Ένα ντοκιμαντέρ στο “Document Forever” σκιαγραφεί τη ζωή ενός βετεράνου ταξιτζή στο Σαν Φρανσίσκο, καθώς συγκρούεται με τα ρομποταξί της Waymo και τις κοινωνικές αλλαγές της πόλης
Ένα ντοκιμαντέρ που κόβει την ανάσα και βυθίζεται στις σκοτεινές και φωτεινές πτυχές μιας πόλης που αλλάζει δραματικά, προβλήθηκε πρόσφατα στο κανάλι YouTube “Document Forever” με τίτλο Dean’s Last Ride.
Πρωταγωνιστής είναι ο Dean, ένας βετεράνος οδηγός ταξί στο Σαν Φρανσίσκο, που όχι μόνο παλεύει να βρει πελάτες, αλλά αντιμετωπίζει και τη θρυμματισμένη πραγματικότητα μιας κοινωνίας όπου η τεχνολογία αντικαθιστά τον άνθρωπο. Αντίπαλός του: τα αυτόνομα οχήματα της Waymo, θυγατρικής της Google.
Ο Dean, μοναδικός χαρακτήρας με προσωπικότητα στα όρια του παρανοϊκού και του λυτρωτικού, γίνεται ο καθρέφτης ενός κόσμου που αλλάζει:
«Κάποτε έβγαζα 700 δολάρια τη μέρα, τώρα το σύστημα με θέλει άχρηστο.»
Στο ντοκιμαντέρ παρακολουθούμε σκηνές ωμής καθημερινότητας, μαρτυρίες που ξεπερνούν τη μυθοπλασία και ανθρώπινες ιστορίες που περνούν μέσα από το πίσω κάθισμα ενός παλιού ταξί. Εκεί ξετυλίγονται εξομολογήσεις πελατών, παρανομίες, στιγμές παρακμής και μοναξιάς.
Ο Dean παλεύει όχι μόνο με την οικονομική κατάρρευση της δουλειάς του, αλλά και με την υπαρξιακή απειλή που φέρνει η αυτοματοποίηση:
«Θες να δώσεις τα λεφτά σου σ’ ένα ρομπότ αντί για έναν άνθρωπο;»
Η παρουσία των αυτόνομων οχημάτων δεν αλλάζει μόνο τις εργασιακές συνθήκες, αλλά και τη σχέση των ανθρώπων με την πραγματικότητα. Επιβάτες δηλώνουν ότι προτιμούν τη σιωπή και την απομόνωση ενός οχήματος χωρίς οδηγό.
«Μου αρέσει που δεν χρειάζεται να μιλάω σε κανέναν.»
Το ντοκιμαντέρ εναλλάσσει με μαεστρία πλάνα από τους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο με σκηνές βαθιάς ενδοσκόπησης, ενώ σχολιάζει τις κοινωνικές παρενέργειες της τεχνολογίας: αυξανόμενη αποξένωση, κρίση ταυτότητας, άγχος, φτώχεια και ανασφάλεια.
Μέσα από συνεντεύξεις οδηγών, μετανάστες που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα, νεαρούς που βιώνουν το νέο “ψηφιακό πολιτισμό” και ανθρώπους που επιμένουν στην αναλογική πλευρά της ζωής, ξεδιπλώνεται μια σκληρή αλλά ανθρώπινη καταγραφή της εποχής.
Η ταινία κορυφώνεται με τη διαπίστωση ότι η τεχνολογική εξέλιξη μπορεί να είναι αναπόφευκτη, αλλά το τίμημα της αντικατάστασης του ανθρώπου ίσως είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ όσο μπορεί να αντέξει μια κοινωνία.
«Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι η πραγματικότητα. Όχι τα ρομπότ, όχι τα apps. Οι άνθρωποι.»
Το Dean’s Last Ride δεν είναι απλώς ένα ντοκιμαντέρ. Είναι μια κραυγή απέναντι σε μια σιωπηλή επανάσταση, μια αυτοβιογραφική εξομολόγηση ενός επαγγέλματος και μιας πόλης που αλλάζουν πρόσωπο με ταχύτητα 78 μιλίων την ώρα. Κυριολεκτικά.
