Γράφει η Χαριτίνη Παπαδάκη, στέλεχος του ΚΚΕ και Δημοτική Σύμβουλος της ΛΑΪΚΉΣ ΣΥΣΠΕΊΡΩΣΗΣ του Δήμου Καντάνου-Σελίνου.
Ο “αόρατος” εχθρός” ήρθε, λένε, να μας θυμίσει τι είναι η ατομική ευθύνη. Και είναι πραγματικά μεγάλη και σπουδαία.
Όμως πίσω από αυτήν υπάρχει μια επίσης σπουδαία κρατική ευθύνη, την οποία κανείς από το αστικό επιτελείο δεν ανέλαβε. Τα νοσοκομεία κι οι γιατροί είναι άοπλοι ,κι ας είχαν χρόνο οι κυβερνήσεις να προετοιμαστούν, έστω και την τελευταία στιγμή. Το μόνο μεγάλο έργο του κράτους-για το οποίο μάλιστα περηφανεύεται-είναι ότι μας πέταξε το μπαλάκι της ευθύνης που θα σημάνει είτε τη σωτηρία, είτε την “αυτό”-καταστροφή μας. Μας ζητάνε να γίνουμε ήρωες λοιπόν.
Είμαστε οι αναλώσιμοι ήρωες ενός συστήματος που τρέφεται από εμάς. Από τη δουλειά μας, τις ανάγκες μας, τη ζωή μας.
Μας αρμέγει την περίοδο της νηνεμίας και στις κρίσεις του είμαστε τα πρώτα θύματα.
Αναλώσιμοι ήρωες στα νοσοκομεία. Αναλώσιμοι ήρωες στα εργοστάσια. Εργάτες και εργάτριες που συνωστιζόμαστε στα λεωφορεία και στις δουλειές. Δίπλα δίπλα στην ανησυχία για τον κορονοϊό και το μισθό. Αναλώσιμοι ήρωες- αγρότες που όχι απλά βλέπουν τον κόπο τους στις χωματερές, αλλά αγωνιούν για μια ακόμη φορά πώς θα επιβιώσουν από τον “ανίκητο” εχθρό. Αναλώσιμοι ήρωες στα σούπερ μάρκετ. Αναλώσιμοι ήρωες και στη σύνταξη. Αναλώσιμοι ήρωες-άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, που μάλλον μας είναι αρκετά αχρείαστοι, ώστε να μην παρθεί ούτε για αυτούς κανένα μέτρο. Αναλώσιμοι εκπαιδευτικοί, που ξαφνικά οφείλουν να μάθουν στα παιδιά τους πως δε χρειάζεται να μιλάνε για όλα αυτά, τώρα φοβόμαστε, άρα δεν πρέπει να μιλάμε. Με ευκολία μας ηρωοποιούν, μας θέλουν «ήρωες της διπλανής πόρτας», υπάκουους και άφωνους!
Μας θέλουν παράδειγμα προς μίμηση για τον εργαζόμενο στην απέναντι πόρτα. Για να ανεχθεί την αναστολή της σύμβασης, τη μείωση του μισθού, την απόλυση και τώρα και μετά την πανδημία. Είμαστε αναλώσιμοι όσο μειώνεται ο τζίρος και ήρωες όσο σωπαίνουμε.
Ετοιμάζουν μεγαλύτερο πόλεμο. Πόλεμο στα δικαιώματα μας. Φτάνει πια! Πληρώσαμε την κρίση τους ,πληρώσαμε την ανάπτυξη τους, δε θα πληρώσουμε και τις συνέπειες της πανδημίας!
“Πόλεμος δεν είναι όπως θαρρείς εσύ να λες ναι στα μέτωπα του πολυβόλου,
της φαμίλιας του σπιτικού η επίθεση για μας μικρότερη απειλή δεν είναι διόλου”.
Είμαστε, άρα, οι αναλώσιμοι ήρωες για εργοδότες, κυβερνώντες, παπαγάλους και βαστάζους. Για όλους αυτούς που και η πανδημία δείχνει ότι μας είναι αχρείαστοι…
Στο χέρι μας είναι να πάψουμε να είμαστε!
Να γίνουμε οι πραγματικοί ήρωες της ημέρας, του παρόντος και του μέλλοντος, βάζοντας τέρμα σε αυτή την κατάσταση και ανοίγοντας το δρόμο για την κοινωνία όπου όλοι εμείς θα έχουμε την θέση που μας αξίζει.
Μένουμε δυνατοί αλλά και τα καλυμμένα στόματα βγάζουν φωνή .
Την φωνή όλων όσων πρέπει να γίνουν με ευθύνη του κράτους για την δημόσια υγεία .Όλων όσων έπρεπε να έχουν γίνει στην λογική πρόληψης, όλων όσων πρέπει να γίνουν εδώ και τώρα , για να μην μπει σε καραντίνα η ζωή μας .
Ας διδαχθούμε από ένα λαό που διαπαιδαγωγήθηκε στο σοσιαλισμό, και αντί για όπλα στέλνει γιατρούς στους άλλους λαούς! Ας βγάλουμε έστω και τώρα τα συμπεράσματα μας, κι ας στρέψουμε το βέλος στον πραγματικό ταξικό εχθρό. Να μην επιτρέψουμε στο φόβο που έντεχνα μας σπέρνουν να ποτίσει την ψυχή και το μυαλό μας, γιατί έτσι το βέλος θα στραφεί στο διπλανό μας. Και σε αυτόν μόνο αλληλεγγύη χρωστάμε- γιατί με αυτόν θα διεκδικήσουμε ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας, μια ζωή με δικαιώματα.
Νικάμε το φόβο! Κανένας μόνος του!
Ήρθε η ώρα να πάρουμε μέτρα!