Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
«Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ’ τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ’ αίματα!
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Ποια δικαιοσύνη; Αυτή που πιάνει στα δίχτυα της τα κουνούπια και αφήνει τους ελέφαντες; Η δικαιοσύνη του Καλούση του δικαστή με την μεζούρα όπου προτιμούσε τις δίμετρες; Την δικαιοσύνη που πήγαινε θαλάσσια βόλτα με κότερα πιασμένη χέρι χέρι με την ανώτερη παπαδοκρατία; Την δικαιοσύνη της Αντωνία Ηλία που κρύβεται ακόμη στο Λονδίνο; Την δικαιοσύνη που τα πιανε από τους δικηγόρους για να αθωώνει; Που είναι η δικαστής που χειρίστηκε υπόθεση με μετοχές; Η κ. Μπουρμπούλια; Καταδικάστηκε; Ποια δικαιοσύνη; Αυτή που κάνει 7, 8, 10 χρόνια να δικάσει μια υπόθεση; Δεν φτάνει που είναι ταξική η δικαιοσύνη στην χώρα μας είναι και αναποτελεσματική.