Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας,
δημοσιογράφος ΑΠΕ-ΜΠΕ
Από την μεταπολίτευση και μετά η πορεία του ελληνικού λαού ήταν αμφίπλευρη.
Πολλές φορές ηρωϊκή πολλές φορές αρνητική.
Με την λήξη του εμφύλιου και με τα οικονομικά προγράμματα που δόθηκαν από τους συμμάχους μας, επαναεδρεώθηκε η κυρίαρχη αστική τάξη στην Ελλάδα, με όλα τα αρνητικά που συσσώρευσε στην πατρίδα μας και στον εργαζόμενο λαό.
Οι συνεργάτες των Γερμανών (δοσίλογοι) αμέσως μετά τον εμφύλιο πόλεμο κυριάρχησαν σε όλο το φάσμα της πολιτικής, επιχειρηματικής και οικονομικής δραστηριότητας.
Παράλληλα ο ελληνικός λαός με τους κοινωνικούς του αγώνες κατόρθωσε να κρατήσει σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο την ποιότητα ζωής του.
Σε αυτή την πορεία του ο ελληνικός λαός με ένα πολιτικό σύστημα εξαρτώμενο από τους ξένους παράγοντες, διατήρησε το ήθος του πολλές φορές και με υποχωρήσεις αλλά με προοπτική για ένα διαφορετικό και αξιοπρεπές μέλλον.
Φτάνοντας το 1965 επικράτησε για λίγο χρονικό διάστημα μία αξιοπρεπής δημοκρατική περίοδος έως να φανεί το πιό σκληρό πρόσωπο της ακροδεξιάς αστικής τάξης με την σκληρή εφαρμογή της επτάχρονης δικτατορίας.
Εκατοντάδες Έλληνες πολίτες φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν, στο όνομα μιάς άλλης ιδεολογίας του αντικουμουνισμού, δημιουργώντας νέους τύπους πολιτών με ιδεολογική βάση τον εμφύλιο.
Οι χιλιάδες αντιστασιακοί πολίτες κράτησαν το δημοκρατικό ήθος σε πρωτόγνωρα επίπεδα, πολλές φορές συκοφαντήθηκαν πολλές φορές οδηγήθηκαν σε δικαστικές περιπέτειες, αρκετές φορές χαρακτηρίστηκαν τρομοκράτες, αλλά αυτοί οδήγησαν την Ελλάδα σε ένα άλλο μοντέλο δημοκρατικής-αριστερής νοοτροπίας.
Εδώ θα συμφωνήσω πως πολλοί από αυτούς ζήσαν και ζουν για τις ιδέες τους αλλά λίγοι ζουν από τις ιδέες τους.
Το πολιτικό σύστημα χαρακτηρίστηκε προοδευτικό όχι αριστερό με βάση την μαρξιστική θεωρία, αλλά ο ελληνικός λαός έδινε πάντα τον χαρακτηρισμό που ταίριαζε.
Δημιουργήθηκαν πολλοί πολιτικοί σχηματισμοί κυρίως αστικής δημοκρατίας άλλοι επιβίωσαν άλλοι εξαφανίστηκαν, λίγοι ήταν αυτοί που δεν πρόδωσαν τον ελληνικό λαό και αυτοί ήταν από τον χώρο της αριστεράς.
Όταν μετά την κατάρρευση της χούντας με επιστέγαση την προδοσία της Κύπρου πολλοί πίστεψαν ότι ο προδομένος λαός επιτέλους έμπαινε στο δρόμο με τα οράματα για ελευθερία, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη και στο δρόμο της πραγμάτωσης.
Η μεγάλη νύχτα έφευγε. Μιά όμορφη μέρα γλυκοχάραζε με ανθρώπινο πρόσωπο.
Αλήθεια πόσο κράτησε;
Αυτή η υπέροχη προσδοκία δεν κράτησε πολύ. Οι ντόπιοι και ξένοι ελληναράδες κάλυψαν το «κενό».
Η ανατολή μιας νέας εποχής σκοτείνιασε πολύ σύντομα με την αλλαγή φρουράς δύο μορφών του ιδίου συστήματος.
Η δικτατορία παραχώρησε τη θέση της στη (νέα) δημοκρατία για την ομαλή διαδοχή, όπως και έγινε.
Για άλλη μια φορά ο λαός έμεινε απ’ έξω, δηλαδή προδομένος.
Έτσι το αναποδογύρισμα των αξιών διατηρήθηκε και σταθεροποιήθηκε.
Οι δοσίλογοι, τα ναζιστικά τάγματα ασφαλείας και, όλος ο βορβορώδης βυθός της εποχής εκείνης είναι τώρα οι «ευνοούμενοι».
Η διαστροφή κάθε αξίας αναγνωρίζεται θεσμικά στην καθημερινή ζωή. Φοιτητές, απεργοί εργάτες, αγρότες καταδικάζονται σε βαριές ποινές. Ενώ αθωώνονται οι βασανιστές, οι νοθευτές, οι κερδοσκόποι.
26 Ιανουαρίου 2015
Ήρθε η ώρα της ανατροπής, η απελθούσα συγκυβέρνηση θα καταγράφει σαν η πιο ανάλγητη και αντιλαϊκή πολιτική εξουσία που πέρασε από τη χώρα από την μεταπολίτευση και μετά. Σίγουρα η νέα αριστερή κυβέρνηση θα συγκρουσθεί με το πολιτικό-οικονομικό σύστημα, και η επιτυχής διαχείριση των υπαρχόντων προβλημάτων από τον ΣΥΡΙΖΑ θα θέσει το ίδιο το λαϊκό κίνημα μπροστά στην ιστορία του.
Είναι μια υπόθεση ζωής και θανάτου για το μέλλον όλων μας στην οποία δεν μπορούμε να αρνηθούμε συμβάλοντας όλοι μας θετικά.
Μπορεί μια κυβέρνηση της αριστεράς να ανταπεξέλθει στις επιθέσεις των ντόπιων και διεθνών οικονομικών δυνάμεων; Σίγουρα μπορεί αφού ο στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα ταξικό μέτωπο που θα υπερασπίζεται τις κοινωνικές ανάγκες και θα πραγματοποιήσει την ανακατανομή των εισοδημάτων υπέρ των φτωχών και κατά των πλουσίων.
Είναι σίγουρο ότι συντηρητικές δυνάμεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη θα επιμείνουν στην γνωστή πολιτική του φόβου. Αλλά ο λαός που θα υπερνικήσει τον φόβο και θα συνταχθεί με την νέα αριστερή κυβέρνηση ώστε να μετατρέψει με δημοκρατικό τρόπο το δόγμα της λιτότητας, σε πρόγραμμα αναδόμησης των λαϊκών στρωμάτων.
Εάν αυτό συμβεί θα αποτελέσει μιά στροφή για τους λαούς της Ευρώπης που θα ανακτήσουν την δημοκρατική τους κυριαρχία και θα πάρουν στα χέρια τους το μέλλον τους και το πεπρωμένο τους με ελευθερία.
