Του Στάθη Σχινά
Αν κάποιο υψηλόβαθμο πολιτικό στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών στεκόταν ινκόγνιτο σε μια από τις μεγάλες ουρές που σχηματίζονται κάθε μέρα στο Τμήμα Εσόδων οποιασδήποτε ΔΟΥ (εφορίας) της χώρας, δεν θα άντεχε ούτε 15 λεπτά. Oχι εξαιτίας της όποιας αναμονής. Αυτό είναι το λιγότερο…
Δεν θα άντεχε την ψυχολογική πίεση από τις «καλές κουβέντες» που λένε για την κυβέρνηση πολλοί εκ των συνωστιζομένων που είχαν την ατυχία να βρουν τον τραπεζικό τους λογαριασμό άδειο επειδή χρωστούν στην εφορία… Και έκαναν το έγκλημα να κρατάνε σε κάποιον λογαριασμό δύο, τρεις, πέντε χιλιάδες ευρώ για ώρα ανάγκης. Και όλοι αυτοί δεν είναι φοροφυγάδες. Eκαναν δήλωση, βεβαιώθηκε ο αναλογούν φόρος αλλά κάποια στιγμή γονάτισαν…. Η συντριπτική πλειονότητα σε αυτή την κατηγορία ανήκει. Γιατί λοιπόν τέτοια δυστοκία στη θέσπιση των 120 δόσεων προς την εφορία; Γιατί η εμμονή και επιμονή στην ανελέητη μέθοδο της ξαφνικής κατάσχεσης; Διότι μπορεί μεν η ΑΑΔΕ του κ. Πιτσιλή να έκανε δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες κατασχέσεις και να εισέπραξε 5 δισ. πέρυσι. Oμως ο κ. Πιτσιλής δεν εκλέγεται… Επιλέγεται. Και ελέγχεται ως προς το αποτέλεσμα που επιτυγχάνει. Παντί τρόπω…
Πάνω από 3 εκατομμύρια ΑΦΜ χρωστούν λιγότερα από 10.000 ευρώ. Με μια ρύθμιση λογική μόνο από αυτούς το δημόσιο θα μπορούσε να εισπράττει για κάμποσα χρόνια μερικά δισ. ευρώ. Και όχι να κατάσχει χιλιάρικα και πεντακοσάρικα από λογαριασμούς…
Και τα περί θεσμών ας μείνουν στην άκρη. Γιατί εξάλλου η Αχτσιόγλου προωθεί άμεσα τις 120 δόσεις για τα ταμεία;