Κινδυνολογίες και ανευθυνότητα, ανακρίβειες που σκοπό έχουν να εντυπωσιάσουν στο θέμα της καταστροφής των χημικών όπλων της Συρίας.
Αρχικά, τα χημικά θα τα έριχναν δυτικά των Χανίων. Το δυτικά των Χανίων μετατράπηκε σε δυτικά της Κρήτης και της Ελλάδας αφού η απόσταση είναι μεγάλη, πλέον των 500 χιλιομέτρων. Μετά αποδείχτηκε πως κακώς μεταφέρθηκε ότι τα απόβλητα θα ριχθούν στη Μεσόγειο αφού καμία τέτοια αναφορά δεν υπήρχε σε κανένα ρεπορτάζ διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου.
Η παρανόηση φούσκωσε, μεταφέρθηκε και από άλλα μέσα ενημέρωσης που επέλεξαν να αναπαράγουν τα εντυπωσιακά στοιχεία του ρεπορτάζ και το εντυπωσιακό αν και ανακριβές έγινε αληθινό. Κι ύστερα, άρχισε η συλλογή υπογραφών ενάντια στη ταφή των χημικών όπλων της Συρίας στη θαλάσσια περιοχή της Κρήτης. Κυκλοφόρησαν αφίσες που προειδοποιούν ότι «το τέλος είναι κοντά». Για την Κρήτη.
Και όταν εξακριβώθηκε ότι τα επικίνδυνα απόβλητα που θα προκύψουν δε θα γίνει η απόρριψή τους στη θάλασσα αλλά θα οδηγηθούν για την τελική καταστροφή τους σε Γερμανία και Αγγλία, δεν παραδέχτηκαν το λάθος τους. Τώρα, συνεχίζουν να κινδυνολογούν ρίχνοντας πλέον όλο το βάρος στη διαδικασία που θα ακολουθηθεί. Για μία διαδικασία δηλαδή που πράγματι ενέχει κινδύνους σε ένα ζήτημα όμως που πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία.
Θα πούμε λοιπόν σε όλους αυτούς που έχουν περίσσευμα ευαισθησίας να κοιτάξουν δίπλα τους, εκεί, λίγα χιλιόμετρα δίπλα από την πόλη των Χανίων, κάπου στη Σούδα. Όπου πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα και υποβρύχια συχνά πυκνά επισκέπτονται τη νατοϊκή στρατιωτική βάση. Εκεί που πράττουν ανεξέλεγκτα.
Και τότε, ας κάνουν οι αρχές διαβήματα, για το πού πάνε τα απόβλητά τους και πού αποθηκεύονται τα όπλα τους. Ας το κάνουν για να διαφυλάξουν τα πολλά προστατευόμενά είδη που επισκέπτονται ή ζουν στον κόλπο της Σούδας και στις εκβολές του ποταμού Μορώνη, μεταξύ άλλων τις χελώνες caretta – caretta και τις φώκιες monachus – monachus.
Εδώ, πραγματικά δίπλα μας. Στην Κρήτη, στα Χανιά οι «βάσεις του θανάτου», είναι μια ξεπερασμένη έκφραση εδώ και χρόνια. Στη Σούδα, και στο Ακρωτήρι.
Εκεί που εξαιτίας του σχεδόν αποικιοκρατικού καθεστώτος που υπάρχει, το κράτος φρόντισε ως ύστατο μέτρο προστασίας να είναι σε ισχύ ένας «βλακώδης παλαιότερος νόμος» – έτσι τον περιέγραψε γνωστός αρθρογράφος – σχολιαστής των Χανίων – που απαγορεύει την πώληση σε μη Έλληνες πολίτες οικοπέδων στην περιοχή.
