Οι … μηχανές του τουρισμού παραμένουν “σβηστές”, ομοίως κι εκείνες των ταξί που βρίσκονται στο αεροδρόμιο Ηρακλείου!
Η ερημιά που επικρατεί εντός και πέριξ του “Νίκος Καζαντζάκης” δεν συναντάται ούτε… Δεκέμβρη μήνα, στις καλές χρονιές, σε μία “νεκρή” τουριστικά περίοδο!
Πέρσι τέτοια εποχή, γινόταν … χαμός από τις αφίξεις τουριστών. Κόσμος πήγαινε κι ερχόταν. Εφέτος, ελάχιστες βαλίτσες τσουλούν, κι αυτές ντόπιων.
Ο αερολιμενάρχης Γιώργος Πλιάκας περιμένει το… “άνοιγμα” των αεροδρομίων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για να έχει μία καλύτερη εικόνα για τις πτήσεις. Προς το παρόν, η κίνηση στο “Νίκος Καζαντάκης” παραμένει σε σταθερά κι αναμενόμενα για την περίοδο που διανύσαμε μέχρι σήμερα επίπεδα.
Ο κορωνοϊός έδρασε σαν το γνωστό καθαριστικό των τζαμιών: Έκανε τους τουρίστες… αόρατους! Τους εξαφάνισε! Και χωρίς τουρισμό, κακά τα ψέματα, η οικονομία της Κρήτης παραμένει σε… κώμα!
Το εάν θα έχουμε ανάνηψη από εφέτος, μόνο ο Θεός και ο… ιός το ξέρουν!
“Θα παίζουμε μπουνιές για 10 ευρώ”!
Για τους οδηγούς ταξί, οι ώρες περνούν βασανιστικά. “Ούτε χόμπι δεν λέγεται αυτό που κάνουμε” θα πουν. “Καθόμαστε όλη μέρα και γυαλίζουμε τα αυτοκίνητά μας”.
Ορισμένοι θεωρούν ότι η εφετινή χρονιά είναι χαμένη. Κι αν δεν ανακάμψει έστω και στο ελάχιστο η βαριά μας βιομηχανία, ούτε του χρόνου θα δούμε… χαΐρι.
“Ούτε χοχλιούς δεν θα μπορούμε να μαζέψουμε το χειμώνα” υποστήριξε κάποιος επαγγελματίας, που ανησυχεί ιδιαίτερα για αυτά που έρχονται: “Τον χειμώνα θα παίζουμε… μπουνιές για μια κούρσα, για 10 ευρώ!”.
Χωρίς χρήματα στις τσέπες, οι αυτοκινητιστές νιώθουν “ζωντανοί – νεκροί!”. Και καθημερινά μία αγωνία στριφογυρίζει στο μυαλό τους: “Πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας; Πώς θα ταΐσουμε τις οικογένειές μας;”.
Από τα ξημερώματα στο… πόδι για δύο κούρσες! (και αν)…
Ένας άλλος οδηγός ταξί, στην πιάτσα του αεροδρομίου, μοιράστηκε μαζί μας, μία προσωπική του εμπειρία, πέρα για πέρα τραυματική και βασανιστική: “Είμαστε στο πόδι από τα ξημερώματα και ζήτημα να κάνουμε δύο με τρεις κούρσες όλη μέρα. Εχθές ήρθα 4:15 τα ξημερώματα, κι ως τις 10 το βράδυ έκανα τρεις κούρσες. 28 ευρώ σύνολο! Έτσι όπως πάει, το χειμώνα θα αυτοκτονήσουμε!
Δεν θα έχουμε μαζέψει τίποτα για να πληρώνουμε τα… κερατιάτικα!”.
Εικοσιοκτώ ευρώ σε μία μέρα, δεν φτάνουν ούτε για το… ζήτω: “Με τα λεφτά αυτά θα πάρω κάτι να φάω, θα πάρω τον καφέ και τα τσιγάρα μου και θα πρέπει να βάλω και καύσιμα! Σας λέω, η κατάσταση είναι πολύ χάλια. Πετρέλαιο, βάζουμε κανένα δεκάρικο ίσα ίσα για να κινηθούμε”
“Γλιτώσαμε από τον έναν ιό, θα πεθάνουμε από την πείνα!”
Ο κ. Γιάννης ήταν αραγμένος σε ένα παγκάκι, στην πιάτσα των ταξί στο αεροδρόμιο. Μπροστά του, ξεπρόβαλλε μία μεγάλη ουρά από ακινητοποιημένα ταξί.
“Η πανδημία έπληξε πάρα πολύ τον κλάδο μας. Οι ώρες είναι ατελείωτες. Μιλάμε για 6ωρα, 7ωρα, οκτάωρα και 12ωρα ακίνητοι! Για να καταλάβετε, παλαιότερα ημερησίως ένα αυτοκίνητο ήθελε περίπου 50 ευρώ σε καύσιμο. Τώρα τα 50 ευρώ σε καύσιμο τα βάζουμε σε επτά έως δέκα ημέρες!” τόνισε ο ίδιος, επιβεβαιώνοντας μέχρι… κεραίας αυτό που είχε πει προ ημερών και ο πρόεδρος του Συλλόγου Ιδιοκτητών Ταξί Λευτέρης Πετράκης, ότι οι αυτοκινητιστές μαζεύουν τρόφιμα για κάποιους συναδέλφους τους που ζορίζονται πολύ για να τα… φέρουν βόλτα.
“Τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο” παρατηρεί ο κ. Γιάννης. “Γλιτώσαμε (;) από την ασθένεια (σ.σ του κορωνοϊού) και θα πάμε από άλλη ασθένεια, οικονομική: Θα πάμε από την πείνα!”.
Οι οδηγοί ταξί εύχονται κι ελπίζουν το καλοκαίρι να έρθει και στις … τσέπες τους, να ανοίξει όπως ανοίξει η σεζόν, μπας και ζεσταθεί λιγάκι το ταμείο τους. Η ελπίδα, άλλωστε, πεθαίνει τελευταία, φράση με την οποία μας αποχαιρέτισε ο κ. Γιάννης.