Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος IFJ
Οι συζητήσεις περί μνημονίου συχνά προσλαμβάνουν τη μορφή ιδεολογικής αντιπαράθεσης αναφορικά με το οικονομικό μοντέλο που κρίνεται ως πιο αποδοτικό. Ποια είναι όμως η σημασιολογική ερμηνεία, το περιεχόμενο της «απόδοσης» ενός οικονομικού μοντέλου; Πώς αυτό μπορεί να «αποδώσει» αν οι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας, το κοινωνικό κράτος συνθλίβεται, οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού δέχονται διαρκή ραπίσματα με μειώσεις στις συντάξεις, στα επιδόματα, στην πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας; Πώς μπορεί να «αποδώσει» όταν οι καταθέτες έχουν υποστεί το πρωτόγνωρο κούρεμα, οι δανειολήπτες με πρωτοφανείς ρυθμίσεις και συνοπτικές διαδικασίες κινδυνεύουν να χάσουν την πρώτη κατοικία και τη μικρή επαγγελματική τους στέγη και πολλοί εγγυητές κινδυνεύουν ένεκα των νέων δεδομένων; Με άλλα λόγια, πώς μπορεί να «αποδώσει» όταν η εφαρμογή του θεμελιώνεται στην περιστολή αναγνωρισμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Καθώς έχουν συμπληρωθεί 2 μήνες από την ανάληψη της κυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ, είναι ορατή η επαφή της ντόπιας διαπλεκόμενης – ολιγαρχίας με τους δανειστές, με απώτερο σκοπό η «ανατροπή» της κυβέρνησης σαν αποτέλεσμα της μη υπογραφής της συμφωνίας των μνημονιακών κυβερ¬νήσεων που με τις τραγικές επιλογές τους δημιούργησαν την ανθρωπιστική κρίση.
Η αλήθεια είναι ότι όποιος πολιτικός φορέας όσο καλές προθέσεις κι αν έχει, όταν επιχειρήσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, βρίσκει απέναντί του ισχυρές εναντιότητες από αντίπαλα συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδας, αποτέλεσμα να έχουν κάποια παρέκκλιση από το προγραμματικό τους πρό¬γραμμα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η νωπή εντολή δεν θα έχει αποτέλεσμα.
Η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς στη χώρα μας δεν έχει συμπληρώσει την περίοδο χάριτος των 100 ημερών και ήδη οι αντιδράσεις στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες στο εξωτερικό και στο εσωτερικό (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ – ΜΜΕ) υπήρξαν εντονότατες ακόμη για τους πιο συντηρητικούς.
Η εγχώρια διαπλοκή, εφημερίδες «έγκυρες», διαδικτυακά sites, δημοσιογράφοι παπαγαλάκια «έμισθοι» των Ολιγαρχών, δίνουν τον δικό τους ανένδοτο αγώνα. Πιστεύοντας ότι η κυβέρνηση θα πέσει μπροστά στο “BULLYING” των Ευρωπαίων δανειστών.
Έχοντας κατά νου νέους κύκλους αποσταθεροποίησης η εγχώρια διαπλοκή προσπαθεί να αποδομήσει στα μάτια της κοινωνίας την έξωθεν καλή μαρτυρία της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Μάθημα ήθους μιας Αριστερής κυβέρνησης επιδεικνύει υπό τον Αλέξη Τσίπρα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με αρκετές επιλογές που δίνουν το στίγμα της νέας πολιτικής – κυβερνητικής διακυβέρνησης.
Μπορεί μια κυβέρνηση της Αριστεράς να ανταπεξέλθει στην επίθεση των δυνάμεων εγχώριων και διεθνών παραμένοντας στην ιδεολογική της πλατφόρμα;.
Μπορεί παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές να υπάρξει μια ιδεολογική – ηθική αντεπίθεση με στόχο την αναγέννηση της πολιτικής, οικοδομώντας μια σχέση εμπιστοσύνης της Αριστεράς με τον κόσμο;
Η απάντηση στα ερωτήματα είναι καταφατική. Μπορεί. Καθώς για την κοινωνία η υποστήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μονόδρομος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα των εκλογών αποτελεί μια μεγάλη νίκη, όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για την ευρύτερη Αριστερά, κινήματα, την κοινωνία συνολικά.
Απαλλαχτήκαμε από την αντιλαϊκότερη κυβέρνηση των τελευταίων 40 χρόνων, ενώ η Αριστερή νίκη στην Ελλάδα έχει δημιουργήσει ένα πλατύ ρεύμα αλληλεγγύης και ελπίδας σε λαούς και κινήματα της Ευρώπης και όχι μόνο.
Το διακύβευμα της Αριστεράς δεν θα έχει τύχη σε μια κοινωνία όπου ο στρατός θεωρείται ο πλέον αξιόπιστος θεσμός (δημοσκοπικά), οι μετανάστες είναι πολλοί και δεν χωράμε άλλους, η Μακεδονία είναι Ελληνική, και οι Τούρκοι προαιώνιοι εχθροί, οι αμυντικές δαπάνες αναγκαίο κακό, η εκκλησία ιερή, η δικαιοσύνη αμερόληπτη, οι δημόσιοι υπάλληλοι λαμόγια, και η Ελλάδα στο κέντρο του κόσμου.
Τέλος… είναι δυνατόν για την Αριστερά να μην θέσει στην κορυφή της ατζέντας της, την κατάργηση των τροχονόμων, των φυλάκων τύπου Γ’, του κοινωνικού αποκλεισμού των τσιγγάνων και των ψυχικά ασθενών;
Το πολιτικό “bullying” θα συνεχισθεί από τους ξένους αλλά και τους ντόπιους ολιγάρχες…
Αλλά στο τέλος της ημέρας θα είμαστε εκεί για να αλλάξουμε αυτό που ήμασταν… η ζωή μας και οι δράσεις μας θα συνεχιστούν για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να αποφύγουμε… μελλοντικά “πολιτικά bullying”.