Τώρα με την κρίση, κάποιοι από τη Βάση της Σούδας θα επιθυμούσαν την κατάργησή του. Όμως, δε θα το ζητήσουν επειδή είναι προς το συμφέρον τους. Θα πουν ότι επιθυμούν να προσφέρουν πίσω στην τοπική κοινωνία αγοράζοντας οικόπεδα στους καιρούς κρίσης που βιώνουμε. Επειδή, εν τέλει, αυτό απαιτούν και οι πολίτες της περιοχής. Για να τους βοηθήσουν να ανταπεξέλθουν στην κρίση. Δε θα το πουν αυτοί. Θα βρεθούν άλλοι να το πουν γι’ αυτούς. Κάπως έτσι.
Στη βάση της Σούδας ας κοιτάξουμε. Άλλωστε, παλιότερα είχε διακινηθεί πληροφορία για διακίνηση και εναπόθεση τοξικών αποβλήτων δίχως ουδείς βουλευτής να ενδιαφερθεί ώστε να υπάρξει σχετική ενημέρωση, κάποιος έλεγχος από έστω μια ουδέτερη αρχή.
Στα πολλά αιτήματα για μια κάποιας μορφής διαδικασία που θα εξετάζει τις πιθανότητες μίας μόλυνσης, κάθε φορά γνωστοποιείται ότι απαγορεύεται η συμμετοχή ουδέτερων επιστημόνων και η δειγματοληψία εντός των ορίων των νατοϊκών εγκαταστάσεων.
Και αυτό δεν προκαλεί καμία εντύπωση.
Ίσως, θα πρέπει σύντομα να βγούμε με ένα πρωτοσέλιδο τίτλο που θα γράφει με μεγάλα κεφαλαία γράμματα: «ΕΝΤΟΝΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ από τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια και αεροπλανοφόρα στη Βάση της Σούδας».
Αλλά τότε, θα μας κατηγορούσαν ότι είμαστε κινδυνολόγοι και λαϊκιστές. Ότι δημιουργούμε πανικό δίχως πραγματικό λόγο. Κανείς δε θα μας άκουγε. Και ουδείς θα ενδιαφερόταν.
Οι αρχές του νομού θα εξηγούσαν: «εμείς δεν είμαστε υπουργοί εξωτερικών» και οι φορείς του τουρισμού θα συνετίζαν: «κινδυνολογείται δίχως λόγο κι έρχεται η τουριστική περίοδος», οι βουλευτές θα ήταν ρεαλιστές: «η στρατιωτική παρουσία στηρίζει την τοπική οικονομία και εν καιρώ κρίσης είναι πέρα ως πέρα αναγκαία». Και όλοι θα συναινούσαν: «δε μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς, υπερβάλλετε δίχως ουσία».
Εν τέλει, ο κόσμος δε θα έπρεπε να ανησυχεί.
Και ως εκ τούτου, κάθε υπενθύμιση των γεγονότων συνιστά αισχρό λαϊκισμό και αβάσιμη κινδυνολογία.
– «Κι άλλωστε έχουμε κάθε εμπιστοσύνη ότι οι αρχές των βάσεων, σέβονται τους νόμους του κράτους, τηρούν τους κανονισμούς και παίρνουν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας», θα έλεγαν με ηρεμία.
Κι εν τω μεταξύ, εμείς θα ανησυχούμε έντονα. Για τα χημικά όπλα της Συρίας που τα απόβλητά τους θα καταστραφούν στη Γερμανία και στην Αγγλία. Θα ανησυχούμε για τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί ώστε να παραχθούν αυτά τα απόβλητα και την πιθανότητα μόλυνσης των ακτών της Κρήτης. Οι βουλευτές και οι αρχές του νομού, θα ανησυχούν έντονα.
Και όλοι μαζί θα ζητούμε την πιστή εφαρμογή όλων των μετρών προστασίας.
Τέτοιο το μέγεθος της υποκρισίας.
Στη φωτό η πιο καλτ αφίσα της χρονιάς, προϊόν ενός εν πολλοίς μιντιακού πανικού για ένα πραγματικό και σημαντικό ζήτημα.
Κι είναι κρίμα.
Γιάννης Αγγελάκης