Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης
Μάλιστα κυρία Σώτη μας. Γράφεις άρθρο στο νεοφιλελεύθερο Protagon.gr με τίτλο «Αναμνήσεις υπανάπτυξης» και θέμα την ανύπαρκτη ανάπτυξη στις χώρες του Τρίτου Κόσμου αντιπαραβάλλοντας την εμπειρία σου από το Καράκας της Βενεζουέλας σε σχέση με την ελληνική πραγματικότητα. Και στην ουσία δεν λες τίποτα.
Απλώς αναπαράγεις την εικόνα ενός διαφθαρμένου καθεστώτος, όπως το έχουμε δει να παρουσιάζεται σε διάφορες ταινίες κατώτατου επιπέδου, χωρίς όμως να ερμηνεύεις τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Ή μάλλον την ευθύνη για όλα, και για την φτώχεια τους και για την συμπεριφορά τους, την έχουνε οι εργαζόμενοι και μάλιστα τα προλεταριοποιημένα στρώματα των πόλεων. Κι αυτό είναι μια συνειδητή κίνηση από την πλευρά σου. Για να τεκμηριώσεις μάλιστα την άποψή σου και να δείξεις έναν από τους δείκτες υπανάπτυξης, αναφέρεσαι στην εκμετάλλευση των παιδιών στην Βενεζουέλα και εδώ, καταλήγοντας ότι “τα παιδιά έχουν ανάγκη από στέγη κι όποιος δεν έχει στέγη πρέπει πρώτα να βρει κι ύστερα να γίνει γονιός. Θεωρητικά”. Αυτό είναι ξεκάθαρα ένα ρατσιστικό σχόλιο. Αλλά ο ρατσισμός δεν δίνει απαντήσεις στα προβλήματα. Και ερωτώ: πώς θα βρει κάποιος στέγη όταν στις μέρες μας οι τράπεζες και το κράτος παίρνουν σπίτια ακόμα και από τους ιδιοκτήτες τους, ενώ έχουν πληρώσει τόκους και δάνεια παραπάνω από το κανονικό; Δεν έχεις ακούσει για τους πλειστηριασμούς που ξεκινούν από το φθινόπωρο; Δεν έχεις ενημερωθεί για τα μνημόνια και για τις συμφωνίεςπου έχουν γίνει με τους διεθνείς εταίρους μας; Ή μήπως δεν γνωρίζεις ότι η μικρή ιδιοκτησία, όπως και η κοινωνική πρόνοια είναι στο στόχαστρο των μεγάλων τραστ και των κάθε λογής συμφερόντων;
Επίσης, να καταθέσω ότι με προβληματίζει η θέση σου για τους γονείς που κάνουν παιδιά χωρίς να μπορούν να τα στεγάσουν. Μήπως εννοείς ότι υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά; Υπάρχει ζήτημα υπερπληθυσμού στον πλανήτη; Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγω, εγώ ο αφελής. Κι ας πούμε ότι έχεις δίκιο αγαπητή Σώτη μας. Τι να τα κάνουμε τότε τα υπεράριθμα παιδιά; Μήπως να τα δώσουμε σαν τροφή για τους πλούσιους ώστε τα παιδιά των φτωχών να παύσουν ν’ αποτελούν βάρος για τους γονείς τους και τον τόπο ώστε να καταστούν ωφέλιμα για την κοινωνία; Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση* αν κατέληγες σε αυτό το συμπέρασμα, το οποίο μόνο πρωτότυπο δεν είναι. Το είχε προτείνει ο Τζόναθαν Σουίφτ, ο πατέρας των Ταξιδιών του Γκιούλιβερ, ήδη από το 1729, σε καθαρά σατιρικό επίπεδο βέβαια, καυτηριάζοντας τα πολιτικά και οικονομικά ήθη της εποχής του, αφήνοντας μας ένα διαχρονικό έργο, που αν και σατιρικό είναι και βαθύτατα τραγικό. Ότι γελοιοποιούσε ο Σουίφτ σήμερα δεν μοιάζει και τόσο απίθανο κάτω από ένα σκληρό, καπιταλιστικό καθεστώς που βρίσκεται σε κρίση. Όσο για σένα Σώτη, έχω να πω ότι βρίσκεσαι ανάμεσα στο επίπεδο ενός Πάσχου Μανδραβέλη κι ενός εν δυνάμει Παναγιώταρου, με αριστερό προσωπείο που άρχιζει να ξεφτίζει, και να αναρωτιέμαι: Πόσο πιο χαμηλά θα φτάσεις;
Τελικά, μέχρι τον πάτο μπορείς να φτάσεις και ακόμα παραπέρα όπως φαίνεται κι από το τελευταίο άρθρο σου με τίτλο «Περί της θεωρίας του πετάλου» όπου με λίγα λόγια η Αριστερά ευθύνεται για την εξαθλίωση στην Ελλάδα σήμερα αλλά και για την εκλογική άνοδο της Χρυσής Αυγής. Αναπαράγοντας βέβαια όλα τα επιχειρήματα του αστικού στρατοπέδου, εθελοτυφλώντας για άλλη μια φορά (ή μήπως πράγματι δεν βλέπεις πέρα από τη μύτη σου;) και χρεώνοντας στην Αριστερά και στο εργατικό κίνημα κατά συνέπεια ευθύνες που δεν έχουν και που και να ήθελαν, δεν θα μπορούσαν να έχουν. Την εξουσία στην Ελλάδα αλλά και οπουδήποτε σε αυτό τον κόσμο δεν την έχουν οι εργάτες και η Αριστερά αλλά μια συγκεκριμένη τάξη η οποία δεν είναι άλλη από την αστική τάξη. Άφησε στην άκρη λοιπόν, την προσπάθεια να ερμηνεύσεις πράγματα που δεν ισχύουν, χρησιμοποιώντας δήθεν λογικά επιχειρήματα. Αλλά δεν θα ασχοληθώ άλλο μαζί σου. Ξέρεις πολύ καλά ότι η νέα απεργιακή χρονιά θα βρει τους εργαζόμενους στους δρόμους, στην ΕΡΤ, στα σχολεία και στα νοσοκομεία να προσπαθούν να υπερασπίσουν την δημόσια υγεία, παιδεία, συγκοινωνία και ραδιοτηλεόραση, να ξεσκεπάσουν τα ψέματα του ρατσισμού και να τσακίζουν την Χρυσή Αυγή που ενισχύεται και προωθείται ως εναλλακτική πολιτική δύναμη από την ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης, τα πογκρόμ των μεταναστών όπως την επιχείρηση Ξένιος Δίας καθώς και οι διάφορες Μανωλάδες και Αμυγδαλέζες. Είσαι εχθρός μου Σώτη, γιατί είσαι εχθρός της τάξης μου κι έτσι θα σε αντιμετωπίζω από εδώ και πέρα.
Α, και δεν είσαι καλή συγγραφέας Σώτη, καλύτερα να το ξεχάσεις αυτό το παραμύθι. Η αντίθεση μεταξύ έργου και λόγου δεν δημιουργεί έναν καλό συγγραφέα αλλά στην καλύτερη περίπτωση, έναν καλό αντιγραφέα συναισθημάτων και καταστάσεων. Καιμπου οδηγεί αυτό; Στο πλήρες ξεπούλημα του ταλέντου σου και της προσωπικότητάς σου. Ρώτα και τον Σαββόπουλο, αυτός ξέρει.