του Δημήτρη Βρυσαλη, μέλους της Ε.Π Κρήτης του ΚΚΕ
Την Τρίτη 11 Απρίλη, ο υπουργός Υγείας παρουσίασε το νομοσχέδιο «Μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας», τονίζοντας μάλιστα ότι το νομοσχέδιο έχει την έγκριση των «θεσμών» και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Οι ίδιες οι διατάξεις του νομοσχεδίου επιβεβαιώνουν ότι η «μεταρρύθμιση» που προωθείται, υποβαθμίζει ακόμα παραπέρα τη δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), με τη δημιουργία υποβαθμισμένων και υποστελεχωμένων μονάδων ΠΦΥ, με εργαζόμενους ορισμένου χρόνου, με δίχρονες συμβάσεις εργασίας, με υποτυπώδη και ανεπαρκή διαγνωστικά εργαστήρια και με κάλυψη που θα φθάνει μόλις στο 30% του πληθυσμού.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μεταρρύθμιση που οργανώνει ένα «φτηνό» συνονθύλευμα δημόσιων και ιδιωτικών «σημείων» παροχής ορισμένων υπηρεσιών ΠΦΥ, όπου οι λαϊκές οικογένειες θα εξαναγκάζονται να πληρώνουν ακόμα περισσότερα για τις ανάγκες τους στους επιχειρηματίες της Υγείας.
Με την καθιέρωση των Τοπικών Μονάδων Υγείας (ΤΟΜΥ), επεκτείνεται επάξια το σχέδιο, το οποίο ξεκίνησε από προηγούμενες κυβερνήσεις, για την αναδιάρθρωση της ΠΦΥ, με υποδομές και προσωπικό που δεν θα επιβαρύνουν το κράτος και με παροχές του ελάχιστου «στοιχειώδους πακέτου» στους ασθενείς, που επίσης θα «κοστίζουν» ελάχιστα σε κράτος και ασφαλιστικά ταμεία.
Τα μεγαλεπήβολα σχέδια για την ΠΦΥ, που με καταιγιστικό τρόπο προπαγανδίζει η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα, αποδεικνύονται μια τεράστια φούσκα. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;
- Ότι για 10.000 έως 12.000 άτομα προβλέπεται κατ’ ελάχιστο ένα γιατρό (παθολόγο ή γενικό γιατρό ή παιδίατρο) και ένα νοσηλευτή και έναν επισκέπτη υγείας ή διοικητικό. Δηλαδή, ένας γιατρός, ένας νοσηλευτής και ένας διοικητικός θα δουλεύουν και θα παρέχουν υπηρεσίες προαγωγής, πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας! Αλλά ακόμα και σε κάθε βάρδια να υπάρχει αυτός ο αριθμός, αντιμετωπίζονται έτσι οι ανάγκες; Κι όταν αρρωσταίνουν ή παίρνουν άδειες αυτοί οι εργαζόμενοι, τι θα γίνεται; Είναι ζήτημα αν αυτές οι ομάδες θα μπορούν έστω να συνταγογραφούν, ενώ η μέτρηση ακόμα και της πίεσης θα θεωρείται πολυτέλεια.
- Το προσωπικό που θα στελεχώσει τις Τοπικές Μονάδες, θα είναι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου, δηλαδή προσωπικό με μειωμένα δικαιώματα και αποδοχές, το οποίο θα εναλλάσσεται μεταξύ φτηνής, εντατικοποιημένης εργασίας και ανεργίας, το οποίο, εκτός των άλλων βέβαια, θα απαξιώνεται κιόλα ως εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό.
- Ούτε χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό προβλέπεται. Το αντίθετο, αναφέρεται ως ανδραγάθημα ότι το σχέδιο θα υλοποιηθεί από την προσωρινή χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, που σημαίνει ότι στρώνεται το έδαφος, αυτές οι μονάδες το επόμενο διάστημα να περάσουν στην πλήρη ευθύνη της Τοπικής Διοίκησης και της επιβολής τοπικής φορολογίας, προκειμένου να συνεχίσουν να λειτουργούν.
- Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, για την παραπομπή ασθενών στα Κέντρα Υγείας και τους ειδικούς γιατρούς θα αποφασίζουν οι οικογενειακοί γιατροί των ΤΟΜΥ ενώ αυτές οι ομάδες θα συμπληρώνουν τις υπόλοιπες δημόσιες μονάδες της ΠΦΥ, δηλαδή τα ιατρεία του ΠΕΔΥ, τα Κέντρα Υγείας, τα Περιφερειακά Ιατρεία. Αυτό θα λειτουργούσε αν αυτές οι δημόσιες μονάδες ήταν στελεχωμένες με όλο το αναγκαίο προσωπικό και εξοπλισμένες και με μηχανήματα και με εργαστήρια, που να λειτουργούν βέβαια. Από αυτά, όμως, σχεδόν τίποτα δεν ισχύει.
- Πρακτικά επισημοποιείται ο «κόφτης» των ασθενών προκειμένου να μη «στοιχίζουν» στο δημόσιο σύστημα, κάτι που θα αποτελεί και ένα από τα κριτήρια αξιολόγησης των επιδόσεων των γιατρών και της ανανέωσης της σύμβασής τους.
Τα παραπάνω είναι ακρωτηριασμός της έννοιας και της αποστολής της ΠΦΥ, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την ονομάζουν τομή. Είναι ακρωτηριασμός των ελάχιστων παροχών που είχαν οι λαϊκές οικογένειες. Γιατί με τη σύνθεση αυτών των ομάδων και τον αριθμό των υγειονομικών που θα την αποτελούν, μόνο ως αστείο ακούγεται αυτό που ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι θα παρέχει ολοκληρωμένες και ποιοτικές μάλιστα υπηρεσίες, «σε όλο τον πληθυσμό και ιδιαίτερα στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες».
Tο νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση για την ΠΦΥ δεν αποτελεί φιλολαϊκή απάντηση, όπως και αντίστοιχα η θέση της ΝΔ που στηρίζεται στη συνύπαρξη κρατικού και ιδιωτικού τομέα και στην ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών υγείας.
Το εργατικό κίνημα συνολικά οι λαϊκές οικογένειες πρέπει να αντιπαραθέσουν και να διεκδικήσουν την πανελλαδική ανάπτυξη ενιαίου, καθολικού, αποκλειστικά κρατικού και απολύτως δωρεάν συστήματος ΠΦΥ, με βασικό προσανατολισμό την πρόληψη και με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
Σε αυτό το σύστημα που ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες δεν περισσεύει καμία μονάδα Υγείας του ΕΟΠΠΥ, Κέντρο Υγείας, Περιφερειακό Ιατρείο και διασφαλίζεται η σχεδιασμένη και πλήρης αξιοποίηση όλων των υγειονομικών, της επιστημονικής έρευνας και των τεχνικών μέσων με καθολικό τρόπο.