Η Συνεταιριστική Δεκαετία (2011-2020) είναι ένα αναπτυξιακό σχέδιο, που συντάχθηκε από την Διεθνή Συμμαχία του Συνεργατισμού (Συνεταιρισμών), δηλαδή το InternationalCooperativeAlliance–ICA, που στηρίζεται στα πολύ καλά διεθνή επιτεύγματα του Διεθνούς Έτους Συνεργατισμού 2012.
Η «Συνεταιριστική Δεκαετία» σηματοδοτεί την έναρξη μιας παγκόσμιας εκστρατείας για να περάσει το συνεταιριστικό μοντέλο επιχειρηματικής δραστηριότητας σε ένα νέο επίπεδο, ώστε, μέχρι το 2020, η συνεταιριστική μορφή επιχειρηματικότητας να έχει γίνει:
• Η ταχύτερα αναπτυσσόμενη μορφή επιχειρηματικότητας.
• Το μοντέλο που θα προτιμάται από τους ανθρώπους.
• Το μοντέλο το οποίο θα απολαμβάνει μια αναγνωρισμένη και ηγετική θέση στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα.
Η «Συνεταιριστική Δεκαετία» βρίσκεται εντός ενός πλαισίου πολλών παγκοσμίων κρίσιμων τάσεων, μεταξύ των οποίων: Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της εξάντλησης των πόρων, ο ασταθής χρηματοοικονομικός τομέας και η καταγραμμένη αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας, το αυξανόμενο παγκόσμιο κενό διακυβέρνησης και Η νέα γενιά, η οποία εμφανίζεται ως λιγότερο προνομιούχα.
Ο κ. Λουκάς Μπρέχας, του Δικτύου ΚΑΠΑ, που έκανε την ελληνική μετάφραση της «Συνεταιριστικής Δεκαετίας», επισημαίνει ότι το σημείο εκκίνησης, της στρατηγικής για ένα καλύτερο παγκόσμιο συνεταιριστικό μέλλον, είναι η ισχυρή αξίωση, την οποία οι συνεταιρισμοί γνωστοποιούν στον κόσμο, ότι «διαθέτουν το συνεργατικό μοντέλο, το οποίο είναι ένα μοντέλο επιχειρηματικής δραστηριότητας που είναι καλύτερο από αυτό που σήμερα αποτυγχάνει.
Οι συνεταιρισμοί είναι καλύτεροι, επειδή προσφέρουν στα άτομα τη δυνατότητα συμμετοχής στην ιδιοκτησία, η οποία τους καθιστά πιο ελκυστικούς, πιο παραγωγικούς, πιο ωφέλιμους και πιο άμεσα σχετιζόμενους με τον σύγχρονο κόσμο. Οι συνεταιρισμοί είναι καλύτεροι, επειδή το επιχειρηματικό μοντέλο τους δημιουργεί μεγαλύτερη οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα.
Το γενικό πρόταγμα για την ICA, τα μέλη της και το ευρύτερο συνεταιριστικό κίνημα, με βάση το αναπτυξιακό σχέδιο, είναι:
1. Η αύξηση της ένταξης και της συμμετοχής στην διακυβέρνηση νέων μελών.
2. Η αναγνώριση των συνεταιρισμών ως: «Οικοδόμοι Βιωσιμότητας».
3. Η δημιουργία & προώθηση του συνεταιριστικού μηνύματος και η διασφάλιση της ταυτότητας του.
4. Η εξασφάλιση του κατάλληλου νομικού πλαισίου για τη συνεταιριστική ανάπτυξη.
5. Η εξασφάλιση αξιόπιστου συνεταιριστικού κεφαλαίου για στήριξη των συνεταιρισμών, με ταυτόχρονη διασφάλιση του ελέγχου από τα μέλη.
Οι προκλήσεις αυτές εμπίπτουν σε ένα πλαίσιο κοινωνικής αλλαγής, που περιλαμβάνει:
1. Την αυξανόμενη ανάδυση μιας μεσαίας τάξης, η οποία διασυνδέεται μέσω ενός πλέγματος χιλιάδων δικτύων. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι πολίτες θα επιθυμούν να έχουν μεγαλύτερο λόγο για το μέλλον τους, από τις προηγούμενες γενιές.
2. Την αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι συγκλίνουν οι διεκδικήσεις και οι ανησυχίες των ανθρώπων σε πολλές και διαφορετικές χώρες, έχοντας κοινές φιλοδοξίες και κοινά προβλήματα. Η διαπίστωση αυτή θα βρεθεί σε έντονη αντιπαραβολή με την ικανότητα των κυβερνήσεων να παρέχουν δημόσια αγαθά και ιδιαίτερα εκείνα που σχετίζονται με τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί ένα κενό προσδοκιών.
3. Την αυξημένη πίεση της κοινωνίας των πολιτών για άμεση συμμετοχή στον πολιτικό στίβο. Η μεγαλύτερη συμμετοχή και γνώση, σε συνδυασμό με το αυξανόμενο κενό προσδοκιών, μπορεί να οδηγήσει σε εντάσεις, εξεγέρσεις και συγκρούσεις. Το κίνημα της νεολαίας του 2011 – από τις τάξεις του οποίου είναι πιθανόν να προκύψουν πολλά μέλη της ελίτ της εξουσίας μέχρι το 2030 – έχει επίγνωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Η «Συνεταιριστική Δεκαετία» είναι μια γέφυρα για την προώθηση στον τόπο μας του συνεταιριστικού κοινωνικοοικονομικού μοντέλου, που έχει στο επίκεντρό του τις ανάγκες των ανθρώπων, καταλήγει το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης & Περιφερειακής Ανάπτυξης-Δίκτυο ΚΑΠΑ, www.diktio-kapa.dos.gr