Ο τελευταίος σταυρωτής θερμάνθηκε στον κόρφο του
Μια φορά και έναν καιρό πριν από αρκετά χρόνια ήταν ένα κορίτσι και ένα αγόρι που τα φόρτωσαν από τον κομματικό φορέα σε έναν νέο τότε επιχειρηματία.
Αφού βολεύτηκαν καλά – καλά και σε λίγα χρόνια τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν… οι δύο εκπαιδευθέντες στο μεταξύ πήγαν στον καντή τον ευεργέτη τους.
Μάταια όμως η απόπειρά τους να μπήξουν καρφιά. Απέτυχε: Ο επιχειρηματίας αθωώθηκε, όμως η επιχείρηση έκλεισε και οι δύο εργαζόμενοι που σαράκισαν το κλαδί που εκάθοντο έμειναν άνεργοι.
Ο πολεμηθείς και κατηγορηθείς πάλι – αν και σε δύσκολη θέση ευρισκόμενος – τους λυπήθηκε και τους βρήκε δουλειές.
Αμετανόητοι όπως αποδείχτηκε συνέχισαν να του έχουν άχτι.
Έλα σου που και ο επιχειρηματίας όμως ήταν ανυποχώρητος στην ανθρωπιά του. Όταν λοιπόν κατάφερε ένα νέο ξεκίνημα παρά την αντίθεση του δικηγόρου του προσέλαβε την κυρία.
Με δάκρυα στα μάτια, γονυπετής τον παρακάλεσε δίνοντας υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις για τη μεταμέλειά της.
Ξανά λοιπόν μαζί (αν και όλοι τον προειδοποίησαν να μην ξαναβάλει αυτό το φίδι στον κόρφο του).
Μετά από αρκετά χρόνια και αφού εξασφάλισε παχυλή για τα δεδομένα σύνταξη και με οικονομική άνεση στράφηκε ξανά για δεύτερη φορά κατά του ευεργέτη της που παρά τα 75 χρόνια ακόμα δεν παίρνει ούτε σύνταξη!!
Ανενδίαστα τον κυνήγησε με γόβα στιλέτο… στις δικαστικές αίθουσες αφού ξεπέρασε το πρόβλημα της Νομικής κάλυψής της.
Ούτε στο νομό που έμενε, ούτε στην Αθήνα μπόρεσε να βρει δικηγόρο αφού μόλις μάθαιναν τα δεδομένα απέτρεπαν το πρόσωπό τους. Βρέθηκε τελικά δικηγόρος από γειτονικό της νομό. Νεαρός και φιλόδοξος, τα κατάφερε…
Έτσι έμπηξε τα καρφιά της ως ο τελευταίος σταυρωτής στον άνθρωπο που την ευεργέτησε και τη βοήθησε να σπουδάσει τα παιδιά της, να κτίσει το σπ0ίτι της εξσφαλίζοντάς της εν γνώσει του, με θυσίες… υψηλή για τα δεδομένα σύνταξη.
Ποιοι ήταν οι προηγούμενοι σταυρωτές του πολυβασανισμένου αλλά αγέρωχου παρά την ηλικία του, επιχειρηματία; Όλοι αυτοί που δεν ενέδωσε στις ορέξεις τους και επειδή δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη παράμετρος της ιστορίας σαν παραμύθι που αφηγήθηκα.
Όσο για το δίδαγμα της αφήγησης;
Βγαίνει αβίαστα!
“Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος” ή “αχάριστο βοήθησες το χαμό σου πέτυχες”.
Το παραμύθι αυτό δεν έχει το γνωστό “κι έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα” γιατί “το άδικο ουκ ευλογείται” κι “όλα εδώ πληρώνονται”.
Επομένως είναι βέβαιο ότι οι εξελίξεις τρέχουν…
Και θα υπάρξει και συνέχεια διότι “υπάρχει και θεός”…
Αυτά μου είπε ο παθών και εγώ απλώς τα μετέφερα.
Πάσα ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα είναι, μου τόνισε, εντελώς τυχαία. Ένα παραμύθι αχαριστίας ήταν. Σκεφτείτε να συνέβαιναν αυτά στην αλήθεια.
Σκέτη ζούγκλα σου λέω.
Υπο-νομευτής