ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (λατινικά: Constantinus) προέρχεται την λατινική λέξη Constantia που σημαίνει σταθερότητα.
Βέβαια τα λατινικά είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ελληνικών λεκτικών ριζών. Εδώ το Con προέρχεται πασιφανώς από το ελληνικό Συν και το stantia από το στα- που είναι το θέμα του αορίστου (από το οποίο σχηματίζονται τα παράγωγα ρημάτων) του ρήματος ίσταμαι, αόριστος ε-στά-θην. Σημαίνει σε ελεύθερη απόδοση καλά στεκούμενος, αυτός που στέκεται καλά, ο ευσταθής, ο σταθερός.
Η κατάληξη -ίνος (-inus) είναι υποκοριστικό (το αντίστοιχο -άκης ή -όπουλος, -άκος, -άτος, της νεοελληνικής ή τα σωζόμενα αρχαιογενή -ίδης -άδης).
Ίδιο νοηματικά με το λατινογενές Κωνσταντίνος είναι το ελληνικό όνομα Ευστάθιος (Ευ+αρχαίο ίσταμαι/νεοελληνικό στέκομαι)
ΕΛΕΝΗ, είναι αρχαιοελληνικό όνομα, σημαίνει Φωτεινή προέρχεται από την ρίζα ΣΕΛ- (Σελ-ήνη, Σέλ-ας κλπ)
Την ύπαρξη του Σ στην αρχαία ελληνική υπενθύμιζε η δασεία στο Ε, αυτό καθιερώθηκε στα μετά τον Μ. Αλέξανδρο χρόνια οπότε άρχισε αντί της γραφής μόνο με κεφαλαία να χρησιμοποιείται η γραφή με μικρά γράμματα μέχρι την κατάργηση μετά το 1980 των πνευμάτων στο αρχικό φωνήεν κάθε λέξης.
Κώστας Σ. Ντουντουλάκης