Κύριε Διευθυντά,
Με φίλους του ΣΥΡΙΖΑ που συνομιλώ μου λένε οτι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συμβιβάστηκε, μπορεί να εφάρμοσε τα μέτρα του μνημονίου αλλά έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Εγώ, κάθε φορά που ακούω τέτοια λόγια, αντιδρώ εντονότατα.
Το “κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε” δεν ειναι αρκετό ως αυτοκριτικη. Κάθε άλλο. Επιβεβαιώνει οτι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κάνει την αυτοκριτική τους, ούτε μπορούν να αποδεκτούν την κριτική. Το “καναμε ότι μπορούσαμε” σημαίνει ότι “δεν υπήρχε εναλλακτικη” ότι “δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο”. Όμως αν δεν υπάρχει εναλλακτική, τότε γιατί κάποιος να ψηφισει τον ΣΥΡΙΖΑ;
Πολλοί μετά την αποδοχή εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ οτι δεν υπάρχει εναλλακτική, επέστρεψαν στον εαυτό τους. Αν δεν μπορούν να αλλάξουν οι συσχετισμοι, αν δεν μπορεί να δοθεί κάποια πολιτική λύση στα ζητήματα που τους αφορούν, το μόνο που μένει να κάνεις είναι να προσπαθήσεις ατομικά στα πλαίσια του συστήματος να αλλάξεις την κατάστασή σου. Ένα πολύ μεγάλο μερίδιο πολιτών έπαψε να ελπίζει στην πολιτική και αποδέχτηκε έναν καπιταλιστικό ρεαλισμό σύμφωνα με τον οποίο ο εαυτός και μόνο ο εαυτός είναι υπεύθυνος για να αλλάξει την πραγματικότητα της κατάστασής του. Ανέλαβε την “ατομική ευθύνη” της κατάστασής του.
Όμως τα ζητήματα που απασχολούν μια μεγάλη μερίδα πολιτών στη χώρα μας, τα ζητήματα που εξώθησαν εκατοντάδες χιλιάδες εκτός της χώρας, που οδήγησαν στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών και στην έλευση στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ατομικά. Ειναι πολιτικά ζητήματα και ζητούν και σήμερα πολιτικές λύσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν επιθυμεί κάποια στιγμη να επιστρέψει στην εξουσία πρέπει να κάνει αυτή την αυτοκριτική.
Δεν πρόκειται για “αυτομαστίγωμα” όπως κάποιοι λένε, πρόκειται για μια αναγκαία διαδικασία που θα επιτρέψει τους πολίτες να εμπιστευθούν ξανά οτι οι λύσεις στα ζητήματά τους μπορεί να είναι πολιτικές.