Με ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εργαζόμενων Πα.Γ.Ν.Η. παίρνει θέση για το παράλληλο πρόγραμμα και όσα ισχύουν για τους ανασφάλιστους τονίζοντας ότι “η υγειονομική περίθαλψη συνεχίζει να μην είναι ούτε για όλους, ούτε δωρεάν”.
Η ανακοίνωση έχει ως εξής:
Με αφορμή το παράλληλο πρόγραμμα που εισηγήθηκε η κυβέρνηση την προηγούμενη εβδομάδα, στήθηκε δικομματικός καυγάς για το ποιος εκβίαζε και εκβιάζει τους ανασφάλιστους να πληρώσουν λιγότερο. Το Σωματείο Εργαζομένων του ΠΑΓΝΗ τονίζει ότι δυστυχώς η υγειονομική περίθαλψη συνεχίζει να μην είναι ούτε για όλους, ούτε δωρεάν. Μέχρι σήμερα η όποια περίθαλψη των ανασφάλιστων καλύπτονταν από τους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων κατόπιν εγκρίσεως από τριμελή επιτροπές. Το ΠΑΓΝΗ για παράδειγμα έχει δαπανήσει 3,4 εκατομμύρια ευρώ για νοσηλεία και εξετάσεις ανασφάλιστων, την ώρα που οι συνολικές λειτουργικές δαπάνες του νοσοκομείου ανέρχονται στα 53,7 εκατομμύρια ευρώ για το 2015. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι η δαπάνη για την περίθαλψη των ανασφαλίστων ήταν εξολοκλήρου από τους ήδη κουτσουρεμένους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων και όχι από επιπλέον κονδύλια του προϋπολογισμού όπως θα έπρεπε. Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι τώρα με το παράλληλο πρόγραμμα εξασφαλίζει την πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους είναι ψεύτικος. Καταρχήν, το μέτρο δεν αφορά όλους. Για παράδειγμα, προϋπόθεση για την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι η κατοχή ΑΜΚΑ, τον οποίο όμως δεν διαθέτουν πολλοί πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας και ούτε είναι εύκολο ν αποκτήσουν. Το αναγνωρίζει η ίδια η κυβέρνηση και γι’ αυτό σημειώνει στο νομοσχέδιο ότι «για τις κατηγορίες των ανθρώπων χωρίς χαρτιά, γίνεται επεξεργασία τρόπων εισαγωγής στο σύστημα μέσω ειδικών βεβαιώσεων ή προσωρινού ΑΜΚΑ». Το πώς και το πότε, παραμένει βέβαια στον αέρα.
Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι η υγειονομική κάλυψη γενικά των ανασφάλιστων δεν θα είναι δωρεάν, αφού στο νομοσχέδιο αναφέρεται ρητά ότι σε μελλοντική υπουργική απόφαση «θα καθοριστούν οι όροι και οι προϋποθέσεις πρόσβασης στη νοσηλευτική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καθώς και ενδεχόμενη οικονομική συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη στη βάση οικονομικών κριτηρίων». Στο ίδιο άρθρο ορίζεται επίσης, ότι οι δαπάνες για την ιατροφαρμακευτική κάλυψη επιβαρύνουν τον ΕΟΠΥΥ (ασφαλιστικά ταμεία) για το μέρος των παροχών που δε θα πληρώνουν οι ανασφάλιστοι, και όχι το κράτος, όπως θα έπρεπε. Δηλαδή, το κράτος δε θα χρηματοδοτεί ούτε την υγειονομική περίθαλψη των ανασφάλιστων, αλλά αυτή θα καλύπτεται από τις εισφορές των εργαζομένων. Μάλιστα, σε συνδυασμό με τη ραγδαία μείωση της κρατικής χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ (έχει μειωθεί κατά 68% σε σχέση με το 2013!), την ανεργία κ.λπ., αυτή η ρύθμιση μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει και σε νέες περικοπές των παροχών του ΕΟΠΥΥ προς όλους ή στην επιβολή επιπλέον πληρωμών – συμμετοχών για την αγορά αυτών ή σε συνδυασμό και τα δύο. Επίσης δεν αποκλείεται να αυξηθεί και η εισφορά των εργαζομένων στον κλάδο Υγείας, όπως έγινε και στους συνταξιούχους.
Ακόμα, για όσους υπαχθούν στο μέτρο αυτό οι υπηρεσίες προβλέπεται να παρέχονται από τις δημόσιες δομές Υγείας. Με δεδομένα όμως την εκρηκτική κατάσταση των δημόσιων μονάδων Υγείας, τις τεράστιες ελλείψεις, τις λίστες αναμονής κ.ά., δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα αναγκαστούν να καταφύγουν στον ιδιωτικό τομέα για να μη θέσουν σε κίνδυνο την υγεία τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση και όντας ανασφάλιστοι, θα πρέπει να πληρώσουν ακόμα περισσότερο και από έναν ασφαλισμένο, δηλαδή από 15% έως 30%, ανάλογα με την ιατρική ή διαγνωστική πράξη.
Είναι φανερό ότι στην πραγματικότητα, με τις διατάξεις αυτές η κυβέρνηση επιδιώκει «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Δηλαδή, και να διαχειριστεί το τεράστιο πρόβλημα των ανασφάλιστων, εφαρμόζοντας το μέτρο «παίρνω από τους φτωχούς για να συνδράμω τους πάμφτωχους», και στο κράτος να μην κοστίσει τίποτα.
Αυτό το πρόγραμμα δεν μπορούμε να το δεχθούμε για κανέναν συνάνθρωπο μας, πόσο μάλλον που σαν υγειονομικούς μας αφορά άμεσα. Απαιτούμαι την κάλυψη των υγειονομικών αναγκών όλου του πληθυσμού και, πολύ περισσότερο, των ανασφάλιστων, το κράτος να την αναλάβει πλήρως και αποκλειστικά με χρηματοδότηση και παροχή όλων των υπηρεσιών απολύτως δωρεάν σε όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς καμία πληρωμή και συμμετοχή. Ο ισχυρισμός ότι δεν υπάρχουν χρήματα για όλα αυτά, δεν μας πείθει εδώ και πολύ καιρό, όταν καθημερινά δισεκατομμύρια χαρίζονται στο μεγάλο κεφάλαιο με διάφορους τρόπους, ενώ ο λαός μας, ασφαλισμένοι και ανασφάλιστοι, πεθαίνουν στην ουσία από φτώχια και ασθένειες. Είναι λοιπόν καθήκον των εργαζόμενων να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν, για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες όπως η Υγεία-Πρόνοια και όχι αυτός ο πλούτος να γεμίζει τα χρηματοκιβώτια και τις τράπεζες των λίγων και ισχυρών.