Προσπαθώ να τους ξεχάσω, όλους αυτούς. Να ξεχάσω, σαν τις χειρότερες αμαρτίες του εκλογικού μας σώματος, αυτά τα γεννήματα των χείριστων αποφάσεών μας. Μάλιστα, καλό μου πληκτρολόγιο, προσπαθώ να ξεχάσω ότι όλες κι όλοι εμείς, είμαστε εκείνοι που με την ψήφο μας και με την ανοχή μας, τους αφήσαμε αυτούς τους άθλιους να μας κυβερνούν, τόσα χρόνια.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβλεπα ξανά τον θλιβερό Μind-The-GAP, αυτόν τον ανεκδιήγητο ηγεμονίσκο εκ Δυτικής Λιβύης στο δέκτη της τηλεόρασής μου και δε θέλω να ασχοληθώ, μαζί του. Μόνο παραμένω ευχόμενος να εξαφανιστεί στον βόθρο της πολιτικής μας ιστορίας, συμπαρασύροντας -εκτός από τη δυναστεία του- και το όλον πράσινο σοσιαληστρικό «κίνημα»∙ μαζί με τα χρέη του, και τα χρηματικά και τα ιστορικά, ας πάει στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας.
Ούτε αντέχω να βλέπω πια, δίπλα στην πράσινη γλάστρα, τον περισσότερο απ’ όλους ασυγχώρητο: αυτός είναι ο μπάρμπα-Φανούρης, που καθόταν ο θλιβερός και μοίραζε οφίκια, παρόλο που αμέσως φάνηκαν οι καταστροφικές προθέσεις και η πολιτική αγυρτεία της Τρόικας Εσωτερικού στην οποία είπε “παρών”∙ αλλά και μ’ αυτόν απαξιώ να ασχοληθώ περισσότερο, γιατί είναι τόσο βαρετός και τόσο αμελητέος πολιτικά, όσο πραγματικά του αξίζει!
Αλλά, έτσι που αλλάζω τα κανάλια, όταν πέφτω πάνω σε αυτό το άθλιο παχύδερμο του πολιτικού μας βασιλείου, τον πρώτο τη τάξει παρασυνταγματολόγο, τον καταχραστή Τούρκογλου, δεν μπορώ παρά να μην θυμάμαι αυτά που έγιναν και που καλύτερα να μην τα ξεχνάμε ως να είχαμε τη μνήμη του χρυσόψαρου:
Κούρεμα με αισχρό στυλ ήταν το προ-προπέρσινο, αν θέλομε να θυμηθούμε τις προσωπικές (sic) επιτυχίες του κουρέα του P.S.I. και- ευτυχώς όχι πια- αντιπροέδρου της κυβέρνησης των Ολετήρων.
Αυτή η περιβόητη επιλεκτική χρεοκοπία, ή με άλλα σωστότερα λόγια, αυτή η καταλήστευση των δημόσιων πόρων, εξασφάλισε τα συμφέροντα κάποιων ιδιωτών επενδυτών εις βάρος του ελληνικού δημοσίου συμφέροντος. Έτσι αποδείχθηκε από τα πράγματα –δεν κρύβονται αυτά για πολύ- και από την εξέλιξη των χρηματοοικονομικών μεγεθών, ότι αυτή η επιλεκτική χρεοκοπία, και το περιβόητο P.S.I. που τη συνόδευσε, ήταν ένα οργανωμένο έγκλημα, ένα σχέδιο κάλυψης των εκτεθειμένων θεσμικών δανειστών στο ελληνικό δημόσιο χρέος, εις βάρος του ελληνικού δημόσιου συμφέροντος και το άχθος πέρασε βαρύ -και αυτό φαίνεται κάθε μέρα που περνάει, μέχρι και σήμερα- όλο και πιο βαρύ, στις πλάτες μας.
Άναυδοι και οριζοντιωμένοι στους καναπέδες μας, αλλάζουμε το ένα μετά το άλλο τα κανάλια και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι ήταν τελικά αυτό που μας βρήκε κι από που μας ήρθε η κατραπακιά!
Από την άλλη, ο προηγούμενος εξωκοινοβουλευτικός Οικονομικός Διευθυντής της κυβέρνησης των Ολετήρων, είχε αρνηθεί ενώπιον της, ευτυχώς πλέον διαλυμένης, Βουλής-οπερέτας, να παραδεχθεί ότι πλήρωνε ακούρευτα και «εις ολόκληρον» ομόλογα που εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι, οι φίλοι του, τα κοράκια, οι ύαινες και τα σκουλήκια της διεθνούς κερδοσκοπίας, αγόραζαν στα 12 ή στα 17 λεπτά του ευρώ! Μπορεί να μην το είχε παραδεχθεί, αλλά ωστόσο δεν είχε κάνει κάτι παράνομο o “υπουργός”! Αυτά είχε συνομολογήσει επί Παπαδημοκρατίας ο προκάτοχός του, ο προαναφερόμενος αισχρός παρασυνταγματολόγος κι επίδοξος σωτήρας μας, που σήμερα θρασέως κόπτεται για την ιστορική παράταξη, την οποία κατάφερε να βουλιάξει!
Αλλά ακόμα κι αν αρνιόταν ο προηγούμενος, αλήστου μνήμης Οικονομικός Διευθυντής να το εκστομίσει, το ομολογούν τα γεγονότα και οι εγγραφές στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, καθαρά και ξάστερα πια. Το επανέλαβε και παλιός στενός συνεργάτης του πρωθυπουργεύοντα ολετήρα, ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων κι εκ νέου υποψήφιος βουλευτής Α΄Αθηνών, κ. Νικήτας Κακλαμάνης: “Τα χρήματα της δόσης ούτως ή άλλως δεν πήγαν σε ανάπτυξη, πήγαν για να πληρωθούν τα ακούρευτα ομόλογα δανειστών και πιστωτών μας”. Έχει μια σημασία, να ακούς αυτήν την αλήθεια από τα χείλη πολιτικού φίλου και υποστηριχτή αυτής της άθλιας κυβέρνησης που ευτυχώς έπεσε υπό το βάρος των ανομημάτων της και με αφορμή την εκλογή του ΠτΔ.
