Τι θέλει το ΔΝΤ

Μετά και τα λάθη που έχει παραδεχθεί (εκ του ασφαλούς) ότι έχει κάνει και στην Ελλάδα, το ΔΝΤ επανέρχεται, με τους Ευρωπαίους σχεδόν να παρακαλούν για την συμμετοχή στο τρίτο πρόγραμμα μοιράζοντας το κόστος ως εξής:

Οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν το κόστος αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και η Ελλάδα θα αναγκαστεί να κάνει μεταρρυθμίσεις με τα δικά του μέτρα.

Στην έκθεση του άρθρου IV που έγινε τον Σεπτέμβριο λίγο πριν την εκκίνηση της δεύτερης αξιολόγησης άνοιξε να χαρτιά του κριτικάροντας εμμέσως πλην σαφώς το αμιγώς ευρωπαϊκό πρόγραμμα που υπέγραψε και εφαρμόζει η Ελλάδα με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό σταθερότητας σε πολλά σημεία. Οι κύριες θέσεις που διατυπώνει το Ταμείο και είναι βέβαιο ότι θα είναι βάση για τα μέτρα που θα ζητήσει για να μπει στο ελληνικό πρόγραμμα αφορούν:

1. Την ασφαλιστική μεταρρύθμιση του περασμένου Μαΐου. Σύμφωνα με το Ταμείο το βάρος της προσαρμογής φορτώθηκε σχεδόν στο σύνολό του στους νέους και τους μελλοντικούς συνταξιούχους με αυξήσεις εισφορών και νέο τρόπο υπολογισμού – μικρότερων – συντάξεων. Η διευθέτηση αυτή σύμφωνα με το ΔΝΤ δεν λύνει το έλλειμμα του ασφαλιστικού συστήματος που παραμένει στο 11% του ΑΕΠ με ανεργία κοντά στο 25%, την εισφοροδιαφυγή στα ύψη και το μέσο επίπεδο αμοιβών , να βρίσκεται κάτω από την μέση σύνταξη.

Με την λογική του «πονάει πόδι κόβει πόδι» ζητά την περικοπή την περικοπή των υφιστάμενων συντάξεων ή αλλιώς της μείωσης της «προσωπικής διαφοράς» όπως ονομάστηκε που χωρίζει τις παλιές συντάξεις από αυτές που θα δίνονται από εδώ και πέρα.

2. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θεωρεί ότι έριξε το βάρος στους άδικους έμμεσους φόρους που πλήττουν πλούσιους και φτωχούς αντί να διευρύνει την πολύ στενή φορολογική βάση των άμεσων φόρων. Τούτο την στιγμή που είχε ήδη ψηφιστεί η μείωση του αφορολόγητου από τα 9550 ευρώ στα 8636 για τα 4/5 των φορολογούμενων.

Το ταμείο έχει στοιχεία να πιστεύει ότι ακόμη το 55% των Ελλήνων πολιτών, δεν πληρώνει καθόλου φόρους , λόγω του γενναιόδωρου φορολογικού συστήματος. Κατά την πρώτη αξιολόγηση, το ΔΝΤ είχε ζητήσει την μείωση του αφορολόγητου στα 6000 ευρώ , αλλά δεν εισακούστηκε. Τώρα, και με την συμμετοχή του άτυπου συνέταιρού του, της Παγκόσμιας Τράπεζας ,υπάρχει η πρόταση για αφορολόγητο στα 5000 ευρώ. Σε αντιστάθμισμα αφήνει ανοιχτό να συζητήσει και το κούρεμα των υφιστάμενων φορολογικών συντελεστών.

3. Τις αλλαγές στα εργασιακά που βρίσκονται σήμερα σε διαπραγμάτευση το ΔΝΤ είναι το ίδιο ακραίο . Πιέζει για απελευθέρωση των απολύσεων, υποστηρίζει τις επιχειρηματικές αντί των κλαδικών συμβάσεων , την πλήρη άρση των προνομίων των συνδικαλιστών, την κήρυξη της απεργίας με απόλυτη πλειοψηφία όλων των εργαζομένων μιας επιχείρηση και όχι μόνο είναι εγγεγραμμένοι στο σωματεία, την μείωση των αποζημιώσεων και την διαμόρφωση του κατώτερου μισθού με νόμο ώστε να μην υπάρχουν παρεκκλίσεις. Το περίεργο για την Ελλάδα είναι ότι οι αλλαγές αυτές σύμφωνα με το ταμείου όχι μόνο θα αυξήσουν την απασχόληση αλλά θα φέρουν και επενδύσεις. Τούτο διότι οι μεγάλες πολυεθνικές δυσκολεύονται σήμερα να «δουν» την Ελλάδα να ως επενδυτικό προορισμό λόγω και της υπερ-ρυθμισμένης αγοράς εργασίας.

Τις αλλαγές που έγιναν στο δημόσιο τόσο σε επίπεδο αξιοποίησης του προσωπικού όσο και σε επίπεδο αμοιβών . Το ΔΝΤ θεωρεί ότι οι αλλαγές που έγιναν με την συνηγορία της ΕΕ ήταν επιδερμικές και οι αμοιβές του δημοσίου λόγω των πολλών προνομίων που έχουν συσσωρευτεί με τα χρόνια δημιουργεί μεγάλα βάρη στους ελληνικούς προϋπολογισμούς . Σε ότι αφορά τον αριθμό του προσωπικού υποστηρίζει ότι θα πρέπει να υπάρχει μόνιμη κινητικότητα και όσοι δεν χωρούν σε κάποια θέση να απολύονται .

Αν λοιπόν υπάρξει ο συμβιβασμός με το Eurogroup και το Ταμείο δεχθεί να ενταχθεί στο πρόγραμμα η Ελληνική Κυβέρνηση θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε διμερή διαπραγμάτευση με το ΔΝΤ για να εγκριθεί μια έστω και συμβολική χρηματοδοτική συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα.

Η χρηματοδότηση θα συνοδεύεται και από ένα πακέτο μέτρων τα βασικά από τα οποία είναι αυτά που περιγράψαμε παραπάνω.