Με όλα αυτά που έχουν συμβεί αποτυπώθηκε στο μυαλό και του πιο αδαή ότι για μία κοινωνία είναι πολύ πιο χρήσιμοι οι σκουπιδιάρηδες, οι ντελιβεράδες, οι υπάλληλοι στα σούπερ μάρκετ, οι γιατροί και το προσωπικό στα δημόσια νοσοκομεία, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι καθαριστές, οι εργαζόμενοι στα γηροκομεία, αλλά και οι φορτηγατζηδες, οι άνθρωποι που εργάζονται σε κάθε είδους μεταφορές, οι δάσκαλοι.
Από την άλλη παντελώς άχρηστοι αποδεικνύονται οι τραπεζίτες, τα λογής λογής golden boys, οι μαρκετίστες, οι χρηματιστές, όλη αυτή η τάξη ανθρώπων που αυτοί συχνά – πυκνά κουνάνε και το δάκτυλο και ζητούν ακόμη περισσότερες θυσίες, ακόμη μεγαλύτερες περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα…
Είναι από τα καλά της επιδημίας του κορωνοϊού. Πως ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι…
