Δύο συγκάτοικοι και φίλοι συναντώνται αργά το βράδυ στο σπίτι που μοιράζονται. Η άφιξη του ενός διακόπτει τον ύπνο του άλλου, γεγονός που τους παρασύρει στην αφήγηση ενός ονείρου «προτού αυτό ξεχαστεί».

Ο Γιώργης – μάς αφηγείται ο φίλος του – προς αναζήτηση ενός νέου δωματίου για ενοικίαση, φτάνει στο κατώφλι ενός αγνώστου σπιτιού. Η Ευρυδίκη Θ. εμφανίζεται στην πόρτα. Οι δυο τους απολαμβάνουν μια μακρά συζήτηση, μια περιήγηση στον χρόνο, στον χώρο και στις ιστορήσεις που ανταλλάσσουν. Την σχέση τους αυτή διαρρηγνύει ο σύζυγος της Ευρυδίκης και το ενύπνιο λαμβάνει το ξαφνικό του τέλος.

Δύο ηθοποιοί, μια γυναίκα και ένας άνδρας, ακροβατούν πάνω από έναν γκρεμό εντυπώσεων, συλλογισμών, άλλοτε τολμηρών και άλλοτε στοχαστικών συνειρμών, στον οποίο κινδυνεύουν να καταβαραθρωθούν.

Η σκηνή – αυτός ο αλλόκοσμος χώρος εντός του οποίου λύνονται οι αιτιοκρατικές συνδέσεις – γίνεται το πεδίο ιστόρησης μιας εν προκειμένω ονειρικής αφήγησης. Η μουσική – αυτός ο αδιόρατος τόπος του ενστίκτου που λειτουργεί αυτόνομα και ανένταχτα – εξωθεί τους πρωταγωνιστές στην διατύπωση της επιθυμίας.

Πώς συλλαμβάνεται ο έρωτας μέσα στο όνειρο; Πώς οι φραγμοί του ξύπνιου μας κλονίζονται και γκρεμίζονται μέσα στη ζωή του ύπνου;

Πώς αυτή η αίσθηση του Θανάτου εγγράφεται σε κάθε τι – ιδέα, σκέψη, πράξη – σαν οίστρος και σαν τέλος;

Η αινιγματική γραφή του Νίκου Καχτίτση, οι αλλεπάλληλες αποσιωπήσεις και η αγωνία του τι είναι τελικά αλήθεια και τι ψέμα διαμορφώνουν βήμα-βήμα την ιστορία του Ενύπνιου. Τα ανθρώπινα πάθη που μένουν ανεπιτήδευτα στην έκφρασή τους ανυψώνουν τον άνθρωπο σε ποιητή. Δεν είναι τυχαία η αφιέρωση του έργου από τον συγγραφέα στον Τάκη Σινόπουλο. «Και τότε να/ ποίηση θερμή πατρίδα αφανισμένη.»

*Το διήγημα του Νίκου Καχτίτση Το Ενύπνιο είναι υπό έκδοση από τις εκδόσεις Κίχλη.