Πολιτική χωρίς ψέμα είναι σαν το φαγητό χωρίς αλάτι. Πολιτικοί χωρίς ψέμα δεν υπάρχουν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σ’ όλα τα κράτη του κόσμου. Δεν υπάρχουν γιατί, η ωραιοποίηση των πάντων και σ’ όλους τους κομματικούς χώρους δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς το αλάτι του ψεύδους.
Υπήρξε πολιτικός ποτέ, που κατήγγειλε το κόμμα του για κάποια ψευδή ανακοίνωση και δεν ετέθει εκτός κόμματος; Επί μια 20ετία οι πολιτικοί δεν ανακοίνωναν ότι έρχεται κρίση οικονομική. Ήσαν οι περισσότεροι πανεπιστημιακοί-οικονομολόγοι. Δεν τολμούσαν να πουν την αλήθεια, γιατί η αλήθεια θα τους αποδυνάμωνε από τον αυτοσκοπό τους, που ήταν η ΕΞΟΥΣΙΑ. Στην πραγματικότητα η προτεραιότητα τους, ήταν η ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ τους επιτυχία, που απ’ αυτήν πηγάζουν οι θώκοι της εξουσίας. Εάν υπάρχουν δυνάμεις έξω από την πολιτική που μπορούν να βοηθήσουν στην βελτίωση, στην αναβάθμιση, προαγωγή της ζωής των πολιτών, αυτές όχι μόνο δεν βοηθιούνται, αλλά και σαμποτάρονται. Πρέπει αυτές οι δυνάμεις για να εισακουσθούν πολλές φορές να ενταχθούν σε κομματικούς χώρους. Οι δυνάμεις αυτές έχουν την ικανότητα γιατί προέρχονται μέσα από την κοινωνία και μπορούν να προσφέρουν πολύ περισσότερα από τους πολιτικούς. Ζουν κοντά στους πολίτες έχουν εμπειρίες και δεν είναι δέσμιοι κάποιων κομματικών χώρων. Όλοι οι εφευρέτες, οι καινοτόμοι δεν ήσαν πολιτικοί. Την δραστηριότητα τους την εξαντλούσαν πάνω σ’ αυτό που τους ενδιέφερε και που απευθυνόταν σ’ όλη την κοινωνία, χωρίς να έχει καμιά κομματική χρειά. Γνωρίζω προσωπικά ο ίδιος, αλλά και άλλοι γνωστοί μου πολίτες που απευθύνθηκαν συγκεκριμένα σε υπουργούς, με προτάσεις για καινοτόμες ιδέες, που θα βοηθούσαν στην καλύτερη λειτουργία κάποιων τομέων του κράτους. Απάντηση δεν έπαιρναν από τους υπουργούς αλλά από κάποιο γραφείο συνήθως ιδιαίτερο του υπουργού χωρίς καν να ενημερωθεί ο υπουργός. Περίπτωση ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΥ «ο υπουργός ενημερώθηκε θα λάβει υπ’ όψη κτλ». Οι πολιτικοί απ’ όποιο αξίωμα κι αν βρίσκονται δεν λένε την αλήθεια, γιατί δεν θα έχουν μέλλον, ούτε μέσα στα όργανα του κόμματος τους, αλλά και στην ετυμηγορία των πολιτών. Οι πολίτες είχαν συνηθίσει να ακούν αυτά που τους αρέσουν , τέτοιες ήταν οι γραμμές των κομμάτων (να τους χαϊδεύουν τα αυτιά).
Σήμερα ύστερα απ’ αυτά που έχουν συντελεσθεί, οι πολίτες δεν πιστεύουν πια στους πολιτικούς. Δυστυχώς με τα καμώματα τους οι πολιτικοί έκαναν τους πολίτες να μη πιστεύουν πια στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Αν ανατρέξουμε στο αρχαίο κείμενο του Θουκυδίδη στον Επιτάφιο του Περικλέους που λέει ότι: «όποιος δεν ασχολείται με τα κοινά (πολιτική) είναι ΑΧΡΗΣΤΟΣ». Αυτό λοιπόν πετύχανε οι πολιτικοί να μας κάνουν ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ!
Πώς όμως θα κυβερνηθούν οι λαοί χωρίς πολιτικούς; Να κυβερνηθούν με πολιτικούς αλλά να σεβασθούν λίγο το λαό τους. Να μειώσουν το αλάτι του ψεύδους αφού είναι αδύνατο να το καταργήσουν.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Δημήτρης Κωνσταντουδάκης
