Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
Η 1η του ΟΚΤΩΒΡΗ είναι ημέρα αφιερωμένη στην Τρίτη ηλικία.
Με την ευκαιρία αυτή, απευθύνω θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό και μήνυμα τιμής, αισιοδοξίας και συμπαράστασης σε όλους τους απομάχους του μόχθου, τα περήφανα γηρατειά, τις ΡΙΖΕΣ της ΖΩΗΣ.
Συναδέλφισσα- συνάδελφε,
Σήμερα σε τιμούν και σε θυμούνται, θ’ ακουστούν και πάλι λόγια πολλά και υποσχέσεις. Αύριο θα σε ξεχάσουν και θα σε περιφρονήσουν. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας είναι οι ΘΕΜΕΛΙΩΤΕΣ και οι ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ κάθε μορφής κοινωνικής προόδου.
Στους ανθρώπους αυτούς στηρίζεται η διάδοση των εθνικών μας παραδόσεων, οι οποίες αποτελούν το στήριγμα των εννοιών του έθνους και του κράτους καθώς χάρη σ’ αυτές επιβεβαιώνουμε την εθνική μας ταυτότητα.
Είναι οι άνθρωποι που περνώντας από διάφορες κακοτοπιές και συμπληγάδες του βίου τους σε εξαιρετικά δύσκολους καιρούς, κατάφεραν να μακροημερεύσουν.
Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, οι σημερινοί συνταξιούχοι όλων των κοινωνικών ομάδων, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, οι πατέρες και οι μητέρες, είναι οι σκαπανείς της εθνικής ζωής, που περικλύει στους κόλπους της όλους αυτούς που έφτιαξαν ότι ωραιότερο υπάρχει σήμερα γύρω μας, είναι αυτοί που ίδρυσαν την Κοινωνική Ασφάλιση, που πάλεψαν για το 8ώρο, για καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Είναι οι θρυλικοί αγωνιστές του έπους 1940 – 41, οι αγωνιστές της Μάχης της Κρήτης, της εθνικής Αντίστασης, της Χούντας, του Πολυτεχνείου, είναι οι άνθρωποι που τα έδωσαν όλα για την πατρίδα και την εθνική ανεξαρτησία και πότισαν με αίμα και ιδρώτα το δέντρο της εθνικής μας οικονομίας. Είναι αυτοί που αναστήλωσαν την Ελλάδα από την καταστροφή του πολέμου και την ξένη κατοχή.
Οι σημερινοί συνταξιούχοι είναι αυτοί που δούλεψαν σκληρά για το στέριωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, πολεμώντας αποφασιστικά κάθε μορφή αντίδρασης που έτεινε στην εξουδετέρωση και τον αφανισμό της, μη γνωρίζοντας ωράρια, άδειες, ανάπαυση χωρίς ασφάλεια, με εξευτελιστικό μεροκάματο 12 με 16 ώρες την ημέρα, χειμώνα – καλοκαίρι, μέσα στο κρύο, την παγωνιά και το λιοπύρι, στο εργοστάσιο, στην οικοδομή, στο γραφείο, στο χωράφι, παντού.
Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, δικαιολογημένα έχουν την πίστη και είναι περήφανοι ότι εξετέλεσαν επάξια το χρέος τους και το καθήκον τους απέναντι στην πατρίδα, όποια εργασία κι αν έκαναν, απ’ όποιο μετερίζι κι αν πάλεψαν. Πραγματικοί εργάτες του μόχθου και πατριώτες αληθινοί και περήφανοι και ακάματοι ιεραπόστολοι του εθνικο – κοινωνικού ιδεώδους που διακονούσαν με την εξαντλητική των δυνάμεών τους παραγωγική εργασία, παληκάρια, ζηλευτά, λιοντάρια ανήμερα στο σώμα, στο πνεύμα, και στην καρδιά, φέρνουν σήμερα κουρασμένα το σώμα τους, μα πάντα πρόθυμοι στην ψυχή, με παιδιά και εγγόνια καμαρώνουν και συμβάλλουν στη δικαίωση της αποστολής τους. Είναι αυτοί που παλεύουν και σήμερα ΠΡΩΤΟΙ και συμπαραστέκονται στον αγώνα των εργαζομένων, ενάντια στην αδικία και στην εκμετάλλευση. Είναι και θα είναι πάντα ΠΡΩΤΟΙ σε όλους τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και δεν θα επιτρέψουν σε κανένα να τους καταργήσει όλα αυτά που κέρδισαν με αγώνες και θυσίες τόσων χρόνων.
Όμως, σήμερα η κυβέρνηση τους έχει περιφρονη΄σει, εφαρμόζει σκληρή πολιτική λιτότητας, καταργεί κάθε κεκτημένο δικαίωμα όπως την Κοινωνική Ασφάλιση, το 8ώρο, αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αυξάνει την φορολογία, βάζει συνεχώς και νέα χαράτσια και φόρους, προωθεί νομοσχέδια και μεταρρυθμίσεις, που στόχο έχουν την ακόμη μεγαλύτερη εξόντωση των συνταξιούχων αλλά και την ισοπέδωση των πάντων.
Σήμερα τα προβλήματα των απόμαχων της δουλειάς είναι συσσωρευμένα και αρκετά οξυμένα, ύστερα από την συνεχιζόμενη και ανάλγητη σκληρή πολιτική της κυβέρνησης, που τους έχει οδηγήσει στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, ύστερα από τις απανωτές περικοπές στις συντάξεις, στα επιδόματα, στις παροχές, τα δώρα. Η υγεία έχει καταντήσει εμπορεύσιμο έιδος και προϊόν εκμετάλλευσης, η ακρίβεια καλπάζει σε όλα τα είδη, οι συντάξεις έχουν εκμηδενιστεί και οι συνταξιούχοι αντιμετωπίζουν πια πρόβλημα επιβίωσης.
Θεωρώ ότι η προώθηση των δικαίων αιτημάτων των ηλικιωμένων είναι υπόθεση κοινής πάλης και αλληλεγγύης όλων των γενεών, ώστε οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, ν’ απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα σαν ικανοί πολίτες και να συμμετέχουν σαν ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Και συνεχίζουμε όλοι μαζί και σήμερα τον αγώνα μας, παρόλα τα χρόνια και τις αρρώστιες μας, γιατί
«Μπορεί να ρόζιασαν τα χέρια μας
Μπορεί να λύγισαν τα πόδια μας
Μπορεί να βράχνιασε η φωνή μας
Μα δεν κουραστήκαμε να κουβαλάμε
Το πυλοφόρι στις σκαλωσιές του αύριο».
Πρέπει να γίνει συνείδηση κράτους και πολιτών ότι οι απόμαχοι της δουλειάς, δεν είναι σε καμιά περίπτωση απόμαχοι της ζωής, δεν είναι ξοφλημένοι και τους ανήκει πραγματικά μια πιο ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή και να σταματήσουν πια να τους εξοντώνουν και να τους οδηγούν στον μαρασμό και στην εξαθλίωση.
Ηρακλής Αναγνωστόπουλος
πρόεδρος της Ένωσης Συν/χων
ΙΚΑ Ν. Χανίων