Τρεις φίλοι και παλιοί συνοδοιπόροι από τα χρόνια της δικτατορίας αποφάσισαν να ενώσουν και πάλι τις δυνάμεις τους, πραγματοποιώντας απεργία πείνας από τις 15 έως τις 18 Δεκεμβρίου, έξω από τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα, με σκοπό να διαμαρτυρηθούν για τη στάση της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας αλλά και για τη μη αποπληρωμή του αναγκαστικού δανείου που είχε συναφθεί επί Κατοχής το 1942.
Ο 75χρονος Λευτέρης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΑΚ Σουηδίας και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κατά την περίοδο 1990-1996, συναντά το συνομήλικό του, Δημήτρη Βασιλειάδη, ιδρυτικό και δραστήριο μέλος της αντιδικτατορικής επιτροπής στη Σουηδία και πρώην νομάρχη Πιερίας (1987-89) αλλά και τον 78χρονο Νίκο Καρακίτσο, μια ευγενική και εμβληματική φυσιογνωμία του αντιδικτατορικού αγώνα στη Σουηδία, που κατοικεί εδώ και εξήντα χρόνια στη Στοκχόλμη.
Οι τρεις τους φιλοδοξούν μέσα από τη διαμαρτυρία τους να δώσουν ένα μάθημα ζωής: ότι ο αγώνας και η αντίσταση για το δίκαιο μιας χώρας δεν κοιτάζει ηλικίες και χρόνια. Είναι, άλλωστε, η τρίτη φορά που πραγματοποιούν ένα τέτοιο εγχείρημα.
Παρατίθεται παρακάτω το κείμενο που εξέδωσαν, με αφορμή τη διαμαρτυρία τους:
παρά να ζεις μάταια»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
ΑΠΟ ΤΙΣ 10.00 πμ 15/12/2014 μέχρι 10.00 πμ 18/12/2014
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
ΚΑΙ ΤΗ ΜΗ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥ «ΔΑΝΕΙΟΥ» ΠΟΥ ΠΗΡΕ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ 1942
Ποτέ άλλοτε ίσως η ρήση του John Adams, δεύτερου Προέδρου των ΗΠΑ, «Μια χώρα μπορείς να την κατακτήσεις ή με το σπαθί ή με το χρέος» δεν δικαιώθηκε τόσο ηχηρά όσο στην περίπτωση της Ελλάδος.
Ό,τι δεν κατάφεραν οι Γερμανοί με τους δυο μεγάλους πολέμους και τα Pantzer τους, προσπαθούν να το επιτύχουν τώρα με το επονείδιστο χρέος που μας επέβαλαν. Τα εδώ γιουσουφάκια τους και μίσθαρνα όργανα, με εντολές και επιταγές των αφεντικών τους, φόρτωσαν στις πλάτες των Ελλήνων ένα δυσβάσταχτο φορτίο, και αυτό εξ αιτίας των μιζών, της μεγαλομανίας τους και της εξάρτησής τους.
Με τα μιζαδόρικα και άχρηστα εξοπλιστικά προγράμματά τους, τους ολυμπιακούς αγώνες και τα πανάκριβα φαραωνικά έργα βιτρίνας (Μέγαρα Μουσικής, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» κλπ.) χρεοκόπησαν τη χώρα και αυτοκτονούν το λαό της.
Το «Κίνημα της Αξιοπρέπειας» δημιουργήθηκε από Έλληνες και ξένους φίλους της Ελλάδος για να πληροφορήσει τη διεθνή κοινή γνώμη ότι η Γερμανία αυθαίρετα και με νταηλίκι δεν αποπληρώνει το «δάνειό» της που με εξαναγκασμό πήρε από την Ελλάδα το 1942.
Η Ελλάδα, από το 1822 μέχρι και σήμερα, «δανείζεται» και, έστω και με δυσκολία, ασθμαίνοντας, αγκομαχώντας και με τη γλώσσα έξω απ’ το στόμα, εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της. Σε όλα αυτά τα σχεδόν 200 χρόνια, μόνο μια φορά, το 1942, εξαναγκάστηκε να «δανείσει» στη Γερμανία, κι αυτό την ώρα και τη στιγμή που ο λαός της πέθαινε στους δρόμους από ασιτία (15.000 νεκροί στα πεδία των μαχών την περίοδο 1940-41 και 258.000 νεκροί από πείνα την περίοδο 1941-42).
Οι νεοκοτσαμπάσηδες, που παριστάνουν ότι κυβερνούν τη σημερινή Ελλάδα, παίζουν ακριβώς τον ίδιο ρόλο και έχουν την ίδια λειτουργία με εκείνη των κοτσαμπάσηδων επί τουρκοκρατίας. Είναι, δηλαδή, ο σύγχρονος φοροεισπρακτικός μηχανισμός των δανειστών-δυναστών του Ελληνικού λαού.
Όποιος διαβάσει το βιβλίο του John Perkins «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» – το συνιστώ θερμά και ανεπιφύλακτα – ή δει τη συνέντευξή του στον Στέλιο Κούλογλου, στο Διαδίκτυο, μπορεί να καταλάβει το έγκλημα που διαπράχτηκε και στη χώρα μας. Παραθέτω δυο γεγονότα όπως τα έζησα ο ίδιος πριν 26 και 20 χρόνια αντιστοίχως.
