Το 1ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Ηρακλείου θα πραγματοποιηθεί στις 27 και 28 Μαϊου στο Πάρκο Υγειονομικού και την Πύλη Βηθλεέμ στο Λάκκο. Την ευθύνη διοργάνωσης έχουν η Πρωτοβουλία Ηρακλείου για τους Πρόσφυγες/Μετανάστες και το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ηρακλείου (Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο).
Σε σχετικό κείμενο αναφέρονται τα εξής:
Σας περιμένουμε όλους και όλες, μικρούς και μεγάλους, ντόπιους και μη, εργαζόμενους και άνεργους, να γιορτάσουμε τη διαφορετικότητα, απαιτώντας τα εντελώς αυτονόητα για τον 21ο αιώνα: ισότητα, ελευθερία κίνησης, ελευθερία λόγου.
Το δρόμο που βαδίζουμε τον άνοιξαν οι καθηγητές και καθηγήτριες της ΕΛΜΕ Ηρακλείου το καλοκαίρι του 2013 με τη Γιορτή Διαφορετικότητας που διοργάνωσαν στο Πάρκο Γεωργιάδη. Παίρνουμε τη σκυτάλη και, παρέα με το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ηρακλείου (Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο), συνδιοργανώνουμε το πρώτο αντιρατσιστικό φεστιβάλ με σκοπό να καθιερωθεί με τα χρόνια και στην πόλη μας.
Μετά το μεγάλο προσφυγικό κύμα του καλοκαιριού 2015, η κατάσταση αυτών που δεν πρόλαβαν να φύγουν πριν το κλείσιμο των συνόρων διαρκώς χειροτερεύει: ο εγκλεισμός είναι ο κανόνας πλέον στα νησιά του Αιγαίου και στην ηπειρωτική Ελλάδα, για όσους και όσες «αποχαρακτηρίστηκαν» εν μια νυχτί από πρόσφυγες, με την υπογραφή της συμφωνίας Ε.Ε. και Τουρκίας τον Μάρτιο του 2016, και βαπτίστηκαν «οικονομικοί μετανάστες», δίνοντας στον όρο μια σχεδόν απεχθή χροιά -λες και δεν έχει η ίδια η Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες τα χρόνια της κρίσης! Μέσα σε συνθήκες άθλιες οι έγκλειστοι πρόσφυγες (ΒΙΑΛ στη Χίο, Μόρια στη Λέσβο και αλλού), έχουν να επιλέξουν: κατάθεση αίτησης ασύλου, που στην πλειονότητα των περιπτώσεων απορρίπτεται με fast track διαδικασίες, αντιμετωπίζοντας την σχεδόν βέβαιη απέλασή τους στην «ασφαλή» Τουρκία, ή προσφυγή για άλλη μια φορά στα κυκλώματα διακινητών με κίνδυνο της ζωής τους, για να περάσουν από δεκάδες τείχη, αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, πιθανότητα φυλάκισης εκ νέου ώστε στο τέλος να βρεθούν στο Δυτικό Ευρωπαϊκό Παράδεισο.
Και εκεί ωστόσο η κατάσταση δεν είναι ρόδινη: ακροδεξιές φωνές εκτός και εντός των εθνικών κοινοβουλίων υψώνονται: από την ουκρανική οργάνωση «Σβομπόντα» και το γερμανικό αντι-ισλαμικό κίνημα «Pegida», μέχρι τη Λεπέν στη Γαλλία και τον Βαν ντερ Μπέλεν στην Αυστρία, η Ευρώπη φαίνεται να έχει γυρίσει δεκαετίες πίσω ξεχνώντας ή ολότελα αγνοώντας το αιματηρό παρελθόν της ναζιστικής Γερμανίας. Στην Ελλάδα, οι προσφυγικές δομές «φιλοξενίας» δέχονται επιθέσεις από ορδές φασιστών μπροστά στα αδιάφορα μάτια των τοπικών κοινωνιών με την αγαστή πολλές φορές συνεργασία της αστυνομίας, ομοφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες ξυλοκοπούνται συνεχώς στους δρόμους της Αθήνας (και όχι μόνο, μην ξεχνάμε τον «δικό μας» Γιακουμάκη), το περίφημο bullying κερδίζει έδαφος στα σχολεία κάθε χρόνο. Συνάνθρωποί μας διαλυμένοι από την οικονομική κρίση έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με αποδεκατισμένες κρατικές υπηρεσίες, σχολεία που κλείνουν, νοσοκομεία που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του πληθυσμού και ξεπέφτουν στην εύκολη, λαϊκιστική ρητορεία της Χρυσής Αυγής. Κάτοικοι με κινητικά προβλήματα ή άλλα άτομα ΑμεΑ αδυνατούν να κυκλοφορήσουν στις πόλεις λόγω έλλειψης κατάλληλων υποδομών, αποκλείοντάς τους όσο λίγες κοινωνικές ομάδες στα χρόνια της κρίσης αλλά και πολύ πριν από αυτή.
Στον αντίποδα όμως αυτού του ζοφερού κλίματος υπάρχουν ακόμα πολίτες και συλλογικότητες που αντιδρούν, τόσο εδώ, όσο και στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο: από τις διαδηλώσεις των εκατομμυρίων ανθρώπων κατά της εκλογής Τραμπ, τις αντιδράσεις της γαλλικής κοινωνίας ενάντια στη Λεπέν, τις μαζικές αντιφασιστικές συγκεντρώσεις σε Γερμανία, Αυστρία, Σουηδία και Φινλανδία, τους Ευρωπαίους κι Αμερικανούς που ήρθαν με δικά τους έξοδα να βοηθήσουν πρόσφυγες στα νησιά του Αιγαίου, τις καμπάνιες για την στήριξη της κουρδικής Ροτζάβα, τις φωνές αντίστασης στην Τουρκία παρά την τρομοκρατία του σουλτάνου Ερντογάν, μέχρι τις αυτό-οργανωμένες δομές σίτισης και τις καταλήψεις στέγασης σε Λέσβο, Χίο, Λέρο, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού, το Κίνημα Αλληλεγγύης παλεύει προτάσσοντας την αυτό-οργάνωση, την ελευθερία, τα ίσα δικαιώματα. Σε αυτό το Κίνημα ανήκουμε κι εμείς και έναν τέτοιο κόσμο οραματιζόμαστε και παλεύουμε να χτίσουμε. Με αυτές τις δομές θα βρεθούμε λοιπόν, στις 27 και 28 Μαΐου στο Πάρκο Υγειονομικού και την Πύλη Βηθλεέμ, στην περιοχή του Λάκκου, να συζητήσουμε, να φάμε, να τραγουδήσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις.
Σας περιμένουμε!
Πρωτοβουλία Ηρακλείου για τους Πρόσφυγες/Μετανάστες
Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ηρακλείου (Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο)