Ο Σωτήρης Τσιόδρας για μια ακόμα φορά δεν εμφανίστηκε στην ενημέρωση για την εξέλιξη της πανδημίας. Είναι δυσαρεστημένος, λένε οι πληροφορίες (ή οι εκτιμήσεις), λόγω των κοινωνικών αντιδράσεων για τα μέτρα κατά του κορωνοϊού. Ο Τσιόδρας πήρε αποστάσεις, γιατί είναι φτιαγμένος από υλικό ευαισθησίας που δεν αντέχει τη διάβρωση, τις επιθέσεις –τις υπόγειες και τις μετωπικές. Δεν αντέχει τις ειρωνείες επειδή δάκρυσε, επειδή έψαλε, επειδή μίλησε για τους ηλικιωμένους γιατί «δεν μπορούμε να υπάρχουμε, ούτε να έχουμε ταυτότητα χωρίς αυτούς».
Για ποιον λόγο επιστήμονας με το δικό του κύρος, τις δικές του σπουδές και το δικό του επιστημονικό ανάστημα, να δέχεται – και να ανέχεται– επιθέσεις από συναδέλφους του με ασύγκριτα λιγότερους τίτλους και να χαρακτηρίζεται από γιατρό άλλης ειδικότητας «πειθήνιο όργανο, υπάκουο στο σύστημα», ο οποίος επιλέχθηκε, μαζί με άλλους, «για να περάσουν στον κόσμο όλα αυτά», ώστε «να ελέγχουν το μυαλό μας» σε ένα «τεστ πειθαρχίας»; Γιατί πρέπει, μιλώντας, όπως έχει δηλώσει, να σκέφτεται «μήπως πει κάτι που δεν ερμηνευτεί σωστά ή που θα παρεξηγηθεί»;
