Το παζάρι των Βουκολιών, το πιο ιστορικό παζάρι των Χανίων, πραγματοποιήθηκε φέτος μετά από δύο χρόνια που αναβλήθηκε λόγω της πανδημίας.
Το παζάρι έχει μια μακρά ιστορία που ξεκινά από το 1870, καθιερώθηκε ως παζάρι που πραγματοποιείται κάθε Μεγάλη Παρασκευή και αποτελεί και σήμερα σημείο αναφοράς για την περιοχή αλλά και για όλα τα Χανιά.
Πασχαλινές αγορές από τους δεκάδες υπαίθριους εμπόρους, σαρακοστιανοί μεζέδες στα γραφικά καφενεδάκια της πλατείας, σε συνδυασμό με το αντάμωμα φίλων και γνωστών, συνθέτουν χρόνια τώρα το πολύχρωμο μωσαϊκό του παζαριού. Όμως φέτος, οι συνθήκες ήταν ιδιαίτερες, αφού είναι το πρώτο παζάρι που συμβαίνει εν μέσω πανδημίας και μέσω ενός μεγάλου πολέμου και αυτό φαίνεται ότι είχε αντίκτυπο και στις αγορές.
Όπως μας είπαν οι εμπόροι, φέτος η προσέλευση ήταν μικρότερη σε σχέση με πριν την πανδημία αλλά και αυτοί που ήρθαν ξόδευαν λιγότερο.
“Ευτυχώς που υπάρχουν και οι τουρίστες” μας είπε ο Μάκης προσθέτοντας ότι αν έλειπαν ο τζίρος θα ήταν πολύ χαμηλος.
Τα ίδια μας είπαν και οι κτηνοτρόφοι που πουλούσαν ζωά στη ζωοπανήγυρι.
"google ad"
“Οι περισσότεροι έρχονται, βλέπουν, μα δε αγοράζουν”, είπε ένας, ενώ κάποιος άλλος πρόσθεσε ότι “ο τζίρος είναι δέκα φορές μικρότερος σε σχέση με πριν την πανδημία”.
“Φέτος οι Χανιώτες θα σουβλίζουν κουνέλι”, μας είπε η Μαρία, αφού τα κατσίκια που πουλήθηκαν ήταν λιγα σε αντίθεση με τα κουνέλια που είχαν ζήτηση. “Όχι κατ’ ανάγκη για φάγωμα αλλά επειδή τα παιδιά τα ζητούν από τους γονείς τους”, πρόσθεσε.
Και οι πάγκοι φέτος ήταν λιγότεροι. Αιτία ίσως αποτελεί το γεγονός ότι η ανακοίνωση οτι θα πραγματοποιηθεί το παζάρι γνωστοποιήθηκε την τελευταία στιγμή αφού ως τότε ήταν άγνωστο αν θα επιτρεπόταν λόγω της πανδημίας.
Κάποιοι πάντως έκαναν καλύτερο τζίρο. Όσοι πουλούσαν προϊόντα όπως μέλι τα πήγαν καλά, κυρίως επειδή τέτοια προϊοντα τα αναζητούν οι τουρίστες.
“Οι ντόπιοι έχουν τις άκρες τους και βρίσκουν μέλι κατευθείαν από γνωστούς τους μελισσοκόμους” μας είπε γυναίκα που εργαζόταν σε πάγκο με προϊόντα από μέλι. “Οι τουρίστες όμως αναζητούν για τέτοια προϊοντα, ειδικά αν είναι ποιοτικά”
Το βέβαιο είναι ότι πολλοί επέλεξαν να βρεθούν στο παζάρι απλά επειδή είχαν ανάγκη να κοινωνικοποιηθούν. Στα τραπέζια έκατσαν ξανά μαζί οι φίλοι, γέμισαν τα τραπέζια με φαγητά και τσούγκρισαν τα ποτήρια τους με λαμπρά χαμόγελα, σχολιάζοντας κάθε τόσο τα της ακρίβειας και του πολέμου με στωικότητα και πολύ καλαμπούρι, “γιατί αλλιώς δε χωνεύεται η κατάσταση”, όπως μας είπε ο Κώστας λίγο πριν πιει άλλο ένα ποτηράκι ρακί.
Πάντως, παρά του ότι η πανδημία συνεχιζεται, η πλειοψηφία δε φορούσε μάσκες. “Κουράστηκε ο κόσμος”, μας είπε ο Βασίλης, “και όσοι φοβούνται πολύ απλά δεν ήρθαν”.
