Του Ανδρέα Αναγνωστάκη, Ποινικολόγου – Δικηγόρου, εκπροσώπου της
Η Τρόϊκα, με την κατάθλιψη και την φτώχεια, που, επέβαλε, παράγει και αρρώστεια. ΑΥΞΗΘΗΚΕ η προσέλευση στα Δημόσια νοσοκομεία, κατά 30%. Στα κέντρα Υγείας κατά 17%. Στις Εργαστηριακές εξετάσεις κατά 15%.
Την ίδια στιγμή, υποβαθμίζεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Και οι Έλληνες νεόπτωχοι, υποχρεώνονται να πληρώνουν, το κόστος των ασθενειών. Έτσι, περιέρχονται, σε φρικτές αδυναμίες και στερήσεις. Και αναγκάζονται να ζουν, υπό συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής εξαθλίωσης.
Οι γιατροί, σίγουρα έχουν υποχρέωση, να επιτελέσουν τον κοινωνικό τους ρόλο. Αλλά δεν έχουν την δυνατότητα, να κάνουν αποτελεσματικές διαγνώσεις και θεραπείες, σε ανθρώπους, που, ΔΕΝ έχουν φάρμακα, επαρκή τροφή, θέρμανση και στέγη. Και κυρίως, αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό.
Ταυτόχρονα, συγχωνεύονται τα Νοσοκομεία.
Απουσιάζουν, βασικές Ειδικότητες.
Αποδεκατίζεται, το Ιατρικό Προσωπικό.
Μειώνονται τα κρεβάτια και εκχωρούνται κλίνες, σε Ιδιωτικές Ασφαλιστικές Εταιρείες. (566 τέτοιες).
Εξαφανίζονται βασικά υλικά. (Π.χ. λείπουν από τα χειρουργεία, ακόμη και γάντια) και ο στοιχειώδης Ιατρικός εξοπλισμός.
Οι γιατροί εξουθενωμένοι και επιβαρυμένοι, με την προοπτική του επερχόμενου Ιατρικού προλεταριάτου, προσφέρουν υπηρεσίες, «υπό συνθήκες Γαλέρας».
Και όλα αυτά, χάρη της μνημονιακής αλυσίδας, που, καθυπόταξε τις στοιχειώδεις ανάγκες της υγείας των πολιτών, στους επονείδιστους όρους του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, για να αποδίδονται, τα χρέη, που, στην Ελλάδα ως χώρας Προτεκτοράτου επιβάλλουν!
Όμως, ΚΑΝΕΝΑ ΔΑΝΕΙΟ, δεν αποδίδεται, σε β ά ρ ο ς, της υγείας και της ζωής των πολιτών.
ΑΥΤΟ, επιβάλλει, η ΑΡΧΗ της κατάστασης ανάγκης, που, έχει καθιερωθεί διεθνώς.
ΠΡΩΤΑ Η ΥΓΕΙΑ, μ ε τ ά , οι κερδοσκόποι.
Κάθε τέτοια «απόδοση», αποτελεί, βαρύ έγκλημα και επιφέρει σκληρή τιμωρία.
Καμμία υπογραφή Κυβέρνησης, ή άλλου εκπροσώπου, σε Σύμβαση ή Μνημόνιο ή Μεσοπρόθεσμο, δεν δεσμεύει τον λαό, όταν, αυτή, έχει επακόλουθο, την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και την κατάργηση, του συνταγματικά καθιερωμένου δικαιώματος, για προστασία της Υγείας και της Ζωής. (άρθρο 5 του Συντάγματος).
Γενικά, οι υπογραφές των Κυβερνήσεων και των άλλων εκπροσώπων ΔΕΝ υποχρεώνουν, τους Λαούς, όταν, βλάπτονται και εξευτελίζονται, απ’ αυτές.
Διότι, τέτοιες υπογραφές, πλήττουν την λαϊκή κυριαρχία, που, αποτελεί θεμέλιο του πολιτεύματος. (άρθρο 1 του Συντάγματος).
Οι υπογραφές της, έχουν κύρος ΜΟΝΟ, όταν, ωφελούν τους πολίτες και ανυψώνουν, την αξιοπρέπεια και τον έξωθεν σεβασμό.
