Χρόνια τώρα, καλοί μου φίλοι, ζω κάτω από ένα εκβιαστικό δίλημμα: ή «οτιδήποτε» ή το χάος. Μα χρόνια τώρα το «οτιδήποτε» μας οδηγεί στο χάος. Αυτό δηλαδή που ζούμε καθημερινά, με την αγωνία του αύριο, την αβεβαιότητα, την διαρκή ενασχόληση του νου και της ψυχής ν’ αποφύγει το αναπόφευκτο. 
Και αυτοί που οδηγούν το τρένο στο θεοσκότεινο τούνελ – dead end – είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι, χωρίς αιδώ, χωρίς συναίσθηση, χωρίς αντίληψη ότι μας έχουν τοποθετήσει σε λάθος σιδηροτροχιά. ΟΛΟΙ τους!
Και περιμένουμε έναν θάνατο με ή χωρίς μαρτύρια, σαδιστικά παρατεινόμενο. Το βλέπω καθημερινά στα πρόσωπα των ανθρώπων που συναντώ, στο δρόμο, στη δουλειά, στην αίθουσα. Μια απόγνωση που καταγράφει 1.728 αυτόχειρες τα τελευταία δυο χρόνια, ανθρώπους που ήταν σαν κι εμάς κι αναρωτιέμαι: αυτό θα είναι και το δικό μου τέλος; Κι αν είναι έτσι ας είναι τουλάχιστον με τον τρόπο του Σαμψών: «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων!» (Σ’ αυτούς βάλτε και μερικούς «δικούς» μας).
Δεν μας φταίνε οι Γερμανοί και οι άλλοι. Οι «δικοί» μας έχουν την μέγιστη ευθύνη – συμπαρασύροντας σ’ αυτό και τον απλό κοσμάκη, όλους εμάς, που αποχαυνωμένοι από το «χασίς» της προπαγάνδας της φανφάρας (π. χ. εθνικό θέμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 – ένα παραληρηματικό «δονητικό» κρεσέντο για «εθνικούς στόχους» για την «αυτό»ικανοποίηση κάποιας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη – με τοκετό πακτωλό χρημάτων στις τσέπες ημετέρων).
Και αυτοί οι «δικοί» μας πρέπει να λογοδοτήσουν πια! Και να εισπράξουν τα επίχειρα των πράξεών τους. Δικαιοσύνη, αδέλφια! Αυτό είναι το πρώτο δειλό εκστόμισμα του εκλογικού αποτελέσματος. Για να βρουν δικαίωση όλες οι ψυχές των αδικοχαμένων συμπατριωτών μας. Για να μπορέσουν οι άνθρωποι του μόχθου να ξανασηκώσουν το κεφάλι. Να δούνε με αισιοδοξία το μέλλον. Να χαμογελάσουν ξανά.
Τις τελευταίες μέρες βλέπω τα υψωμένα επιτιμητικά δάκτυλα εκείνων που έπρεπε να σκύψουν το κεφάλι και να φοβερίζουν, να απειλούν και να εκβιάζουν τον περιδεή τηλεορασόπληκτο πολίτη και όσους θέλουν να αρθρώσουν έναν διαφορετικό λόγο.
Οι εκλογές είναι αναπόφευκτες. Τιμωρείστε τους! Κόψτε τους τα δάκτυλα!
Αξίζουμε μια καλύτερη συμπεριφορά!
Α.Κατ.