Συνεχίζονται οι αντιδράσεις μετά το κείμενο 37 Χανιωτών υπέρ της εκποίησης του αεροδρομίου Δασκαλογιάννη στο οποίο αποτυπώνεται και μία επίθεση σε πρωτοβουλίες πολιτών, φορείς και ΜΜΕ που έχουν εκφράσει αντιδράσεις μπροστά στην εκποίηση στη γερμανική Fraport.
Με σημερινή τους επιστολή οι Φώτης Μπιχάκης, πρώην Γενικός Γραμματέας της ΕΛΜΕ Χανίων και ο Σεραφείμ Ρίζος, δημοτικός σύμβουλος Χανίων απαντούν στην επιστολή που όπως λένε “θα μπορούσε να είναι μια κακόγουστη φάρσα, αν δεν ήταν η υπεράσπιση μιας τραγωδίας”.
Διαβάστε τι γράφουν:
Η επιστολή των 37 Χανιωτών θα μπορούσε να είναι μια κακόγουστη φάρσα, αν δεν ήταν η υπεράσπιση μιας τραγωδίας. Η υποκρισία τους περισσεύει. Μας καλούν να αποδεχτούμε την ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου, για να μην καθηλωθούμε σε «στερεότυπα του παρελθόντος». Πρέπει να διαδραματίσουμε ως τοπική κοινωνία «θετικό και ενεργό ρόλο στη νέα περίοδο διαχείρισης του αεροδρομίου».
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων δεν είναι καινούργια. Έχει εισαχθεί στην Ελλάδα από τη μισητή κυβέρνηση Μητσοτάκη το ’90-’93. Έφερε θύελλα αντιδράσεων με αποκορύφωμα τη μεγάλη απεργία στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας, που κράτησε σχεδόν 18 μήνες και είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη νίκη των εργαζομένων, την επαναπρόσληψή τους και την επανακρατικοποίηση της εταιρίας. Η προσπάθεια της ίδιας κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τον ΟΤΕ το 1993 και η αποτυχία της οδήγησε και στην πτώση της. Έκτοτε αυτός που ανέλαβε να νομιμοποιήσει στην ελληνική κοινωνία τη συγκεκριμένη νεοφιλελεύθερη (θατσερική την έλεγαν τότε) επιλογή ήταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα αυτές του Κ. Σημίτη με τα γνωστά αποτελέσματα.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές όχι μόνο δεν κατάφεραν να βγάλουν την οικονομία από την κρίση, αλλά την έσπρωξαν ακόμη βαθύτερα σε αυτή. Οι κυβερνήσεις αφού απαξίωσαν τις δημόσιες επιχειρήσεις μέσω της καταχρέωσής τους και της υποχρηματοδότησής τους, τις ξεπούλησαν με ελάχιστο αντίτιμο, πολύ μικρότερο της αξίας τους και έστησαν ένα τεράστιο πλιάτσικο μεταφοράς πλούτου προς μια μικρή μειοψηφία επιχειρηματιών και ανωτέρων στελεχών. Για τη συντριπτική εργαζόμενη πλειοψηφία σήμαναν ακριβότερες υπηρεσίες, μαζικές απολύσεις και ανεργία, μισθούς πείνας , ελαστικές σχέσεις εργασίας και διάλυση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΟΤΕ. Οι επενδύσεις από το 2008, τη χρονιά δηλαδή που δόθηκε στη Deutsche Telecom, στο 2012 έπεσαν από 300εκ ευρώ στα 158εκ. ευρώ. Τα δημόσια έσοδα στο ίδιο διάστημα, που προέρχονταν από τη φορολόγηση του οργανισμού έπεσαν από 83εκ ευρώ στα μόλις 16εκ ευρώ, ενώ τα έσοδα του οργανισμού από τα τιμολόγια, από την τσέπη μας δηλαδή παρέμειναν στο ίδιο ύψος. Όσο για τις θέσεις εργασίας μειώθηκαν κατά 5.000 και μεγάλο τμήμα του μόνιμου προσωπικού αντικαταστάθηκε με εργολαβικό προσωπικό με μισθούς των 268 – 500€. Όσο για τα μεγαλοστελέχη, τους προέδρους και τους κάθε λογής διευθύνοντες συμβούλους στήθηκε ένα τρελό πάρτι με μισθούς που φτάνουν μέχρι και τις 103.000€ το μήνα!!!!
