Της Νώτας Ανδρεαδάκη
….Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου…
Ο αγαπημένος, ο σταθερός πιστός φίλος από τα 10 χρόνια μου, ο καλός γείτονας, ο μοναχικός αλλά όχι απομονωμένος από τους ανθρώπους που αγαπούσε, που ήταν φίλοι, κοντινοί και γνωστοί του.
Εξυπνος, εργατικός, φιλάνθρωπος, συμβιβαστικός, δίκαιος ο Σήφης Γ. Στυλιανάκης. Δεν θυμάμαι να άκουσα κάτι αρνητικό από εκείνους που τον εγνώριζαν βαθιά…
Έχω να θυμάμαι…Έχω να λέω…Να συγκινούμαι και να πλημμυρίζει η ψυχή μου από αγάπη που εκείνος μου ενέπνευσε ως ΦΙΛΟΣ.
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ό,τι καλό μου έλεγε, όποια μυστικά δικά μας μας βασάνιζαν, που εμείς πολύ νέοι τρομάζαμε να τα συζητούμε.
Ιδιαίτερη περίπτωση δημιουργικού ατόμου, διατήρησε για πολλά χρόνια στην οδό Σολωμού το παραδοσιακό, πεντακαθαρο, μερακλίδικο καφενείο που γέμιζε ήχους από το σκάκι, τα ζάρια στο τάβλι και τις φωνές των θαμώνων.
Όλοι έφυγαν πριν από εκείνον, σχεδόν.
Απόμειναν ένας- δυο, μα χρόνια τώρα το μαγαζί του Σήφη άλλαξε μορφή….
Μόλις πριν μισή ώρα, έμαθα πως ο Ιωσήφ, όπως του άρεσε να τον αποκαλούν, ΕΦΥΓΕ…
Είμαι βέβαιη πως εκεί που θα πάει θα είναι τέλεια.
Πέρασε τρικυμίες στη ζωή του πολλών ειδών και πόνους σωματικούς και ψυχικούς εγνώρισε μα, εκεί που θα πάει, θα βρει γαλήνη, δικαίωση και χαρά. Θα πάει στον ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ, από μικρό παιδί. Ό,τι πιστεύει κάποιος ΠΟΛΥ, ΤΟΥ ΤΥΧΑΙΝΕΙ.
Στο καλό, ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΠΟΛΛΩΝ, ΙΩΣΗΦ.
Ένας – ένας τον ίδιο δρόμο θα πάρουμε. Εμειναν πίσω να σε θυμούνται οι ακριβές αδελφές και τα αγαπημένα ανίψια σου….
ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΓΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΥΠΑΡΧΩ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ….