Στο παζάρι βρισκόταν και οι μαθητές της Β’ τάξης του Λυκείου Βουκολιών. Πουλούσαν λαμπάδες. Με τα χρήματα σκοπεύουν να επισκεφθούν τεχνολογικό ίδρυμα στην Ελβετία στα πλαίσια της ετήσιας εκδρομής τους. Λένε και αυτοί ότι φέτος η κίνηση είναι μικρότερη, όμως είναι αισιόδοξοι ότι θα συλλέξουν τα χρήματα που έχουν ανάγκη για το ταξίδι τους.
Το παζάρι των Βουκολιών είναι στο κέντρο της ζωής της περιοχής. Είναι ένα γεγονός που όλοι αναμένουν. “Το χειμώνα το χωριό είναι άδειο, το παζάρι γεμίζει με ζωντάνια την περιοχή. Το παζάρι πρέπει να συνεχίσει”, είπε η Άννα, κάτοικος της περιοχής.
Ιστορικό
Το παραδοσιακό παζάρι των Βουκολιών που οργανώνεται κάθε χρόνο την Μεγάλη Παρασκευή, αποτελεί σημείο αναφοράς για τα Χανιά.
Οι Βουκολιές, πριν και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν το εμπορικό κέντρο της κεντρικής και ανατολικής Κισάμου και μέρους του κεντρικού Σελίνου. Η περιοχή, καθώς ήταν γεωργοκτηνοτροφική, συγκέντρωνε κόσμο για πώληση και ανταλλαγή προϊόντων.
Ένα παζάρι, ένας τόπος δηλαδή δημόσιας αγοράς, το μοναδικό ίσως στην Κρήτη, που ξεκίνησε τον καιρό της Τουρκοκρατίας.
Το παζάρι των Βουκολιών τα παλαιότερα χρόνια ήταν ένας από τους κυριότερους χώρους για οικονομικές συναλλαγές και κοινωνικές σχέσεις και λειτουργούσε κάθε Σάββατο.
Τα παλαιότερα χρόνια σύμφωνα με μαρτυρίες μεγαλύτερων σε ηλικία κατοίκων γινόταν κυρίως εμπόριο ζώων αλλά και λαχανικών, όμως έμποροι από τα Χανιά πούλαγαν και διάφορα άλλα είδη. Οι μέρες που το παζάρι έφθανε στο αποκορύφωμά του ήταν την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου και τη Μεγάλη Παρασκευή. Τη Μεγάλη Παρασκευή μάλιστα γίνονταν και τα συνοικέσια, γι’ αυτό κατέβαιναν κοπέλες στις Βουκολιές από τα γύρω χωριά.
Το παζάρι στα χρόνια της άνθισής του καταλάμβανε όλη τη σημερινή πλατεία των Βουκολιών.
Το εμπόριο ζώων κυριαρχούσε από παλιά στο παζάρι των Βουκολιών. Οι βοσκοί έφερναν ολόκληρα κοπάδια από πρόβατα, κατσίκια και βόδια, που σφάζονταν ή πουλιούνταν εκεί. Μάλιστα το πρώτο έργο υποδομής που έγινε στις Βουκολιές ήταν ένα κτίριο για τη σταύλιση των ζώων, που προορίζονταν για το παζάρι του Σαββάτου. Κατασκευάστηκε με προσωπική εργασία των κατοίκων και διατηρείται μέχρι σήμερα. Έχει στεγάσει κατά καιρούς διάφορες υπηρεσίες και συλλόγους, ενώ σήμερα στεγάζει το δήμο και την αστυνομία.
Η ατμόσφαιρα θύμιζε γιορτή, καθώς ήταν μια ευκαιρία για φίλους και συγγενείς να ξαναβρεθούν, αφού, καθώς δεν υπήρχαν ξενοδοχεία, όσοι έρχονταν για το παζάρι αναγκάζονταν να καταλύουν σε φιλικά και συγγενικά σπίτια.
Παραμονή του παζαριού στήνονταν υπαίθριες ταβέρνες και τηγάνιζαν ψάρια, πατάτες, έψηναν κρέας, όλα με στοιχειώδη εξοπλισμό. Τη Μεγάλη Παρασκευή καταναλώνονταν πολλοί χοχλιοί και πολλά σαρακοστιανά και πουλιούνταν πάνω από χίλια ζώα. Στις μέρες μας συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία. Είναι η εμποροπανήγυρη του νομού και η μοναδική με το λαϊκό χαρακτήρα της παλαιάς εποχής, πολλές από τις εικόνες του τότε σώζονται και σήμερα με την σύγχρονη φυσικά μορφή τους.