Μέσα στη βουή των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου, ανάμεσα σε συνθήματα εθνικής υπερηφάνειας και στρατιωτικά άρβυλα, μια μαθήτρια σημαιοφόρος έκανε τη διαφορά. Δεν φώναξε, δεν ύψωσε πανό. Απλώς, φόρεσε στο μπράτσο της το σύμβολο της Παλαιστίνης: το καρπούζι – μία αναπαράσταση της παλαιστινιακής σημαίας για τις περιοχές όπου έχει απαγορευτεί ακόμη και το να δείχνεις τη σημαία της Παλαιστίνης.
Με αυτή τη λιτή, αλλά φορτισμένη κίνηση, ένα κορίτσι λυκείου μετέτρεψε τη σιωπή σε κραυγή.
Σε δήλωσή της στην Εφημερίδα των Συντακτών εξήγησε τους λόγους για αυτή την κίνηση:
«Δεν το έκανα για να προβληθώ ή να ασχοληθούν όλοι μαζί μου. Πρώτα πρώτα το έκανα μαζί με άλλες δύο συμμαθήτριες που απλώς δεν τις έπιασε ο φωτογραφικός φακός. Το έκανα γιατί το ένιωθα, γιατί διαβάζω και βλέπω καθημερινά τι συμβαίνει στη Γάζα… Έχω έναν μικρό αδελφό, μόλις δυόμισι χρόνων, και δεν μπορώ να τον φανταστώ να πεθαίνει από την πείνα ή να σκοτώνεται σε έναν βομβαρδισμό.
Βέβαια, περίμενα ότι κάποιοι θα αντιδρούσαν έτσι, ότι θα πουν “αυτή είναι μια εθνική γιορτή, αφορά την πατρίδα μας”, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί το ελληνικό “Οχι”, ο ξεσηκωμός των Ελλήνων ενάντια στον φασισμό και στον πόλεμο, δεν είναι μια γιορτή για όλους τους λαούς και για άλλες πατρίδες. Κάποιοι είπαν: Αν νοιάζεστε τόσο πολύ για την Παλαιστίνη, να πάτε εκεί, να παρελάσετε ή να πολεμήσετε.
Αλλά τι νόημα έχει να γιορτάζουμε το “δικό μας ΟΧΙ” και να μη λέμε “Οχι” σε κάθε τι άδικο και βάρβαρο που γίνεται σε όλο τον κόσμο;
Οι γονείς μου, οι συγγενείς μου, οι καθηγητές μάς υποστήριξαν, δήλωσαν περήφανοι γι’ αυτό που κάναμε, το νιώσαμε κι όταν περνάγαμε στο Σύνταγμα, πολλά τα μπράβο και τα συγχαρητήρια. Από τα αρνητικά σχόλια στο διαδίκτυο τα μόνα που με πείραξαν ήταν κάποια που έλεγαν χυδαία πράγματα για τις μητέρες μας.
Αλλά δεν αξίζει να δίνουμε σημασία, είναι άνθρωποι που ξέρουν μόνο να μισούν. Σημασία έχει ότι με αυτό το μικρό πράγμα κάναμε χαρούμενους τους γονείς, τους καθηγητές, τους συμμαθητές μας, τους φίλους, όλους όσοι νιώθουν το ίδιο για την Παλαιστίνη και για κάθε λαό που καταπιέζεται».
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
