Για «γαλάζια ψευτοαριστεία» κάνει λόγο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και τομεάρχης Παιδείας, Νίκος Φίλης σε μακροσκελή δήλωσή του για κινήσεις της κυβέρνησης που σύμφωνα με τον ίδιο «φανερώνουν σε όλους το σκοτεινό ταξικό πρόσωπο μιας δεξιάς που δεν αλλάζει».
Αναλυτικά, ο Νίκος Φίλης δήλωσε ότι «πριν στεγνώσει το μελάνι από τα πρακτικά της Βουλής με ύμνους προς την αριστεία από την ΝΔ στη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για την Παιδεία, ήρθαν τρεις ενέργειες, να αποδείξουν πόσο κάλπικη και υποκριτική είναι η επίκληση αυτής της έννοιας από την κυβέρνηση της λαμέ μετριοκρατίας, του hight tech μεσαίωνα και της αγοραίας «αρπαχτής».
Ενέργεια πρώτη: Ο εξοβελισμός της δίωρης καλλιτεχνικής παιδείας από την Α’ Λυκείου, που μαζί με τη μόρφωση των παιδιών χτυπάει και ολόκληρους κλάδους καθηγητών, στρώνοντας το έδαφος για επαναφορά στο μνημονιακό καθεστώς των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων. Παρομοίως εξαφανίζεται ως μάθημα επιλογής το σχέδιο, γραμμικό και ελεύθερο, από τη Γ’ Λυκείου!
Ένα σχολείο χωρίς τέχνη και κοινωνικές επιστήμες παύει να είναι σχολείο και εκφυλίζεται σε κέντρο κατάρτισης και απόκτησης δεξιοτήτων (skills). Ένα σχολείο που δεν έχει πλέον ως προτεραιότητα να γεννά ελεύθερους, καλλιεργημένους και σκεπτόμενους πολίτες είναι σχολείο ήσσονος σημασίας και μείζονος υποβάθμισης. Η Τέχνη, οι κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες φόβιζαν πάντοτε τα αυταρχικά καθεστώτα, τους λάτρεις του «νόμου και τάξης», τους φονταμενταλιστές της αγοράς, της κατήχησης και της εθνικοφροσύνης. Δηλαδή, τους σημερινούς κυβερνώντες.
Ενέργεια δεύτερη: Ο αποκλεισμός, με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας, 414 φοιτητών από Ευπαθείς Κοινωνικές Ομάδες (ΕΚΟ) από τη χορήγηση υποτροφιών του ΙΚΥ. Κι αυτό παρά την απόφαση του Δ.Σ. του ιδρύματος που επιμένει ότι οι υποτροφίες μπορεί και πρέπει να δοθούν. Πρόκειται για εξοντωτική και εξοργιστική απόφαση του υπουργείου, απέναντι σε ΑΡΙΣΤΕΥΣΑΝΤΕΣ φοιτητές από μονογονεϊκές, τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, απέναντι στους οποίους η κυβέρνηση επιδεικνύει την αναλγησία της, ποδοπατώντας την αριστεία τους και την άποψη των ειδικών (του ΙΚΥ, εν προκειμένω) τους οποίους κατά συνήθεια επικαλείται.
Ενέργεια τρίτη: Η αντικατάσταση της πολύ επιτυχημένης διοίκησης του ΚΠΙΣΝ (Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος) από μια νέα διοίκηση με επικεφαλής στέλεχος του Ιδρύματος Στ. Νιάρχος (ΙΣΝ), μη σχετική με τη διοίκηση πολιτιστικών οργανισμών που επιπλέον, σύμφωνα με δημοσιεύματα, θα έχει σκανδαλωδώς τριπλάσια αμοιβή από τον προηγούμενο επικεφαλής.
Καταστρατηγείται έτσι βάναυσα και στην πράξη η σύμβαση του Δημοσίου με το ΙΣΝ, αφού το Δημόσιο μέσω ενός ανοιχτά διαπλεκόμενου πρωθυπουργού, διορίζει υπάλληλο του δεύτερου συμβαλλομένου στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου του ΚΠΙΣΝ. Δημιουργείται οφθαλμοφανής και με νομικές προεκτάσεις σύγκρουση συμφερόντων. Μητσοτάκης κερνάει, «Νιάρχος» πίνει! Στην περίπτωση αυτή η οσμή του σκανδάλου είναι παραπάνω από αποπνικτική.
Αλλά, τι να περιμένει κανείς από την κυβέρνηση των πλαστών πτυχίων και των πέτσινων επιχορηγήσεων; Από την κυβέρνηση που καταστρέφει αρχαιολογικούς θησαυρούς και που έφτασε να αντικαθιστά στο Εθνικό Ίδρυμα Πολιτισμού έναν Κωνσταντίνο Τσουκαλά, με κάποιον συνδικαλιστή της ΔΑΚΕ, όπου όπως πληροφορηθήκαμε στην αρμόδια επιτροπή ήταν οργανωτής σχολικών εκδρομών;
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει αυτά τα νέα αποκαλυπτικά παραδείγματα γαλάζιας ψευτοαριστείας, που έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά ανάλογων ενεργειών, προκλητικά σκανδαλωδών και ευνοιοκρατικών ρυθμίσεων. Θα φέρει όλα αυτά τα ζητήματα ενώπιον του Κοινοβουλίου και του ελληνικού λσού, για να μπει ένα τέλος σε αυτές τις πρακτικές που εκθέτουν τη χώρα διεθνώς.
Μόνο τυχαία δεν είναι τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου ότι στην Ελλάδα έχουν αναρριχηθεί ξανά στην εξουσία οι παραδοσιακοί εκπρόσωποι ενός κλεπτοκρατικού καπιταλισμού που απειλούν για μια ακόμη φορά να ρίξουν τη χώρα στα βράχια της χρεοκοπίας. Με «επιτελικό» σχέδιο αυτή τη φορά!
Τελικώς, σε μόλις 11 μήνες αυτή η κυβέρνηση που θα έφερνε το γαλάζιο του αιγαιοπελαγίτικου ουρανού και τα ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα της Σαντορίνης στην πολιτική ζωή του τόπου, φανερώνει σε όλους το σκοτεινό ταξικό πρόσωπο μιας δεξιάς που δεν αλλάζει. Ένα πρόσωπο βαμμένο με το σκούρο μπλε χρώμα του αναχρονισμού, του παλαιοκομματισμού, του αυταρχισμού και του αντιδημοκρατικού κατήφορου».