Αξιοπρεπής, προσηνής και ανθρώπινος, αισιόδοξος και επίμονος, συναινετικός, λειτουργούσε ως πόλος συγκέντρωσης νέων και δημιουργικών δυνάμεων. Όλα όσα έκανε είχαν ένα στόχο: να μεταδίδει τη ζωντανή πολιτιστική κληρονομιά της Κρήτης και ιδιαίτερα στις νέες γενιές.
Το βράδυ της 19ης Νοεμβρίου έβαλε ο Θεός σημάδι τον Γιώργη Ξυλούρη, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του, την ιδιαίτερη πατρίδα του, τους πολλούς κι αγαπημένους φίλους του, τον κόσμο της παραδοσιακής μουσικής.
Μοναχογιός του μεγάλου τραγουδιστή της Κρήτης Νίκου Ξυλούρη και της Ουρανίας, ο Γιώργης Ξυλούρης γεννήθηκε το 1960. Μετά το θάνατο του πατέρα του διατηρούσε μαζί με την μητέρα του το δισκοπωλείο «Νίκος Ξυλούρης,» στην οδό Πανεπιστημίου 57, σημείο αναφοράς τόσο για τους εν Αθήναις Κρήτες, όσο και για τους λάτρεις της κρητικής και γενικότερα παραδοσιακής μουσικής. Τα τελευταία χρόνια ήταν υπεύθυνος για το πωλητήριο του «Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων –Συλλογή Φοίβου Ανωγειανάκη» στην Πλάκα, το οποίο είχε εμπλουτίσει υποδειγματικά. Το χαμόγελό του και το βαθύ του ενδιαφέρον για την παραδοσιακή μουσική συνόδευε τον επισκέπτη του Μουσείου. Την αγάπη και τη βαθιά του γνώση για την παραδοσιακή μουσική, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά κάθε τόπου, μοιραζόταν με το ευρύ κοινό μέσα από τις εξαιρετικές ραδιοφωνικές μουσικές του εκπομπές και τις συναυλίες που οργάνωνε, με τελευταία τη μεγαλειώδη συνάντηση όλων σχεδόν των ενεργών φορέων της κρητικής παράδοσης στην Αθήνα τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Αξιοπρεπής, προσηνής και ανθρώπινος, αισιόδοξος και επίμονος, συναινετικός, λειτουργούσε ως πόλος συγκέντρωσης νέων και δημιουργικών δυνάμεων. Όλα όσα έκανε είχαν ένα στόχο: να μεταδίδει τη ζωντανή πολιτιστική κληρονομιά της Κρήτης και ιδιαίτερα στις νέες γενιές.
«Είμαι ευλογημένος που ανήκω σε αυτήν την μεγάλη μουσική οικογένεια, αλλά και που κατάγομαι από αυτόν τον τόπο. Η Κρήτη για εμένα είναι τα πάντα», συνήθιζε να λέει.
Ευχόμαστε θερμά συλλυπητήρια και κουράγιο στην οικογένειά του.
Καλό ταξίδι, Γιώργη Ξυλούρη.
