της ταινίας και στις τρείς διοργανώσεις αλλά και στους άλλους χώρους που προβλήθηκε στην Κρήτη, στην Αθήνα, και σε πολλές πόλεις της περιφέρειας μετά από πρόταση των διοργανωτών του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (Πανεπιστημιούπολη Κρήτης, σχολεία, πολιτιστικούς συλλόγους, τοπικές κοινότητες κ.α.) απέσπασε ευνοϊκά σχόλια και κριτικές, τόσο για την ανάδειξη ενός άγνωστου, στην Κρήτη, ιστορικού αποτρόπαιου γεγονότος στη διάρκεια των γερμανικών θηριωδιών στο νησί, όσο και για την καλλιτεχνική του αξία…
Η πρόσκληση στους δημιουργούς έγινε από τον πρόεδρο των Κρητών Μασσαχουσέτης, Βοστώνης και Αγγλίας Μιλτιάδη Αθανασόπουλο ο οποίος, πρότεινε στις διοικήσεις των συλλόγων την διοργάνωση σχετικής εκδήλωσης και την προβολή του, απευθύνοντας πρόσκληση στους δυο δημοσιογράφους παραγωγούς, σε ημερομηνία που θα καθορίσουν από κοινού, για να παραστούν και να μιλήσουν. Ανάλογο ενδιαφέρον έχουν εκδηλώσει και η κρητική παροικία της Νέας Υόρκης.
Τα γεγονότα της Καλής Συκιάς
Στο κείμενο που συνοδεύει το ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ, οι δυο δημοσιογράφοι γράφουν μεταξύ των άλλων για το περιεχόμενο της παραγωγής:
«Πρόκειται για ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ σχετικά με τις θηριωδίες και βαρβαρότητες των Γερμανών ναζί σε βάρος κατοίκων σε χωριά στο Ρέθυμνο στη νότια Κρήτη στη διάρκεια της κατοχής. Οι θηριωδίες και η πυρπόληση των γυναικών έγινε στο χωριό Καλή Συκιά, όπου Γερμανοί ναζί συγκέντρωσαν τις γυναίκες και εκεί επέμεναν να τους μαρτυρήσουν τα κρησφύγετα των ανδρών τους.
Όμως, καμία από τις γυναίκες δεν μαρτύρησε το παραμικρό. Μετά απ’ αυτό έβαλαν φωτιά στα σπίτια των γυναικών και τις πέταξαν ζωντανές στις φλόγες, όπου και βρήκαν φρικτό θάνατο. Στο ιστορικό ντοκιμαντέρ περιλαμβάνονται μαρτυρίες συγγενών των θυμάτων αλλά και κατοίκων που έζησαν τα βάρβαρα αυτά γεγονότα το 1943.
Περιγράφουν με τα πιο μελανά γράμματα τις σκηνές που έζησαν, βλέποντας τις γυναίκες να καίγονται ζωντανές μέσα στα φλεγόμενα σπίτια τους. Χαρακτηριστική είναι η φράση μιας γυναίκας, που λέει μεταξύ των άλλων ότι «βουίζουν ακόμα στο χωριό αλλά και στ’ αφτιά των κατοίκων τα ουρλιαχτά των γυναικών που καιγόντουσαν ζωντανές».
Στο ντοκιμαντέρ περιλαμβάνονται επίσης πλάνα από τα καμένα σπίτια αλλά και άλλα τοπία που διαδραματίστηκαν τα τραγικά γεγονότα από Γερμανούς ναζί σε βάρος των κατοίκων…»
Το έγκλημα του Σούμπερτ στην Καλή Συκιά
Το μίσος και η μανία των ναζί εναντίον του Ελληνικού Λαού εκδηλώνεται από τις πρώτες μέρες της κατοχής ως τις τελευταίες. Από το εξωφρενικό «Εδώ υπήρχε κάποτε η Κάνδανος», γραμμένο από τους ίδιους, που μαρτυράει την εσώτερη διάθεση για το πώς θα ’θελαν την Ελλάδα όλη, έως τους 1.460 της περιοχής των Καλαβρύτων, από 13 χρόνων και πάνω, τα γυναικόπαιδα στις Λιγγιάδες της Ηπείρου, τους 174 καμένους του Χορτιάτη, τα όργανα του Χίτλερ δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτα.
