«Ήμουν ακτιβιστής της Δεξιάς» δήλωσε ο Μάκης Βορίδης, αμέσως μόλις πέρασε την πόρτα της Συγγρού.
Πώς λέμε Greenpeace, σύλλογος για την διάσωση της Μεσογειακής Φώκιας κλπ, αλλά προς το πιο αποφασιστικό. Ο νεαρός Μάκης προσπαθούσε να διασώσει το προς εξαφάνιση είδος των φασιστών από όλους αυτούς που το θεωρούσαν ανεπιθύμητο.
Όσους δηλαδή απεχθάνονταν χούντες, 4η Αυγούστου, νεοναζί κλπ. Ο ακτιβισμός του νεαρού Μάκη ήταν η προσπάθεια για την διάσωση του «φασίστα,φασίστα». Ανάμεσα στα άλλα ακτιβιστικά τα οποία έκανε η ομάδα αυτή, ήταν να παίρνει τηλέφωνα στα σπίτια των ελλήνων εβραίων και να τους απειλεί ότι θα σκοτώσει τα παιδιά τους. Τα σύνεργα του ακτιβισμού του Μάκη, ήταν τα συνηθισμένα για κάθε ακτιβιστή: Τσεκούρια, αλυσίδες, ρόπαλα.
Σήμερα ο Μάκης όχι μόνο χαμογελά μέσα στον αχταρμά της πολιτικής αβεβαιότητας, αλλά έχει και το θράσος να κάνει χιούμορ μιλώντας για ακτιβισμό. Ίσως τελικώς, εκεί στα κτήρια της ΝΔ που έγιναν τα συνοικέσια για την μεταγραφή, ο Αντώνης Σαμαράς να είδε στο πρόσωπο του Μάκη κι αυτός έναν ακτιβιστή. Έναν άνθρωπο που θαυμάζει, αλλά δεν μπορεί να το εξομολογηθεί. Που μπορεί να περπατά μέσα στη λάσπη των χειρότερων πολιτικών θέσεων, αλλά στο μυαλό του Αντώνη είναι ένας πατριώτης που έρχεται από «τα Μυστικά του Βάλτου» της γιαγιάς του Πηνελόπης Δέλτα.
Όσοι σήμερα αντιλαμβάνονται την προσχώρηση του ΛΑΟΣ στη ΝΔ, ως ένα παιχνίδι για την κατάληψη της εξουσίας, ένα από τα γνωστά μάλιστα, ας αναλογιστούν και πάλι μήπως δεν είναι τίποτα άλλο από τον ακτιβισμό του Σαμαρά που μας βάζει σε περιπέτειες. Η σκληρή πολιτική του αντίληψη, που προσπαθεί να αντισταθμίσει τα αδούλευτα περιποιημένα και μαλακά του ακροδάχτυλα.
«Η δημόσια αυτοκριτική είναι ίδιον της Αριστεράς» είπε επίσης ο Βορίδης. «Οι δεξιοί τα λένε ή στον εαυτό τους ή στον εξομολόγο τους». Αυτός είναι ο λόγος που άνθρωποι σαν τον Βορίδη είναι χριστιανοί. Πρέπει να έχουν κάποιον να τους συγχωρεί για να μπορούν να χρησιμοποιούν το τσεκούρι. Και είναι σίγουρο πως στη ΝΔ, το τσεκούρι θα φτάσει ως το κόκαλο.
ΕΚΔΟΡΟΣΦΑΓΕΑΣ