Δεδομένου ότι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο το Σύνταγμα αποτελεί μία κατά συνθήκη καταστατική δέσμευση, η Τρόικα μετά το ξεχείλωμά του, αξιώνει, πλέον, την τελική κατάργησή του. Και όχι μόνον αυτό, αλλά στο πλαίσιο του παζαριού για την έκτη δόση, επιχειρεί να επιβάλλει τη βούλησή της και στους φορείς της κοινωνίας των πολιτών.
Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι μία μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών, είναι ένα δείγμα ότι οι διαφορετικές κοινωνικές ομάδες επιλέγουν το διάλογο για να επιλύσουν τις διαφορές τους και κυρίως επιδιώκουν τη διαμόρφωση της υψηλότερης δυνατής συναίνεσης. Το άμεσο αποτέλεσμα της εν λόγω διαδικασίας είναι η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να ευημερήσει και καμία οικονομία να αναπτυχθεί εάν έχει να αντιμετωπίσει εσωτερική αναταραχή την οποία κάποιοι αγνοούν και άλλοι επιδιώκουν.
Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας αποτελεί ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα. Είναι απόληξη μίας επίπονης προσπάθειας πολλών δεκαετιών και είναι μία διαδικασία για την οποία όλοι οι κοινωνικοί εταίροι είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι. Πέραν του ουσιαστικού της χαρακτήρα – του καθορισμού δηλαδή των μισθολογικών ορίων – έχει συμβολικό και ψυχολογικό χαρακτήρα, αφού επηρεάζει το γενικότερο οικονομικό κλίμα και την ψυχολογία όλων των πολιτών. Η εμπεδωμένη αμοιβαία εμπιστοσύνη ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζομένους τα τελευταία χρόνια είναι το μόνο ανάχωμα στην περαιτέρω εμβάθυνση της ύφεσης. Οποιαδήποτε πρόθεση για οιονεί κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, στην δεκαετία του 1960, σε εποχές που κανένας Έλληνας δε θα ήθελε να επιστρέψει.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει να παραχωρήσει το οικονομικό αυτεξούσιο και την πρωτοβουλία παραγωγής πολιτικής στην Τρόικα. Η κοινωνία δε θα παραχωρήσει το δικαίωμα αυτορύθμισης των υποθέσεών της. Αυτό που μας ζητείται είναι να απαρνηθούμε στοιχειώδη κοινωνικά και πολιτικά μας δικαιώματα. Έως πότε θα ανεχόμαστε να είμαστε το «πειραματόζωο» για να καλυφθούν οι αστοχίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης; Έως πότε η ελληνική Κυβέρνηση θα επιτρέπει τη λατινοποίηση της χώρας μας; Υπάρχουν κάποια όρια στο τι θα πρέπει να δώσουμε ή να εγγυηθούμε στους «εταίρους» μας. Εάν η Τρόικα θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε μία ειδική οικονομική ζώνη, για την οποία το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο δεν θα έχει ισχύ, η ελληνική κοινωνία θα ορθώσει το ανάστημά της απέναντι σε αυτήν την προοπτική.
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μία διαδικασία άγριας εσωτερικής υποτίμησης. Είναι σαφές σε όλους ότι η εσωτερική υποτίμηση κανέναν ρόλο δεν παίζει στην ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων με δεδομένο ότι ο κατώτατος μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα, υστερεί σημαντικά έναντι των κατώτατων μισθών των πλουσιότερων χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας αποφασίσουν επιτέλους εάν εργασιακά μας κατατάσσουν στην Ανατολή ή στα Βαλκάνια και εάν τελικά μας θέλουν ή όχι στην Ευρώπη.
Ο Πρόεδρος της ΕΣΕΕ κ. Βασίλης Κορκίδης δήλωσε σχετικά στα ΜΜΕ :
«….Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μία χούφτα τεχνοκρατών «μερικής απασχόλησης» σε συνεργασία με κάποιους λίγους «πρόθυμους γενίτσαρους» που προσπαθούν να γεμίσουν τα βιογραφικά τους μέσω της εμπλοκής τους στην ελληνική υπόθεση, θα δείξουν ευαισθησία στην προαλειφόμενη εξαθλίωση των Ελλήνων πολιτών. Αυτό όμως που περιμένουμε από την πολιτική ελίτ, από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας είναι να προασπίζονται το Σύνταγμα και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Καλούμε την Ελληνική Κυβέρνηση να βρει τρόπο να «θέσει» την Τρόικα σε «εφεδρεία» πριν απολύσει όλους τους Έλληνες σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Είναι βέβαιο ότι εάν χρεοκοπήσει η ελληνική κοινωνία τότε θα χρεοκοπήσει και το κράτος….»