Κανένας ηθικός φραγμός. Σφάζουν νήπια, έγκυες γυναίκες, μικρά παιδιά, ιερείς, υπερήλικες· απαγχονίζουν, καίουν ζωντανούς, εκτελούν με λιθοβολισμό, με τσεκούρι, με την ξιφολόγχη και με πυροβόλα όπλα. Στο πέρασμα των αιώνων η ανθρωπότητα είναι ζήτημα αν δοκίμασε παρόμοια θηριωδία.
Άπίστευτο γεγονός από τα φρικιαστικότερα της ναζιστικής θηριωδίας σημειώθηκε στην Καλή Συκιά. Οι Γερμανοί πήραν πληροφορίες ότι οι κάτοικοι της ειδοποίησαν τον Μπαντουβά για την εμφάνιση του γερμανικού αποσπάσματος που έπαθε πανωλεθρία στη Μάχη του Τσιλίβδικα (Οκτ. 43) και ότι τροφοδοτούσαν την Ομάδα του. Εφάρμοσαν την προσφιλή μέθοδο της ανελέητης εκδίκησης.
6 Οκτωβρίου 1943. Στην Κρήτη ο επιλοχίας Φριτς Σούμπερτ που έχει σχηματίσει ειδική ομάδα κυνηγών με στόχο να χτυπήσει το αντάρτικο στην Κρήτη, φθάνει στο χωριό Καλή Συκιά στο Ρέθυμνο. Ο Σούμπερτ ανακρίνει τους κατοίκους και όταν διαπιστώνει ότι δεν αποσπά πληροφορίες οργίζεται.
Συγκέντρωσαν τις γυναίκες στη βρύση και άρχισαν με την απειλή των πολυβόλων να τις ανακρίνουν. Γιατί έφυγαν και που κρύβονται οι άνδρες τους, γιατί φιλοξενούσαν αντάρτες κ.τ.λ. Όλες τους κοίταζαν με κλειστό το στόμα, με αδιαφορία και αποστροφή. Η απάντηση δόθηκε! Πυρπόλησαν αρχικά τέσσερα σπίτια και μόλις φούντωσαν, πέταξαν μέσα ζωντανές, κι άλλες αφού τις εκτέλεσαν, δώδεκα γυναίκες, από τις οποίες μια οκτώ μηνών έγκυος, και τέσσερις από το Ροδάκινο.
Έχουμε και μια πράξη μεγαλοψυχίας και γιατί να την αποκρύψουμε. Γερμανός στρατιώτης, προτού πετάξει στο φλεγόμενο σπίτι μια μάνα, άρπαξε από την αγκαλιά της το βυζαστάρι της και το πέταξε στο δρόμο και κάποια άλλη, πιο τυχερή από τη μάνα του, το περιμάζεψε και το διέσωσε.
Συνολικά πυρπόλησαν εννιά κατοικίες. Έκαψαν κι ένα υπέργηρο και σκότωσαν άλλους δυο στα γύρω του χωριά. Η Καλή Συκιά είναι η μοναδική περίπτωση σ’ ολόκληρη την Ελλάδα που το μίσος των Γερμανών στράφηκε αποκλειστικά σε γυναίκες και μάλιστα με τόση αγριότητα.
Δείτε:
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=NcNu79yuzns”]
Διαβάστε επίσης:
6 Οκτώβρη 1943: Η πυρπόληση της Καλής Συκιάς στο Ρέθυμνο από τους ναζί – εκδήλωση μνήμης
Με στοιχεία από cretalive.gr