Στις 22 Φεβρουαρίου του 1988, επιστρέφοντας στην Αθήνα μαζί με τον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, από τα Γιάννενα όπου γιορτάστηκαν τα 75 χρόνια της απελευθέρωσής τους, επάνω στο φέρυ-μπόουτ από το Αντίρριο στο Ρίο, ανοίξαμε κουβέντα για την πολυσυζητημένη τότε γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου που το κόστος της υπολογιζόταν στα 350 περίπου δισ. δραχμές.
– Σε πόσα χρόνια θα γίνει η απόσβεση των χρημάτων, κύριε υπουργέ;
– Τι; Είσαι αντίθετος με την κατασκευή της γέφυρας;
– Και βέβαια, απάντησα.
– Μα ταλαιπωρούνται οι κάτοικοι της δυτικής Ελλάδος.
– Σέβομαι την ταλαιπωρία τους αλλά προέχει η ασφάλειά τους. Πρώτα πρέπει να γίνει ο δρόμος Ιωάννινα-Αντίρριο ή ο δρόμος Ρίο-Κόρινθος, που αποτελούν τις μεγαλύτερες καρμανιόλες της Ευρώπης και εάν και όταν περισσέψουν χρήματα να γίνει και η γέφυρα. Τι προϊόντα θα μεταφέρονται από αυτήν τη γέφυρα κύριε υπουργέ; Τα πορτοκάλια της Άρτας ή τα καπνά του Αγρινίου; Η Σουηδία μεταφέρει τον τεράστιο όγκο των βιομηχανικών της προϊόντων και της ξυλείας της με παρόμοια φέρυ-μπόουτ σαν αυτό που βρισκόμαστε τώρα.
– Σοβαρά; Μου απάντησε έκπληκτος. Αυτό θα το χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα.
Και σκύβοντας πάνω από το κεφάλι μου, μου είπε σχεδόν ψιθυριστά: Ξέρεις τι πιέσεις δέχομαι γι’ αυτήν τη γέφυρα;
Η συζήτηση σταμάτησε εκεί. Τότε νόμιζα ότι η γέφυρα θα χτιζόταν με ίδιους εθνικούς πόρους και ότι οι πιέσεις προέρχονταν από τους Έλληνες μεγαλοεργολάβους. Πολύ αργότερα έμαθα ότι αυτοί που πίεζαν για την κατασκευη ήταν οι Γάλλοι που τελικά πήραν το έργο και πληρώθηκαν με κρατικά ομόλογα, δηλαδή με δανεικά.
Το 1994, συνάντησα στη Βοστώνη τον Έλληνα καθηγητή του ΜΙΤ και σύμβουλο σε μια σειρά διεθνών αεροδρομίων, κύριο Αμαντέο Οντόνι, που γνώριζα από την Ελλάδα. Έχω στο αρχείο μου δυο επιστολές του, μια προς τον κ. Σημίτη, πριν γίνει πρωθυπουργός και μια προς τον κ. Πάγκαλο, με την ιδιότητα του υπουργού Μεταφορών (και οι δυο μεγάλες μορφές του σοσιαλισμού).
Και στις δυο επιστολές ο κ. Οντόνι δηλώνει τις αντιρρήσεις του στην κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων. Πρότεινε δε τον εκσυγχρονισμό του αεροδρομίου του Ελληνικού με απείρως λιγότερα χρήματα και που θα ήταν σε θέση να εξυπηρετεί τις ανάγκες της χώρας για πενήντα τουλάχιστον χρόνια.
Αναφέρει και ως παράδειγμα την επέκταση του αεροδρομίου Saint Luis στο Kansas city. Τελικά έγινε το «Ελευθέριος Βενιζέλος», προφανώς λόγω των μεγάλων πιέσεων της Γερμανίας και των μεγάλων μιζών.
Έτσι τα μέλη του «Κινήματος της Αξιοπρέπειας», στη συνέχεια των απεργιών πείνας που πραγματοποίησαν μπροστά στο Σουηδικό Κοινοβούλιο (2-6 Μαΐου 2014) και στις Βρυξέλλες μπροστά στο Ευρωκοινοβούλιο (15-18 Ιουλίου 2014), θα πραγματοποιήσουν τριήμερη απεργία πείνας μπροστά στη Γερμανική Πρεσβεία στην Αθήνα από τη Δευτέρα στις 10.00 πμ, 15/12/14 μέχρι την Πέμπτη 10.00 πμ, 18/12/14.
Ζητώντας εδώ και τώρα να αρχίσει η αποπληρωμή του κατοχικού «δανείου» καθώς επίσης και η άμεση επιστροφή της κλαπείσης πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια της κατοχής έκλεψαν πάνω από 1.000.000 βιβλία, χιλιάδες απ’ αυτά χειρόγραφα, ανεκτίμητης αξίας, από βιβλιοθήκες και μοναστήρια. Από τη βιβλιοθήκη της Κέρκυρας έκλεψαν 70.000 περίπου βιβλία, από τη βιβλιοθήκη Μηλεών του Πηλίου, 10.000 βιβλία, τα μοναστήρια δε των Μετεώρων τα ξεγύμνωσαν τελείως.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στο Διαδίκτυο την άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του καθηγητή, Π. Τσακπουνίδη, που έδωσε στον εξαίρετο δημοσιογράφο, συγγραφέα και ερευνητή, Γ. Λεκάκη.
Επίσης ζητούμε να επιστραφούν αμέσως τα 11.000 αρχαία αντικείμενα (αγάλματα, αγαλματίδια, αμφορείς, βάζα, νομίσματα κλπ) που οι Γερμανοί, χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή και με περισσή αναισχυντία, πωλούν σε οίκους δημοπρασιών.