Την ίδια ώρα -αλλά ούτε για αυτό μιλάει κανείς τους- ενορχηστρώνεται ένα νέο κύμα ανηλεούς όσο και ανώφελης φοροεπιδρομής επί δικαίων και αδίκων, όπως πιστοποιείται από το e-mail του νέου -κι εκ νέου εξωκοινοβουλευτικού, τι ανείπωτη χαρά- Οικονομικού Διευθυντή, του παντοπωλείου «Η Ελλάς».
Παγώνει τις καρδιές όλων μας η νέα φορολογική καταιγίδα που μαζεύεται πάνω από τα κεφάλια μας και πρωτίστως στα κεφάλια εκείνων που μέχρι προχθές ζούσαν στο σπιτάκι τους, αξιοπρεπείς νοικοκυραίοι, μιαν ήσυχη κι έντιμη ζωή, πληρώνοντας και την τελευταία δεκάρα του φόρου που τους αναλογούσε. Σήμερα, οι περισσότεροι, κηρύσσουμε ο ένας πίσω από τον άλλο στάση πληρωμών στην εφορία. Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το πιστοποιούν ότι οι τσέπες μας είναι άδειες και στεγνές.
Την ίδια ώρα που παλεύουμε αδίκως για να ξεπληρώνουμε τους εξωφρενικούς και παράνομα επιβεβλημένους φόρους, μαζί τρέμομε και μην μας τύχει κανένα κακό κι αρρωστήσομε ή γλιστρήσομε και σπάσομε κανένα πόδι, ή καμία λεκάνη, χτύπα ξύλο, γιατί αλίμονό μας! Τρομάζομε στη σκέψη αυτού που ενδέχεται να μας περιμένει στα δημόσια νοσοκομεία –για ιδιωτικά, ούτε κουβέντα, δεν περισσεύουν- και ιδρώνομε, λουφάζομε από την αγωνία και σταυροκοπιόμαστε ή φτύνομε στον κόρφο μας, κατά που συνηθίζει ο καθένας μας, παλεύοντας να ξυπνήσομε από τον εφιάλτη.
Κι εσύ τι θα κάνεις? Τις οικονομίες σου τις στερεύει η δίψα του φοροεισπράκτορα. Τα τοκογλυφικά επιτόκιατης καθυστέρησης των δόσεων των κεφαλικών φόρων, δε σε αφήνουν να κοιμηθείς. Το ρεύμα έχει μείνει απλήρωτο και χρωστάς δυο νοίκια. Το αφεντικό, σου δίνει έναντι των οφειλόμενων μισθών από τον περασμένο Αύγουστο, ο βερεσές του κόπου σου, όλο και μεγαλώνει -και ξέρεις ότι ζορίζεται κι αυτός πολύ άσχημα.
Την ίδια ώρα, αυτοί οι θρασείς, υποτιμώντας για άλλη μια φορά τη νοημοσύνη μας, μιλάνε πάλι για success stories, και για ανάπτυξη, σαν τα κασετόφωνα που χάνουνε στροφές.
Ο αστείος Φον Αντωνάκης που θα παριστάνει για λίγες ακόμα μέρες τον πρωθυπουργό –τελευταίες παραστάσεις, ξεφυλλίζει τις σημειώσεις του στο αναλόγιο που έχει μπροστά του, έτσι όπως τον βλέπεις να ιδρώνει και να ξεϊδρώνει στην τηλεόραση, διηγούμενος τα παραμύθια της Χαλιμάς, που και να ήθελες, δεν μπορείς να τα πιστεύεις πια.
Ακόμα περιμένεις το δωρεάν wi-fi αλλά αυτό, το δίνει μόνο η θυγατρική της Deutsche Telekom στην Ελλάδα, άμα έχεις να πληρώσεις το double play. Ούτε αυτή τη μικρή χάρη δεν του έκανε η αφέντρα του, που στο τέλος, ας είναι καλά, τον απέλυσε.
Όχι, δεν τον αντέχεις πια αυτόν τον εσμό των αθλίων να σου σπάνε τα αυτιά, μαζί και τα νεύρα. Κλείνεις την τηλεόραση και δεν μπορείς να μην απορείς μέσα στην ξαφνική ησυχία… Ανοίγεις ξεφυλλίζοντας νευρικά την εφημερίδα, θυμώνεις πάλι, διαβάζοντας τους τίτλους από τις αγγελίες ψεύδους, πληρωμένες ρεκλάμες σε τετραχρωμία, όλων αυτών που διεκδικούν εκ νέου την ψήφο σου για να συνεχίσουν να σε κυβερνούν, τάχα μου, ενώ αυτοί ξέρουν μόνο να σε κοροϊδεύουν, να σε ξεζουμίζουν και να σε υποτιμούν.
Δεν μπορείς να βρεις την ησυχία σου, μόνο μονολογείς, διαβάζοντας τις λεζάντες κάτω από τις ιλουστρασιόν φωτογραφίες τους: “Τόσα ψέμματα, αλλά τόσα ψέμματα! Ετούτοι εδώ, αδερφέ μου, είναι παρανοϊκοί -εκτός κι αν μας θεωρούν, έναν ολόκληρο λαό, ηλίθιους…”
Η σύνθεση είναι από την ΟΚΤΑΝΑ