Σε αντίθεση με τα όσα ισχυρίζονται οι 37, σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε περιθώριο για τις κοινωνίες να παίξουν «θετικό» και «ενεργό» ρόλο. Αυτό ισχύει για τον Πειραιά και την παραχώρηση του λιμανιού στην Cosco, για τη Νέα Φιλαδέλφεια και το γήπεδο του Μελισανίδη, για την Πτολεμαΐδα που αντιστέκεται στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Αυτό θα ισχύσει και για τα αεροδρόμια. Κανέναν άλλωστε δε ρώτησε η Fraport, για να αυξήσει τα τέλη στις άγονες γραμμές κατά 5.500%.
Η συνολικότερη νεοφιλελεύθερη στρατηγική που ισχυρίζεται ότι όσο πιο πολλές παραχωρήσεις γίνουν στο κεφάλαιο τόσο πιο πολλοί επενδυτές θα έρθουν και θα ακολουθήσει η ανάπτυξη έχει αποδειχθεί ένα βολικό παραμύθι για τα λαμόγια της ελεύθερης αγοράς. Το πρόβλημα είναι ότι τις συνταγές αυτές μας τις πλασάρει ως έξοδο από την κρίση και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι ιδιωτικοποιήσεις στη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, την ΕΥΑΘ τον ΟΛΘ θα είναι κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες. Το μόνο καινούργιο στοιχείο που φέρνουν είναι ότι υπογραμμίζουν την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του. Αν κάτι καινούργιο φέρνει και η επιτολή των 37 είναι να μας θυμίζει τις νέες συμμαχίες αυτών που υποτίθεται θα έσκιζαν τα μνημόνια και θα έκαναν τις αγορές να χορεύουν με το ρυθμό τους.
Η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στην Εκχώρηση του Αεροδρομίου Δ. Κρήτης έχει αναλύσει ορθά και με λεπτομέρεια το χαρακτήρα και τις επιπτώσεις της σύμβασης με τη Fraport. Κανείς από τους θιασώτες της ιδιωτικοποίησης δεν απαντά επί της ουσίας. Ας αναζητήσουν οι 37 την υστερία, την προχειρότητα και τη στείρα συνθηματολογία στην τυφλή προσκόλληση στα νεοφιλελεύθερα δόγματα και στην καταστροφή που έχουν φέρει αυτά σε μια χώρα που το 36% του πληθυσμού ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας εξαιτίας τους. Οι επιστολές τους δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μας επιβεβαιώνουν το γιατί επιμένουμε να είμαστε αντίθετοι σε τέτοιου είδους εγκλήματα και να παλεύουμε για την εθνικοποίηση όλων των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων.
Όσο για τη δημοκρατία, που με ψευδεπίγραφο και επιλεκτικό τρόπο επικαλούνται οι 37, τους θυμίζουμε ότι στο βούρκο της ελεύθερης αγοράς και των ιδιωτικοποιήσεων που μας καλούν να προσαρμοστούμε δεν έχει αφεθεί χώρος γι’ αυτή. Ιδιωτικοποιήσεις για το δημόσιο βίο σήμαναν διαπλοκή, μίζες, σκάνδαλα, διαφθορά, ληστρικές συμφωνίες και εκβιασμούς. Η δημοκρατία δεν ταυτίζεται με τα εκάστοτε συμφέροντα του κεφαλαίου. Στην περίπτωσή μας άλλωστε η τοπική κοινωνία έχει εκφραστεί κατά της ιδιωτικοποίησης. Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος που η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει εκφράσει την αντίθεσή της, τουλάχιστον στα λόγια.
Φώτης Μπιχάκης
Πρώην Γενικός Γραμματέας ΕΛΜΕ Χανίων
Σεραφείμ Ρίζος
Δημοτικός Σύμβουλος
Διαβάστε επίσης:
– Περί αεροδρομίου Δασκαλογιάννης ο λόγος
– Μια οφειλόμενη απάντηση στην επιστολή των 37