Στην Ελλάδα είχε εδραιωθεί μετά την μεταπολίτευση ο δικομματισμός. Το στερέωμα της Ελληνικού τύπου αστικής δημοκρατίας είχε και τα θετικά του.Πάντως ορισμένα χαρακτηριστικά που ξεκίνησαν μετά την εθνική απελευθέρωση του 1821 συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση.Όπως το πελατειακό κράτος, με το ρουσφέτι και το δίκαιο του αίματος , η οικογενειοκρατία με την διαιώνιση των τζακιών στην πολιτική,το καπετανιλίκι, κι ο ρόλος του βουλευτή σαν αφέντη και τοπάρχη.Ποιος είναι κυρίαρχος και υπεύθυνος για ν`αλλάξουν τα πράγματα;Ο λαός. Διότι αυτός δίδει την εντολή στα κόμματα να κυβερνήσουν εν ονόματι του.Ο λαός όμως είχε διαφθαρεί από την εξουσία όταν έκλεινε τα μάτια στην μικρή παρανομία, για να εισπράττει το χρυσό η διαπλοκή, με το ρουσφέτι,και τις παντός είδους εξυπηρετήσεις.Η κρατική διοίκηση εντέλει διοικούσε ένα ανοργάνωτο και ανυπόληπτο κράτος που ήταν δημιούργημα της, και σπλάχνο από τα σπλάχνα της.Ο λαός ανέβαζε και κατέβαζε από την κυβέρνηση πλειοψηφίες στα πλαίσια του δικομματισμού -με 86% και στους δύο κομματικούς σχηματισμούς χωρίς να αλλάζει τίποτα- και χωρίς να ιδρώνει το αυτί του, από το
δυσθεώρητο χρέος, και την άθλια δημόσια διοίκηση. Τι τον ταρακούνησε και τάραξε συθέμελα την μακαριότητα του; Αφ`ενός η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και την πτώχευση των επισφαλών δανείων και τραπεζών, και αφ`εταίρου η προσφυγή του πρωθυπουργού και ακατάλληλου γόνου Γ.Α.Π στο
Δ.Ν.Τ. Όταν άρχισαν να στενεύουν τα πράγματα να κόβονται μισθοί και συντάξεις ,και να περιορίζεται έως μηδενισμού το ισχνό κράτος πρόνοιας, ο λαός είπε¨ “ως εδώ και μη παρέκει.” Και γύρισε την πλάτη στα κόμματα του δικομματισμού.Τις αλλαγές στην δημόσια διοίκηση μας τις επιβάλλουν οι ξένοι δανειστές. Με την διαφορά πως το πράττουν με σκοπό να πάρουν τα χρωστούμενα. Οι αλλαγές γίνονται εις βάρος των λαϊκών συμφερόντων και εις όφελος των δυνάμεων του μεγάλου κεφαλαίου και του νεοφιλελευθερισμού.
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης