Να καλύψει την πρώτη σοβαρή παραβίαση της Συμφωνίας των Πρεσπών πριν ακόμη τεθεί σε ισχύ επιχείρησε η κυβέρνηση στην Επιτροπή της Βουλής και για τον λόγο αυτό αρνήθηκε να καταθέσει το πλήρες αναθεωρημένο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, καθώς εντελώς αυθαίρετα και κατά παράβαση της Συμφωνίας, η κυβέρνηση Ζάεφ έβαλε πρόσθετο όρο προκειμένου να ολοκληρώσει την κύρωση της Συμφωνίας.
Έτσι εκτός πλαισίου Συμφωνίας και με την σιωπηρή ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης, τα Σκόπια έθεσαν με την έγκριση των συνταγματικών τροπολογιών αλλά και με τον συνταγματικό νόμο ως προϋπόθεση για να ισχύσουν οι συνταγματικές αλλαγές όχι μόνο την κύρωση από το ελληνικό Κοινοβούλιο της Συμφωνίας από την Ελλάδα αλλά και την κύρωση του πρωτοκόλλου ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Αυτό συνιστά κατάφωρη παραβίαση βασικού όρου της Συμφωνίας των Πρεσπών που ορίζει (άρθρο 1παρ. 4 εδάφια ε&ζ) ότι το «Δεύτερο Μέρος θα ολοκληρώσει in toto τις συνταγματικές τροποποιήσεις έως το τέλος του 2018» και «μόλις το Δεύτερο Μέρος γνωστοποιήσει την ολοκλήρωση των προαναφερόμενων συνταγματικών τροποποιήσεων και όλων των εσωτερικών νομικών διαδικασιών του προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η παρούσα Συμφωνία το Πρώτο Μέρος θα κυρώσει χωρίς καθυστέρηση την παρούσα Συμφωνία».
Έτσι εξηγείται φυσικά το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει στην διάθεση της το νέο αναθεωρημένο Σύνταγμα της χώρας καθώς πολύ απλά δεν υπάρχει, καθώς η άλλη πλευρά έχει μεταθέσει την ενεργοποίηση των τροπολογιών μετά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ! Κι όμως ο κ. Κατρούγκαλος αρκέστηκες να παραπέμψει στο ισχύον Σύνταγμα της πΓΔΜ που είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα του σκοπιανού Κοινοβουλίου, το οποίο φυσικά αναφέρεται σε «Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας» με τις γνωστές αναφορές σε «Μακεδονικό Λαό» και σε «μέλη του μακεδονικού λαού σε γειτονικές χώρες».
Ο ΑΝΥΠΕΞ στην Επιτροπή της Βουλής υποστήριξε ότι οι τροπολογίες κατά την πρακτική της γειτονικής χώρας ενσωματώνονται στο… τέλος του κειμένου και μετά το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος (κάτι που συνέβαινε σε παλιότερες τροποποιήσεις του Συντάγματος όπου απλώς δίνονταν διευκρινήσεις για ορισμένα άρθρα)!
Έτσι ο Έλληνας υπουργός προκειμένου να καλύψει αυτή την παραβίαση της Συμφωνίας από την άλλη πλευρά άφησε να εννοηθεί ότι δεν συνιστά πρόβλημα να υπάρχει ένα Σύνταγμα της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» με αναφορά στον «Μακεδονικό λαό» και «μακεδονικό λαό στις γειτονικές χώρες», και οι τροπολογίες να επισυναφθούν στο τέλος του κειμένου εξηγώντας ότι το όνομα της χώρας που στο άρθρο 1 του Συντάγματος ονομάζεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας», θα είναι το… «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».
Το αίολο αυτό επιχείρημα όμως είναι σε πλήρη αντίθεση με ότι επακριβώς προβλέπει η Συμφωνία των Πρεσπών (άρθρο 1 παράγραφος 11):
«Το όνομα και οι ορολογίες όπως αναφέρονται στο Άρθρο 1 της παρούσας συμφωνίας θα ενσωματωθούν στο Σύνταγμα του Δεύτερου Μέρους. Η αλλαγή αυτή θα γίνει en bloc με μια τροποποίηση. Κατ εφαρμογή αυτής της τροποποίησης το όνομα και οι ορολογίες θα αλλάξουν αντιστοίχως σε όλα τα άρθρα του Συντάγματος…».
Αυτοί οι χειρισμοί όμως εκθέτουν το ελληνικό κοινοβούλιο καθώς οι Έλληνες βουλευτές θα κληθούν να κυρώσουν μια συμφωνία η οποία είναι ημιτελής σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η άλλη πλευρά και έχει ήδη παραβιαστεί από την άλλη πλευρά.
Αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έρχεται σε δύσκολη θέση καθώς με τις νομικές γνώσεις που διαθέτει αντιλαμβάνεται ότι θα στείλει προς δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης και επικύρωση, μια Διεθνή Συμφωνία η οποία έχει ήδη παραβιαστεί από το άλλο μέρος και θα αναφέρει ανακριβώς ότι έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία, αφού στην πραγματικότητα θα εκκρεμεί η ενεργοποίηση και εφαρμογή των συνταγματικών αλλαγών στην γειτονική χώρα.
Πάντως αν και το ενδεχόμενο να υπάρξει εμπλοκή στην διαδικασία ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ είτε λόγω της στάσης της ελληνικής βουλής είτε λόγω ένστασης κάποιας άλλης χώρας του ΝΑΤΟ, είναι μάλλον απίθανο, δεν είναι δυνατόν υπό τον εκβιασμό της άλλης πλευράς και κατά παράβαση των όρων της Συμφωνίας, η εφαρμογή της να προδικάζει και να δεσμεύει εκ των προτέρων την ανεξάρτητη απόφαση της ελληνικής Βουλής για το θέμα της ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Εξάλλου η διαφορά μεταξύ των δύο χωρών όπως έχει καταγραφεί στα δυο ψηφίσματα του Σ.Α. του ΟΗΕ αλλά και όπως αποτυπώνεται στον τίτλο της αφορά την ονομασία της χώρας και όχι την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, το οποίο είναι παρεπόμενο της εφαρμογής της Συμφωνίας.