Στην εποχή μας οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει μια σπάνια ικανότητα να είναι διαρκώς έκπληκτοι. Μια τέτοια περίπτωση αφορά τη βία στα σχολεία.
Η βία ζει μέσα στα σχολεία. Δεν είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο ομως σήμερα γιγαντώνονται οι συνέπειές της μέσω της χρήσης των νέων τεχνολογιών. Πλέον η βία καταγράφεται, αναπαράγεται, γίνεται viral, εξωθεί στο περιθώριο ανθρώπους, προκαλεί… έκπληξη.
Θυμόμαστε και παλιά συγκρούσεις στην Κοραή μεταξύ μαθητών του 3ου Γενικού Λυκείου και του 2ου Γενικού Λυκειου αλλα και του εκεί ΕΠΑΛ όπου μαθητές πετούσαν πορτοκάλια που δινόταν δωρεάν και σάπια αυγά, μα κάποιες φορές είχαν χρησιμοποιηθεί και πορτοκάλια με ξυράφια. Κάποτε, ένα τέτοιο πορτοκάλι είχε χτυπήσει καθηγητή οδηγώντας τον στο νοσοκομείο. Πολλές φορές γινόταν “καταδρομικές” επιθέσεις μαθητών σε σχολεία και οι ιστορίες αυτών των επιθέσεων έδιναν “κύρος” στο σχολείο. Τα ήρεμα σχολεία αναγνωρίζονταν ως σχολεία “φλώρων”.
Θυμόμαστε επίσης, περίπτωση όπου αμάξι καθηγητη είχε αναποδογυριστεί όχι επειδή είχε κάνει κάτι ιδιαίτερο σε κάποιον μαθητή, όπως στην πρόσφατη περίπτωση με μαθητές που αναποδογύρισαν και κατάστρεψαν αμάξι του καθηγητή τους επειδή χαστούκισε συμμαθήτριά τους, αλλά απλά επειδή δεν τον γούσταραν και επειδή ένοιωθαν ότι μπορούσαν.
Μέσω της άσκησης βίας οι μαθητές των πιο “κακών σχολείων” αποκτούσαν κύρος και σεβασμό στη μαθητική κοινότητα αφού άλλωστε ήταν πολύ πιο δύσκολο να αποκτήσουν αλλιώς.
Η βία στα σχολεία είναι συνέπεια και της οικονομικής ανέχειας. Πολλά παιδιά που επιλέγουν να ασκούν βία ή να εντάσσονται σε ομάδες που ασκούν βία προέρχονται από οικογένειες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα ή άλλης υφής προβλήματα. Δεν απολαμβάνουν της στήριξης που θα έπρεπε. Καταλήγουν σε “κακά” σχολεία. Το γνωρίζουν αυτά τα παιδιά, ότι εκεί καταλήγουν οι “κακοί μαθητές” και οι κακές συμπεριφορές πολλαπλασιάζονται.
Σε τέτοια σχολεία οι καθηγητές πολλές φορές γίνονται θηριοδαμαστές.
Η βία στα σχολεία είναι φαινόμενο δεκαετιων. Πολλοί περιγράφουν και σήμερα ιστορίες βίας από την περίοδο που ήταν μαθητές με κάποια περηφάνεια, σα να επιβίωσαν από κάποιο πόλεμο.
Η βία ζει μέσα στα σχολεία. Σήμερα όμως έχουν δημιουργηθεί και νέες μορφές βίας. Οι νέοι καταγράφουν τη βία που ασκούν, ως ένδειξη ισχύς. Η βία που ασκείται ενάντια σε καποιον πιο αδύναμο συμμαθητή τους αναπαράγεται, μετατρέποντας τη βία σε θέαμα το οποίο όλοι μπορούν να παρακολουθήσουν παντού, όποτε θέλουν.
Ουδείς αντιλαμβάνεται πόσο δύσκολο είναι πολλές φορές το έργο των καθηγητών, ή πολλοί απλά ξεχνούν και νοιώθουν έκπληξη.
Η έλλειψη υποδομών, ουσιαστικής στήριξης σε συνδυασμό με το προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον, τα οικονομικα προβλήματα αλλά και την έλλειψη ειδικών γνώσεων για τη διαχείριση τέτοιων περιπτώσεων από τους καθηγητές, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μειγμα.
Όμως, ουδείς έχει δικαίωμα να αισθάνεται έκπληξη.
Τι μπορεί να γίνει; Υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να προτείνουν μέτρα.
Το σίγουρο ειναι πάντως ότι η υποκρισία δεν δίνει καμία λύση.
