Ένας από τους σκοπούς της τέχνης είναι να ενώνει τους λαούς και να στέλνει μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες.
Το 1ο Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου Κρήτης (Piff Agios Nikolaos) είναι μια ανεξάρτητη μη εμπορική, μη κερδοσκοπική πολιτιστική πρωτοβουλία όπου μέσα από μια επιμελημένη επιλογή, θα προβληθούν βραβευμένες ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους Παλαιστινίων κυρίως δημιουργών του κινηματογράφου.
Με αφορμή το φεστιβάλ, απευθυνθήκαμε σε μία από τους διοργανωτές, τη Lisa Loutre, η οποία μας τόνισε πως “η παλαιστινιακή πραγματικότητα έρχεται στην Κρήτη, απευθείας σε μια λευκή οθόνη“.
Να πούμε ότι το Φεστιβάλ ανοίγει το πρόγραμμά του στον Άγιο Νικόλαο την Παρασκευή, 05 Ιουλίου στον Κινηματογράφο ΧΡΙΣΤΙΝΑ. Οι προβολές συνεχίζουν το Σάββατο, 06 Ιουλίου στο παλιό Δημοτικό Σχολείο Πάνω Ελούντας και ολοκληρώνονται την Κυριακή, 07 Ιουλίου στην Πλατεία Δικαστηρίων Νεάπολης.
Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό και μετά τις προβολές ακολουθεί συζήτηση με την επιμελήτρια του PIFF Limassol εικαστικό Jafra Abu Zoulouf, τον σπουδαίο γιατρό χειρουργό & Διευθυντή της ΜΕΘ του Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου παλαιστινιακής καταγωγής, Μασούντ Χάνι, αλλά και σκηνοθέτες και ακτιβιστές που βρέθηκαν στην εμπόλεμη ζώνη και μπορούν να συμβάλουν στον προβληματισμό του κοινού.
Λίγη… Παλαιστίνη στην Κρήτη
Η Lisa Loutre μοιράζεται μαζί μας την πρώτη της διαμαρτυρία για την Παλαιστίνη, “χρονολογείται από τότε που ήμουν 16 ετών, όταν μόλις είχε ξεκινήσει η δεύτερη ιντιφάντα. Τότε μαθήτρια λυκείου, ήμουν μέλος μιας αφρικανικής μπάντας κρουστών όπου μουσουλμάνοι, εβραίοι, καθολικοί και άθεοι έπαιζαν όλοι μαζί ειρηνικά και ευτυχισμένα. Ήταν οι φίλοι μου. Η Γαλλία, η πατρίδα μου, ήταν τότε μια περήφανη πολυθρησκευτική και πολιτισμική χώρα, φτιαγμένη από γενιές μεταναστών.”
Περιγράφει πως “η Παλαιστίνη αποτελούσε ήδη πολιτικό ζήτημα για τη γενιά μου, συμπεριλαμβανομένων όλων των ομολογιών. Γνωρίζαμε τότε ότι επρόκειτο για κάτι πολύ περισσότερο από μια ακόμη “περίπλοκη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή” ή “έναν ακόμη θρησκευτικό πόλεμο”. Γνωρίζαμε ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ τροφοδοτούσαν σχολαστικά την πολεμική μηχανή που επρόκειτο να γίνει το κράτος του Ισραήλ και πόσο επικίνδυνη ήταν. Γνωρίζαμε ότι δεν μπορούσαμε να κλείσουμε τα μάτια σε αυτό που συνέβαινε εκεί.
Αφού μετακόμισα στο εξωτερικό και έχασα τους παιδικούς μου δεσμούς, κατάλαβα γρήγορα ότι ήταν δύσκολο να μοιραστώ τις απόψεις μου για το ζήτημα της Παλαιστίνης. Είτε επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν ιδέα για το τι συνέβαινε εκεί από το 1948 είτε επειδή γνώριζαν τη μία πλευρά της ιστορίας, κυρίως την ισραηλινή, υποστηρίζοντας την ιδέα ότι το κράτος του Ισραήλ και οι ενέργειές του ήταν νόμιμες.”
Τι έγινε τα χρόνια που μεσολάβησαν; “Παρέμεινε ένα αρκετά εμπιστευτικό ζήτημα, που μπορούσα να μοιραστώ μόνο με πολύ λίγους ανθρώπους κυρίως από φόβο μήπως θεωρηθώ αντισημίτης, μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο, στις 7 του μηνός. Με τις φρικαλεότητες που συμβαίνουν στη Γάζα, η αλήθεια βγήκε επιτέλους στη φόρα σχετικά με την τελευταία αποικιοκρατία στη γη και πιο πρόσφατα αυτό που φαίνεται να είναι μια από τις πιο τρομερές εθνοκάθαρση και γενοκτονία της σύγχρονης ιστορίας μας.
24 χρόνια μετά την πρώτη μου διαμαρτυρία και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, όταν εντάχθηκα στην επιτροπή κατά του ρατσισμού πέρυσι το καλοκαίρι, συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο είχα βρει μια ομάδα ενεργών ανθρώπων που αγωνίζονται πραγματικά για την κοινωνική δικαιοσύνη στην κοινωνία μας, αλλά επίσης είχα βρει ανθρώπους που αναγνώριζαν τη σημασία του αγώνα για την ελευθερία του λαού της Παλαιστίνης.
Ως αποτέλεσμα αυτής της συνέργειας και με την προηγούμενη βοήθεια της Jafra Abou Zoulouf, διευθύντριας του PIFF Λεμεσού, γεννήθηκε το Παλαιστινιακό Ανεξάρτητο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κρήτης (PIFF).” Το φεστιβάλ είναι ανοιχτό σε όλους και δωρεάν, “είναι μια ευκαιρία να κατανοήσουμε την έκταση της ισραηλινής κατοχής, του εποικισμού και των μακροχρόνιων ζημιών στην παλαιστινιακή κοινωνία μέσα από τον καλλιτεχνικό και ευαίσθητο φακό των Παλαιστινίων κινηματογραφιστών.
Δεν υπάρχει πλέον λόγος να λέτε “είναι πολύ περίπλοκο για να το καταλάβετε”. Η παλαιστινιακή πραγματικότητα έρχεται στην Κρήτη, απευθείας σε μια λευκή οθόνη. Και σίγουρα οι Κρητικοί θα μπορέσουν να συσχετιστούν με πολλούς τρόπους με τον αγώνα των Παλαιστινίων. Πλέον, η Παλαιστίνη δεν αποτελεί πλέον ταμπού. Η Παλαιστίνη έχει γίνει ένα θέμα που κουβαλάει οικουμενικές αξίες για τις οποίες αξίζει να αγωνιστούμε!”, τονίζει.
